Zondag 14-10-2007 onze 4e competitiewedstrijd en wel uit naar de dames van Purmerend 2, waar we vorig seizoen 2x van wonnen. Maar we weten het: “resultaten uit het verleden geven geen garantie voor de toekomst”
Wederom hadden we een heenreis en voorbereiding met hindernissen: bij Hoorn begaf 1 auto het en dat betekende overstappen en Dauwert terug om haar auto op te halen. Aangekomen in Purmerend bleek Lie haar autosleutels kwijt te zijn en moesten we dus de bespreking zonder Dauwert beginnen. De trainer gaf aan dat Purmerend 2 soms problemen had om een team te vormen en deels bestond uit oudgedienden die weer begonnen waren en dat zij slechts 1x per week trainden. Over onze trainingsopkomst was hij nog steeds redelijk tevreden alsmede over de inzet en beleving. Vorige week hadden we een goede pot gespeeld en hij vertrouwde er eigenlijk op dat we dit vandaag vast zouden houden ! Alleen wilde hij in de wedstrijden meer de goede dingen van de trainingen terugzien, zoals bv. beweging zonder bal (inspelen en onmiddellijk laten zien dat je een / tweetje wil maken of de bal terug wil hebben. Over de achterhoede maakte hij zich niet al te veel zorgen en hij was er van overtuigd dat onze Kimmie er vandaag ook weer zou staan. Ook een ander positief punt van vorige week, het weinige gemopper en de goede inzet, moesten we vandaag opnieuw laten zien.
We misten Gesina en Laura en met Lie en de inmiddels gearriveerde Dauwert op de bank, wilden we na de warming-up aan de wedstrijd beginnen, maar helaas pindakaas geen scheids.
Een vrijwilliger uit de kantine geplukt en rond 14.45 konden we dan eindelijk aan de wedstrijd beginnen.
Het begin was van beide partijen voorzichtig en verre van goed (vooral van onze kant) Toch waren nog de meeste kleine mogelijkheden voor ons, maar alle doelpogingen waren te slap en zonder enige overtuiging. We lieten ons meeslepen in het (lage) tempo van de tegenstander en misten alle felheid, overtuiging, zelfvertrouwen en voetbal, wat we vorige week wel hadden.
Na ruim een halfuur werd dus Purmerend steeds gevaarlijker (door ons eigen toedoen) en forceerden een aantal corners. Na slecht uitverdedigen door ons verloren we de bal en middels een fraai afstandsschot kregen we wat we verdienden: 1-0 achter wat ook de ruststand was.

In de rust ging de trainer eerst de thee halen (en telde onderweg tot 10), daarna moest hij zogenaamd nog naar het toilet (en telde onderweg nogmaals tot 10). Teruggekomen was het opvallend stil in de kleedkamer en redelijk pissig en kwaad voor zijn doen, vroeg de trainer zich af waar we mee bezig waren. Het leek helemaal nergens op ! We speelden in een bejaardentempo zonder enige overtuiging, inzet en zelfvertrouwen en stonden terecht met 1-0 achter. Hij baalde er enorm van en vroeg zich af waarom we zo slecht speelden ? Lag het aan de rommelige voorbereiding, de warming-up, het warme weer, de tegenstander, de scheidsrechter, het harde spel, de opstelling, de trainer ??? Neen,het lag gewoon aan ons zelf ! en als we de tweede helft niet uit een ander vaatje zouden tappen, gingen we hier “gewoon” met 0 punten weg en daar waren we de hele week niet hard voor aan het werk. Dus moesten we de tweede helft vol aan de bak zonder gemopper en in ieder geval keihard werken om de wedstrijd te keren om alsnog de 3 punten in de tas te stoppen.

De tweede helft werd er in ieder geval harder gewerkt en kwamen er wat kleine kansjes, maar vooralsnog werd er van te ver of te slap geschoten. En omdat je bij een achterstand altijd achter de feiten aanloopt en de tegenstander lekker achterover kan leunen, wordt het gevaar op een counter tegen ook groter. Na 10 minuten schoot Purmerend op de lat en de rebound werd door Sylvia gelukkig zeer goed gepareerd, zodat we in de wedstrijd bleven. Na een kwartiertje schoof Kim steeds meer in om iets te forceren en na een dieptepas van haar op Dauwert, kwam de bal na de kluts terecht bij Patricia die van afstand fraai haar eerste competitiedoelpunt sinds tijden in het kruis schoot en dat was dus de 1-1. Hierna ging het spel heen en weer en nog steeds voetbalden we niet erg goed en de trainer begon zich af te vragen of er nog een overwinning uit de bus zou komen.
Na ruim een halfuur kregen we een vrije schop op ongeveer 20 meter en hoewel Kim de bal niet al te moeilijk inschoot, liet de keepster (gehinderd door de zon?) de bal door haar handen glippen en dus 1-2 voor ons! Hierna leek Purmerend rijp voor de sloop en door goed vooruit storen kwamen we binnen 5 minuten na het doelpunt 2x alleen voor de keepster, maar helaas faalden Jolene en Patries jammerlijk. En als je ze dan zelf niet maakt, vallen ze aan de andere kant: een laatste stuiptrekking 5 minuten voor tijd van Purmerend leverde een diagonaal schot op en ja hoor, via de binnenkant van de paal viel hij binnen: 2-2 !
Vanaf de aftrap probeerden we het nog een keer en toen Kimmie op eigen helft in balbezit kwam en de gehele verdediging van Purmerend naar voren stapte om de buitenspelval open te zetten, brulde de trainer vanaf de kant “alleen gaan” en gelukkig hoorde ze dat en zo ging ze alleen op de keepster af en (gelukkig) zonder na te denken poeierde ze de bal met agressie en frustatie keihard precies in het kruis: 2-3
In de allerlaatste minuten werd het nog wat onvriendelijk in het veld o.a. dankzij de vriendin van Jo, maar gelukkig bleef het 2-3 voor ons en zochten we snel de kleedkamer op waar allereerst een welgemeend applaus klonk voor onze aanvoerster die middels haar 2 doelpunten haar wat mindere optreden van vorige week volledig vergeten deed.
Wel winst dus, maar een slechte 1e helft en een matige 2e helft. Maar ja, het is al vaak opgenoemd: ook slechte wedstrijden moet je winnen.
Door het terugtrekken van VVW hoeven we komende zondag geen competitie te spelen (misschien wel oefenen) en doordat de resultaten van de andere teams tegen VVW vervallen stijgen we in 1 keer naar de derde plaats en dat is natuurlijk niet verkeerd.