Koning Winter, om er maar direct een cliché in te gooien, heeft eindelijk de handdoek in de ring gegooid. Vorige week zondag bleek een fikse hagelbui nog roet in het eten te gooien, maar nu met een waterig lentezonnetje aan de hemel, mochten de Helden van Valken 1 eindelijk aantreden. Het was ook meteen een finale, want naaste concurrent Koedijk kwam op bezoek. De gasten hadden geweldige opsteker meegekregen door de 2-0 winst tegen Alcmaria Victrix. Helaas zijn die punten nog niet helemaal binnen, aangezien de koploper een laf protest heeft ingediend aangezien er zonder toestemming van de KNVB op kunstgras is gespeeld.
Valken had die competitieminuten niet in de benen. Daarvoor in de plaats kwam een oefenpotje tegen Hollandia 2/1/A1. Brother/begeleider Lowi had de wedstrijd geregeld, aangezien behalve het gebrek aan wedstrijdminuten, de trainingsarbeid nu ook niet bepaald hoog was geweest. De uitslag 2-2 was meer dan verdienstelijk. Valken speelde met 2 A-junioren, Camillo en Tim, in de basis. Het tweetal liet zien de komende jaren een meerwaarde te kunnen gaan betekenen voor het vlaggenschip. De doelpunten kwamen op naam van Joris en Lennard. Ondanks dat een zekere overwinning in het laatste kwartier knullig was weggegeven, mocht trainer De Haart tevreden zijn gezien het aantal kilometers die de spelers voor de kiezen hadden gekregen.
De opstelling tegen Koedijk kende geen verrassingen. John B. was gelukkig op tijd hersteld van een lichte rugkwetsuur. Zodoende was coach Wim snel klaar met zijn bespreking. De emotionele oefenmeester benadrukte het belang van de wedstrijd meerdere malen en probeerde de gevoelige snaar de raken. Iets wat goed lukte, aangezien de spelers voor hem door het vuur zouden willen gaan. Koedijk was bovendien geen ploeg om voor te vrezen. In de 1e ontmoeting kreeg De Valken te weinig met de 0-0.
Valken zette direct de toon, zoals het thuispubliek dat verwacht. Snel spel, opportunistische ballen naar voren, goede druk op de verdediging. Dit is het spel wat Valken en coach Wim voor staan. Koedijk wist niet waar ze het zoeken moest. Patrick, sleurend op het middenveld, bracht met een fantastische pass Mike in stelling. De trefzekere spits wipte de bal echter net naast de goal. Een krappe minuut later had hij een vrije schietkans op een voorzet van Joris. Hij mikte echter op de duikende doelman. Niet veel later was het toch raak. Joris schoot strak in de verre hoek door de uitgestrekte armen van de Koedijker doelman.
Na de goal kwam er rust in het spel van De Valken. Koedijk mocht nu ook denken aan aanvallen, maar veel gevaar leverde het niet op. Peter, terug als nummer 1 in de goal, was overheerser binnen zijn gebied. Valken deelde ook nog plaagstootjes uit. Peter ramde vanaf randje zestien net over en Mark wist na een actie over links de bal net niet bij een medespeler te krijgen. De rust leek bereikt te worden met 1-0, maar Koedijk liet zich alsnog verrassen. Een voorzet van Mark trof de linkervoet van Mike. Even mooi als onverwacht vloog de bal met een streep in de bovenhoek: 2-0
In de rust louter lachende gezichten. Valken, duidelijk niet gewend aan de weelde van een 2-0 voorsprong, begon dan ook zeer ontspannen aan de 2e helft. Iets te ontspannen wat De Haart betreft, want de Purmerender schreeuwde zijn mannen naar voren. Helaas was dit aan dovemansoren besteed. Laconiek verdedigingswerk over meerdere linies zorgde ervoor dat een verloren lijkende aanval alsnog doeltreffende werd. De voorzet werd door meerdere benen gemist en de tot dan toe feilloze verdediging moest de tegentreffer uit een kluts toestaan.
2-1, de wereld op zijn kop. De weelde was weg en nerveusiteit kwam daarvoor in de plaats. Valken was niet de machine wat het voor rust was en Koedijk was ondanks deze buitenkans niet in staat een behoorlijke aanval op te zetten. Het gevolg was een treurig kijkspel voor de aanwezigen. Slechts een enkele keer wist 1 van beide ploegen bij de goal te komen, maar dan stonden beide doelmannen in de weg. De scheidsrechter speelde hierin ook een prominente rol. Koedijk nam de nodige risico’s een gelijkspel af te dwingen. Dit gaf Valken de nodige mogelijkheden op de counter. Meerdere keren werden onze spitsen onreglementair afgestopt. Bijna alle keren werden deze kleine doch duidelijk waarneembare vergrijpen weggewuifd door de arbiter, tot ergernis bij Valken.
Gelukkig kwam de overwinning hiermee niet in gevaar. ‘Het is al vijf voor vier scheids’, beet De Haart nog even van zich af vanaf de zijkant. Maar niet veel later werd dan toch de laatste adem ingeblazen voor het laatste fluitgeluid.De handen van de roodgroenen gingen de lucht. De broodnodige overwinning was binnen. Het was weer niet fantastisch, maar de inzet was oogverblindend. In deze fase van de competitie tellen alleen de punten, het spelniveau doet er niet toe.
Maar, buiten dat, 9 punten uit 4 wedstrijden is geheel niet onaardig. Vol verwachting kijken we uit naar de volgende wedstrijd tegen MFC, weer een finale!!
