Na de wedstrijd tegen Blokkers kwam een ieder superlatieven te kort om het spel van Valken te omschrijven. Zelfs de trainer van de tegenstander, Bert Blank, vond De Valken een heel goede ploeg. Natuurlijk had de ploeg verdiend om te winnen, maar de feiten logen niet. Slechts een gelijkspel werd behaald en zo bleef De Valken steken op die lelijke 11e stek. Winst in de volgende wedstrijd tegen Limmen was daarom noodzakelijk om de winterstop met een gerust hard tegemoet te kunnen zien.
Trainer annex supporter Wim de Haart koos begrijpelijkerwijs voor dezelfde elf als de afgelopen week. Dus Papa Gerard Laan diende wederom in de basis te beginnen waardoor André voor 3e keer achter elkaar op de bank zat. Verder weinig bijzonderheden dus in een ploeg waar de rust was teruggekeerd. Mike en Lennard tartten de zenuwen van de trainer door ‘iets’ te laat bij onze alternatieve verzamelplaats aan te komen, maar het feit dat ik dit vermeld geeft al aan dat er weinig zinnigs over de voorbereiding te schrijven valt.
Het bleek echter een stilte voor de storm. Beide ploegen gingen van begin af aan voor de winst. Limmen kwam aanzienlijk beter voor de dag dan in de 1e wedstrijd. Door veel druk te zetten op de achterste linie probeerde de oranjehemden de ‘lange’ pass eruit te halen. De trainer had zijn huiswerk goed gedaan, want Valken had hier bepaald geen antwoord op. Veelal stokte de opbouw in een vroegtijdig stadium en de spitsen werden slechts mondjesmaat bereikt. Toch waren er kansjes voor de thuisploeg. Al na 20 seconden kon Lennard de bal vrij aannemen in de zestien, maar hij had net iets teveel tijd nodig om uit te halen. Mike probeerde het ook een aantal keren vanaf randje zestien. De Limmense doelman hoefde echter niet in actie te komen aangezien de ballen ruim over en naast vlogen.
Zoals zo vaak dit seizoen bracht Valken zichzelf in problemen. Patrick kreeg de bal 20 meter voor de eigen goal aangespeeld en zag net te laat de aanstormende spits. Hij probeerde de bal nog ver weg te schieten, maar dat had hij beter niet moeten doen. De bal werd namelijk geblokt en caramboleerde op een curieuze manier over Sebas in het doel: 0-1. Dit deed de Valken geen goed. De spelers waren even van slag door deze nieuwe tegenslag. Gelukkig vond Limmen het ook welletjes en trok zich terug in plaats van door te drukken. De thuisploeg kreeg daardoor de kans voorzichtig het initiatief te nemen. De passing was echter slordig wat weer leidde tot onderling gemopper, wat voor leidde tot meer slordigheden enz…
Valken heeft echter de eigenschap teruggekregen makkelijk te scoren. Mark werd zomaar vrijgelaten aan de linkerkant. Zijn voorzet belandde bij de 2e paal waar Lennard klaar stond om de bal in te schieten. Hij raakte de knikker totaal verkeerd maar dat kwam Valken niet verkeerd uit. De bal rolde voor het doel tot bij Mike die de bal op 1 meter voor de lijn nog niet wist te scoren. Het was echter Peter die met een kniebal de liggende keeper versloeg: 1-1. Hiermee werd de rust bereikt.
Na rust begon de thuisploeg opnieuw niet goed. Valken werd teruggedrongen en moest toezien hoe Limmen het spel maakte. De verdediging hield zich met hangen en wurgen staande. Patrick was weer als vanouds aan het buffelen. Alleen bij kopduels moest hij af en toe zijn meerdere erkennen, maar dan was er nog John die ook prima in de weg liep. De Limmense dadendrang bracht derhalve weinig resultaat en Valken begon voorzichtig weer naar voren te kijken.
De eerste kans betekende ook meteen de 2-1 voorsprong. Tenminste, een kans kan het eigenlijk niet genoemd worden. De manier hoe onze Mike de bal vanaf de achterlijn in het doel draaide doet denken aan de legendarische lob van Johan Cruiff tegen Belgie in 1977 (weet u de uitslag?). OK, laten we niet overdrijven, maar het was een mooie goal. Bovendien leidde de flegmatieke aanvaller de goal zelf in door eerst aan de zijkant de Limmense rechtsback duizelig te kappen. Alle reden voor hem om zich uitgebreid te laten vertroetelen.
Limmen was na deze goal totaal de weg kwijt. Valken speelde ook nog steeds niet opperbest, maar dat bleek ook niet nodig. De kansen kwamen namelijk toch wel, aangezien Mike in deze fase helemaal hot was. Vlak na de 2-1 ontsnapte hij opnieuw aan de zijkant en snelde schuin op het doel af. Dit keer besloot hij tot een harde lage schuiver die maar net naast kon worden getikt door de Limmense sluitpost.
Tien minuten voor tijd kwam dan toch de bevrijdende 3-1. Remco trachtte Gerard in te spelen, die slim over de bal heen stapte. Tot zijn eigen verbazing en die van de tegenstander rolde die in de voeten van Mike. Die twijfelde geen moment en zette een lange sprint in. Hij bleef zijn verdedigers ogenschijnlijk makkelijk voor en schoof de bal langs de keeper in de verre hoek. Valken vierde het doelpunt uitbundig, want de overwinning was in feite hiermee binnen. In de slotfase claimde Limmen nog een strafschop, maar de verder uitstekend leidende arbiter zag tot ieders verbazing niets in de omhelzing van Remco. Dat kwam hem duur te staan, want in een vervolgactie werd de rechtsachter gelanceerd door zijn directe tegenstander. Met een dikke enkel verliet hij het veld, maar invaller Niels zou de bal niet eens beroeren zo kort werd er daarna nog gespeeld.
3-1 winst en dus vrolijkheid bij spelers, trainers, begeleiding, bestuur en supporters. Na de opsteker van vorige week en de overwinning in deze wedstrijd leeft het weer helemaal. Vol vertrouwen wordt er nu uitgekeken naar volgende week voor de Kerstwedstrijd tegen Westfriezen. Ook dan rekent Valken op niets minder dan overwinning, want de Zwagers zitten nu niet bepaald in een fantastische periode en Valken Uit is voor iedere ploeg geen plezierig vooruitzicht.
Linksbek
