De Valken weet eindelijk het net te vinden
180 minuten voetbal zonder doelpunten en geen punten. Dat was de makkelijke optelsom na twee wedstrijden 3e klasse. Volgers, die de wedstrijden niet gezien hebben, zullen De Valken inmiddels wel op hun degradatielijstje hebben gezet. Het kleine trouwe deel wat de verre trip naar Limmen heeft meegemaakt weet wel beter. De Valken gaat dit minimaal voor een plek in de middenmoot. Maar dan moeten er wel wedstrijden gewonnen worden. Dat moest dan maar gebeuren in de derde uitwedstrijd tegen die andere vogels, De Flamingo’s, in de volksmond wel FC Gijzen genoemd.
De Haart kon weer eens een gros spelers van zijn briefje afstrepen. De Purmerender zal intussen een doos pennen verbruikt hebben. Dit keer viel er een nieuw record, al was dat in de bestuurskamer tijdens de bespreking nog niet duidelijk. Vooraf kon De Haart al niet rekenen op Jos, Lennard, Joris en Remco. De opstelling was dan ook een koud kunstje. Martijn en John begonnen in de basis al waren die zeker ook niet 100%, maar er moest geschipperd worden. De bespreking van De Haart loog er weer niet om. De kopjes trilden op de tafel door het stemgeluid van de trainer. Rode draad in de bespreking was de gebrekkige scoringslust van de spelers, welke volgens De Haart mede veroorzaakt werd door de non-communicatie onderling. ‘COACHING”, PRATEN, HELP ELKAAR’.
Tijdens de warming-up bleken nog eens twee spelers niet in staat om te starten. Martijn’s enkel was niet genezen en Nobi had teveel last van zijn scheenbenen, een diagnose zal nog volgen. Mark Ruiter en Erwin Sinnige dienden daarom alsnog vanaf minuut 1 mee te doen. Mark D. schoof naar de linksback en Dolph ging naar het centrum en het plaatje klopte weer. Niels Kool kwam over na zijn wedstrijd met het 2e om als bankzitter te fungeren naast de ook al niet fitte Remco. Met Martijn en Nobi kwam het aantal blessures op 7. Een niet onaardig aantal op een selectie van 17 spelers.
Flamingo’s was net als Valken matig begonnen. Dus ook zij hadden wat recht te zetten. Dat bleek wel uit de eerste 15 minuten. De thuisploeg zette veel druk naar voren en De Valken werd snel teruggedrongen. Tot uitgespeelde kansen kwam het gelukkig niet al is het met dhr Gijzen voorin altijd bloedlink. De eerste keer dat Valken eruit kwam was het meteen raak. In de 22e minuut, dus na 202 minuten, scoorde Michiel het eerste Valkendoelpunt van het seizoen 2004-2005. Hij reageerde alert op een diepe bal van Patrick en schoot onberispelijk raak. Hij kreeg overigens wel de hulp van de linksachter die met een onnodige sliding de bal zelf doortikte.
Na de bevrijdende treffer leek er geen vuiltje aan de lucht. Helaas was dit maar schijn. Na een diepe bal werd een Flamingo-speler terecht voor buitenspel afgevlagd. De scheidsrechter paste de voordeelregel toe, maar veel voordeel was er voor de Valken niet uit te halen. Michiel gaf onder druk van een tegenstander een ingooi weg. Deze werd snel verwerkt naar Gijzen die drie man te slim af was en Peter verraste met roller in de korte hoek. Een fikse tegenslag mede omdat de arbiter nu niet bepaald vrijuit ging in de deze situatie. Gelukkig pakte de ploeg het goed op en nog voor rust was het alweer 1-2. Mark D. stuurde André weg op links. Zijn voorzet kwam terecht bij Mike die tweemaal verwoestend uithaalde. De 2e rebound kwam voor de voeten van Erwin die simpel de bal langs de keeper tikte. Daarna liet Peter zien waarom hij eerste keus is. Een hard schot vanaf randje zestien werd kundig door de doelman gepareerd.
De 2e helft tapte de thuisploeg uit een ander vaatje. De Valken werd af en toe flink teruggedrongen. De bal werd niet in de ploeg gehouden. Het middenveld werd niet meer gebruikt en de lange ballen waren niet besteed aan Mike en Mark R. Beide spelers zijn nu eenmaal niet bepaald sterk in de lucht en fysiek legden de slanke mannen het vaak af tegen de stevige verdedigers. De verwerking van de aanvallen van de thuisploeg was bijzonder matig. Eigenlijk viel er 1 mogelijkheid te noteren, maar dit schot haalde net het vangnet.
Het publiek van de thuisploeg (3 man sterk) begon zich ook te mengen en er ontstond zowaar een sfeertje op het winderige, grauwe sportpark. De scheidsrechter was hier blijkbaar niet ongevoelig voor, want wat er toen gebeurde mag in het rijtje ‘dat moet je gezien hebben’. Mark passte van achteruit richting de aanbiedende Mike. De bal werd echter netjes gestopt door een tegenstander, met de arm. Een formidabele redding welke uiteraard bestraft diende te worden. De arbiter had dit echter niet gezien en liet doorspelen. Voordat de spelers dat doorhadden had dhr Gijzen alweer gescoord: 2-2, overigens zeer fraai.
Een tegenslag voor De Valken wat andermaal voor een groot deel te wijten was aan het matige optreden van de leidsman. Vreemd genoeg was deze gebeurtenis een trigger voor de Roodgroenen om een tandje hoger te schakelen. Waar een stormloop van Flamingo’s werd verwacht, was het de uitploeg dat de dienst uitmaakte. De matige verdediging van Flamingo’s wankelde direct. Mike kon het alleen voor de keeper niet afmaken. John vergat na een knappe interceptie het balletje opzij te leggen en ging voor eigen succes. Mark Ruiter werkte de bal naast na een goede combi tussen Mark D. en de sterk acterende André. Bij een vierde kans was het dan toch raak. Mike kreeg min of eer bij toeval de bal aan de zijkant. Vier kapbewegingen verder stond de aanvaller alleen voor de doelman en dit keer was het wel raak: 2-3.
De laatste tien minuten kwam De Valken niet meer in de problemen. De eerste punten zijn binnen en dat werd tijd ook. De Haart gromde nog wat na over de eerste wedstrijden. ‘ We hadden verdomme bovenaan kunnen staan’. De blijdschap en opluchting in de groep was groot. Vol vertrouwen kijkt de ploeg uit naar volgende week. Dan komt Beverwijk naar het eigen sportpark. Eindelijk kunnen de spelers zich presenteren aan het thuispubliek. De honger naar punten is nog lang niet gestild dus het belooft weer een ouderwets middagje Valken te worden. Ik kan alleen maar zeggen: komt dat zien!!!
Tussen twee haakjes, Jack, zijn die naambordjes intussen
