Een week later dan de voetbalbond had gepland, kon Valken voor het eerst het veld in voor het nieuwe seizoen. Het beloofde direct een zware pot te worden en dan niet alleen omdat de temperatuur tropische waarden dreigde te halen. Tegenstander van deze middag was de allereerste koploper van deze jaargang, het Opmeerse Grasshoppers. Zij hadden de eerste speeldag nipt gewonnen met 1-2 bij De Rijp. Daarbij heeft de plaatselijke tuinboer wat geld in de club gepompt waardoor nieuwe spelers opeens uit allerlei windstreken zijn komen aanwaaien.
Valken kende, zoals bekend, een roerig slot in het vorige seizoen. Een dramatische 1e seizoenshelft werd gevolgd door een fantastische 2e. Helaas vonden een aantal routiniers het genoeg geweest en moesten dit jaar flink wat spelers ingepast worden. En tot slot moest de ploeg van Hans Valk nog enkele vaste krachten missen vanwege vakantie en blessures.
Het werd echter zo’n wedstrijd waarin alles ging zoals je stiekem hoopt. Het begon direct in de 1e minuut toen Michiel na een knappe combinatie met André vanaf links randje zestien de bal diagonaal in de verre hoek kegelde. Een knappe goal en een droomstart voor de Valken. Grasshoppers was duidelijk onder de indruk van deze gebeurtenis en had een halve helft nodig om bij te komen. In die periode had Tim de 0-2 op de slof, maar hij mikte over.
Daarna kwam Grasshoppers beter in het spel. Toch kwam de 1-1 totaal onverwacht, omdat tot die tijd er nog geen kansen vielen te turven. De diepe spits werd in een schijnbaar onmogelijke hoek gedrukt, maar gaf Peter met een bekeken of gelukkige volley het nakijken. Daarna leek Grasshoppers door te drukken, maar even onverwacht als de 1-1 viel, viel ook de 1-2. Een verdwaalde voorzet van Jeen werd fantastisch ingeknikt door de inkomende Niels Kool, die daarmee profiteerde van de onverklaarbare vrijheid die hij mocht genieten van zijn tegenstander. Tot de rust hield Valken vervolgens met hangen en wurgen stand. Vooral de aalgladde rechtsvoor bleek een plaaggeest voor de Valkenverdedigers. Gelukkig trad de leidsman lankmoedig op bij de vele overtredingen die Valken nodig had en hadden de spitsen het vizier niet op scherp staan.
De 2e helft hetzelfde beeld als de 1e. Grasshoppers drong aan en Valken wachtte af. Veel roodgroene aanvallen vielen er dan ook niet te noteren, maar zolang de positieve score daar stond, was er geen Hemmerse Haan die daarnaar kraaide. Halverwege werd de druk de solide defensie toch iets te groot en regen de Grasshoppers enkele kansen aaneen. Vooral de eerder genoemde rechtsbuiten (nu op links), was enkele malen dichtbij een treffer. 1 keer had hij Peter al omspeeld, maar rolde de bal net over de achterlijn en enkele minuten later belandde een strak schot tegen de buitenkant van de paal.
Intussen was Camillo in het veld gekomen voor de moegestreden André. Die bracht de aanval van Valken extra impulsen waardoor de Opmeerse druk enigszins werd geremd. Camillo was dichtbij de 1-3 toen hij knap op links doorbrak, maar een teen tekort kwam om de instormende doelman te passeren. Grasshoppers wist zich in de chaotische slotfase geen grote kansen meer te creëren. De eveneens ingevallen Niels Koster kopte in de slotfase Valken naar een bevrijdende 1-3 na een mooie voorzet van Camillo, tot grote vreugde van het gehele Hemmer kamp.
Deze stand werd niet tot het eindsignaal gehaald omdat Grasshoppers in de blessuretijd de aansluitingstreffer produceerde. Het werd nog even billenknijpen, maar de allerlaatste schietkans belandde in de handen van de goed keepende Peter. Na het fluitsignaal waren er natuurlijk louter Hemmer armen die de lucht in gingen. Toegegeven, de overwinning was niet verdiend en het spel was niet top. Laten we maar denken dat we nog een achterstandje aan geluk tegoed hebben van vorig jaar. In ieder geval was de werklust van de uitverkorenen oogstrelend en bieden de 3 punten een hoopgevend begin voor het nieuwe seizoen.
