U dacht, Linksbek gaat ons deze week teleurstellen: geen verslag. Maar, ik heb een motto, beter laat dan nooit. Ik heb ook nog andere motto’s, maar die doen verder niet ter zake. Daarom hierbij alsnog mijn visie op de wedstrijd van afgelopen zondag tegen Koedijk. Een wedstrijd die eindigde zoals hij begon of toch niet helemaal.

Koedijk, een mooi dorp, onder de rook van Alkmaar. Schijn bedriegt, van het mooie dorp is weinig meer over. De landelijke omgeving heeft allang plaatsgemaakt voor flatgebouwen en rijtjeshuizen. Je vraagt je af hoe snel de Koedijkers zich kunnen voorplanten, want het inwonersaantal heeft zich in twintig jaar vertienvoudigd. Daar kan een gemiddelde konijnenfamilie niet tegenop. De club is meegegroeid met het dorp. In vijf jaar tijd is het vlaggenschip liefst viermaal gepromoveerd. Zo kan het gebeuren dat ik niet zo heel lang geleden met Schellinkhout tegen Koedijk mocht spelen en nu met Valken.

Het sportcomplex is niet met de tijd meegegaan, al wordt daarin momenteel een inhaalslag mee gemaakt. U kunt het gerust een bouwput noemen. Je zou haast denken dat hier een station voor de Noord-Zuid lijn aangelegd wordt. Veel gezelligheid straalt het dan ook niet uit. De kantine doet dat wel, je waant je bijna in een skihut. Alleen oppassen dat je je hoofd niet stoot tegen de merkwaardig gebouwde pilaren. Het veld was ook al niet van beste kwaliteit, maar de Valkenspelers hebben daar ruimschoots ervaring mee, dus een nadeel kon dat niet genoemd worden.

Voor het begin van de wedstrijd werd ons door de scheidsrechter verteld dat op verzoek van Koedijk beide teams tegelijkertijd het veld dienden te betreden. Deze vraag was nog niet uitgesproken of de thuisploeg was reeds op eigen houtje naar het veld gegaan. Dan maar alleen en via een andere uitgang, dan leek het tenminste nog ergens op. Overigens werden we hartelijk verwelkomd naar de vrouwelijke speaker. Alleen hoorde niemand dat, want de microfoon weigerde dienst. ‘Hij doet het niet hoor’, gilde ze. Misschien als ze de opstellingen net zo hard had gegild, had iedereen het kunnen horen, maar dat was haar iets te gortig. Alleen de uitslag van AZ – Feyenoord was te horen, wat dat met onze wedstrijd te maken had???

Trainer Wim had het al snel gezien. Deze scheidsrechter weet niet hoe snel hij die kaart geeft. Hou je mond dicht!! Daarmee sloeg hij die spreekwoordelijke spijker op onze spreekwoordelijke hoofden. De jonge leidsman, met ambities om het betaalde voetbal te halen, maakte inderdaad een oververhitte indruk. Echt voetbalkennis had de man ook niet getuige de volgende discussie:

Scheids!! Waarom krijg ik een vrije trap tegen, ik werd toch vastgehouden!!
Ja, maar jij hield ook vast.
Ja, maar dat was nadat ik werd vastgehouden
Dus je geeft toe dat je vasthield!!!

Geen woorden meer aan vuil maken lijkt mij.

De trainer van Koedijk is geen onbekende voor De Valken. Rob van der Werf had afgelopen seizoenen de leiding over Always Forward. De beste man had vanaf minuut 1 geen goed woord over voor het fluiten van de jongeman in het zwart. Niemand die hem dat kon verwijten en hij liet het dan ook met scherpe bewoordingen blijken. Het publiek mengde zich ook regelmatig in de strijd. ‘Je mot’s ff minder stoif wurre, skoids’, werd er geroepen. De beste man luisterde niet, want de ene na de andere gele kaart werd getrokken. Mike was ook weer eens aan de beurt, uiteraard onterecht. Iedereen had wel zijn woordje klaar, behalve de Haart. Met al zijn voetbalervaring en mensenkennis wist hij dat hij beter geen woord kon reppen over de arbitrale beslissingen.

Halverwege de 2e helft werd het hem toch even te veel. ‘Scheids, er gebeurt niets, waarom fluit je nou’. De man, inmiddels doodziek van alle verwensingen van Rob van der Werf en toeschouwers, trok het niet langer en bracht de Haart een bezoekje. ‘ Mond dicht, meneer, anders kunt u vertrekken. De Haart reageerde met de schandalige woorden: ‘nou nou, nou’. Na deze scheldpartij trok de aankomend A-arbiter resoluut de rode kaart. Deze jongen, die een gezapig wedstrijdje Koedijk-Valken, 3e klasse A West I, bijna uit de hand laat lopen is inderdaad prima geschikt om straks Ajax – PSV te fluiten. Ik wens hem veel sterkte toe.

Leuke bijkomstigheid, minder leuk voor Wim, was de aanwezigheid van een rapporteur. Deze had zich blijkbaar ook zo geërgerd aan het gedrag van de Purmerender, dat hij de zaak voor de tuchtcommissie wil laten brengen. De Haart werd dus verwezen naar de tribune, die er niet was. Ook nog een minpuntje voor Koedijk.

Dan nog het laatste minpuntje van deze middag. Er werd weer eens niet gewonnen. Gezien de kansenverhouding had er weer eens meer ingezeten. Maar scoren blijft een moeilijke opgave. In totaal zeven wedstrijden heeft de ploeg in vijf daarvan niet gescoord. Maar we houden hoop op betere tijden, want die komen er. Ga maar na, zeven wedstrijden gespeeld en nu al zo’n beetje alle pech gehad die een ploeg in een heel seizoen kan hebben. Het kan vanaf nu alleen maar beter gaan.

En niet te vergeten moet ik onze verdediging complimenteren met hun goede spel. Slechts zeven treffers hebben we moeten incasseren. En zoals Wim het zo treffend kan zeggen, dat waren ook nog eens van die flutgoals.

Opstelling:
Peter Molenaar, Remco Sinnige, Patrick van Veen, John Bleeker, Dolph Karel, Michiel Beemster, Peter Bakker, Mark Dop (85. Ronald Boots), André Keuning, Mike Leegwater, Lennard Groot