Het had zo mooi kunnen zijn. De na overwinning tegen Koedijk opnieuw drie punten tegen MFC. De Medemblikkers waren op papier te kloppen gezien de stand op de ranglijst. Echter, na een wedstrijd met een hoog spanningsgehalte bleef de teller voor beide kampen steken op nul.

De wedstrijd werd dan toch eindelijk gespeeld na vier afgelastingen. De laatste afgelasting bezorgde de MFC’ers een onnodige reis naar Venhuizen. Pas een uur voor de wedstrijd werd de wedstrijd alsnog geannuleerd omdat een plaatselijke hagelbui het veld had omgetoverd tot een waterplas. Nu was daar geen sprake van. Een lekker lentezonnetje en een hobbelig maar lekker sappig veldje stonden op de spelers te wachten.

De omstandigheden konden niet bepaald ideaal genoemd worden. Aangezien het gewoon zaterdag was moesten een aantal spelers overdag nog aan het werk. Hoe het ook went of keert, dat heeft toch zijn weerslag op de fysieke gesteldheid. Bovendien was het tijdstip, 17.00uur, een zeer ongewone voor de spelers. Maar omdat beide ploegen hiermee te maken hadden, was daar geen voor of nadeel aan te koppelen.

Valken begon in dezelfde opstelling als vorige week. Deze elf waren duidelijk niet wakker toen het eerste fluitje klonk. MFC nam direct het heft in handen. De Geelzwarten wonnen bijna alle duels en waren overal een stapje sneller dan hun opponent. In deze fase kwamen ook de eerste mogelijkheden waaronder een schot op de deklat. Valken kwam met de schrik vrij.

Toen kwam Valken beter in het spel. Vooral Lennard bezorgde de MFC verdediging de nodige zorgen. De spits faalde echter meermalen oog in oog met de uitstekende MFC doelman. Mike, duidelijk last van een Werklag, was minder ijverig. Zijn opmerkelijkste daad was een mislukte doelpoging omdat hij met zijn linkervoet de bal wegtikte voor zijn schietende rechter. Een lachsalvo van het voltallig opgekomen publiek was zijn deel. MFC had het in deze periode moeilijk maar overleefde de stormloop. Tegen de rust was er van een overwicht van Valken geen sprake meer.

De 2e helft werd het spelpeil er niet beter op. Vooral Valken bakte er niet veel van. MFC nam een voorzichting alternatief en wist ook een paar keer gevaarlijk voor Peter te komen. De rechterspits ontsnapte tot tweemaal toe aan de aandacht van de verdedigers maar had net als de Valkenspitsen het vizier niet op scherp. Valken kreeg dezelfde kwaal als tegen Koedijk. Vrouwen en kinderen eerst. Winnen zou mooi zijn, maar verliezen was dodelijk in de spannende degradatiestrijd. Alleen Lennard was nog eenmaal gevaarlijk. Na een mooie combi met Michiel en Mike schoof hij de bal in de verre hoek, maar de doelman tikte het leder naast.

Grote tegenvaller was de rode kaart die Patrick opliep in de slotfase. Nadat MFC de bal niet teruggaf aan Valken na een blessurebehandeling gooide de middenvelder de bal tegen de borst van de boosdoener. De scheidsrechter strafte de onbezonnen actie misschien iets te zwaar, maar helemaal onterecht was het niet. Hoe dan ook, aankomende maandag hoeft hij zich niet om te kleden, maar mag langs de kant toekijken.

0-0 dus. Een uitslag waar men vrede mee moet hebben. De 1e helft zat nog wel meer in, na rust was het vooral MFC wat de kansen kreeg. Aankomende zondag een nieuwe finale in en tegen Uitgeest. De jongens zullen alle zeilen moeten bijzetten om volgend weer 3e klasse te kunnen spelen. Valken wacht namelijk een relatief zwaar programma. Maar aan de andere kant, iedereen kan van iedereen winnen dit jaar en Valken heeft eerder dit jaar laten zien Uitgeest prima te kunnen bespelen.