Je zou een rustige week verwachten na de regelmatige overwinning op Berkhout vorige zondag. Niets was minder maar. Alleen kwam de onrust vanuit een onverwachte hoek: van boven. De donderdagtraining had danig te leiden onder het natuurgeweld van donders en bliksems. Geen gelegenheid voor coach Kees om wat tactieken te oefenen. En ook geen kans om de groep klaar te stomen voor zondag.
Dan moest de uitwedstrijd tegen Zwaagdijk maar zonder generale repetitie plaatsvinden. Dit gebeurde zonder Mats en Nobi. Eerstgenoemde had een lichte hamstring kwetsuur en de ander had een gekneusde teen. Deze gevallen komen bovenop een flink aantal andere blessures en vakanties die de selectie teistert. Toch kon gewoon met een uitstekend elftal begonnen worden. Edwin nam de positie als voorstopper op zich en Mark Borst stond rechts achterin. Michael was weer hersteld van snee in zijn hand en mocht aan zijn eerste competitie optreden beginnen.
Tja, en dan de wedstrijd. Het zag er in de eerste helft wel aardig uit. Het vooraf bedachte plan in de opbouw kwam uit. Zodoende kon er vanuit achterin een positiespel gespeeld worden en konden ook regelmatig de voorwaartsen bereikt worden. Tevens kwamen aan de zijkanten veelal de backs vrij die naar hartenlust mochten opkomen. Toch wisten de Red-Green’s ondanks al deze aanvalsopzetjes niet veel kansen te creëren. Dat had vooral te maken met de eindpass die veelal niet aankwam, maar ook leek de absolute scherpte voor de goal te ontbreken.
De enigste wapenfeiten die het vermelden echt waard zijn, waren een vrije trap van Mark en een goede kans voor Bart. Verder bleef alle ijver beperkt tot voorzetten en corners die niet veel dreiging opleverden. Toch had iedereen wel positief gevoel over het vertoonde spel. Het ontbreken van de finishing touch deed daar niets aan af.
Zwaagdijk stelde hier lange tijd helemaal niets tegenover. Helaas moest de Valken-defensie een slippertje toestaan die dodelijk bleek. De spits van Zwaagdijk kreeg een vrije doortocht naar Michael die met een sluwe boogbal werd verschalkt. Vlak voor rust werd een vrije kopkans door Zwaagdijk nog verprutst. Het had dus ook zomaar 2-0 kunnen staan.
Valken ging in de 2e helft op dezelfde voet verder. Nu hadden de pogingen meer succes. De eerste kans leverde meteen de gelijkmaker op. Jos baande zich een weg door de defensie van de tegenstander. Vanaf de achterlijn vond hij de instormende Bart. De spits miste de bal volledig, maar gelukkig stond zijn maatje in de spits Sam op de goede plek zodat hij de verloren bal eenvoudig in doel kan tikken.
Na de gelijkmaker hield Valken het overwicht. Al moet gezegd worden dat Zwaagdijk beter meespeelde dan voor rust. Dit kwam ook omdat er vaker balverlies werd geleden en meer voor de lange bal werd gekozen. 1 van die lange ballen bracht wel het succes waar heel Hem op hoopte. Het was opnieuw Jos die aan de basis stond van het doelpunt. Hij stuurde Mark op links weg die in een lange diagonale ren richting doel snelde. Zijn slappe inzet werd gestopt, maar dankzij een gelukkige kaats met een aanstormende verdediger kreeg hij nog een kans die hij nu wel verzilverde.
Gezien de beperkte tegenstand tot dan aan toe leek de wedstrijd gespeeld. Het Hemmer publiek ging er lekker voor staan, want meer doelpunten lagen klaar om besteld te worden. Helaas was Valken na de 1-2 niet in staat om met al die weelde om te gaan. Eigenlijk was het een wonder dat die voorsprong maar op het bord bleef staan. Zwaagdijk ging va-banque spelen en daar had Valken veel moeite mee. Dit kwam ook omdat in de tegenstoot de bal vaak lullig werd verspeeld of gewoon uit werd geramd. In de blessuretijd die bij elkaar 17!! minuten duurde moest Michael driemaal reddend optreden omdat tegenstanders constant in vrije positie voor zijn neus verschenen. Het eindsignaal kwam als een bevrijding.
Na afloop ontving Michael een welverdiend applaus van de groep omdat hij de mannen door de laatste fase had heen geloodst. Coach Kees was al even opgelucht, maar ook kritisch. De laatste 20 minuten werd niet het voetbal gespeeld wat in de groep zit. De werklust was wederom fantastisch, maar daar redt je het niet altijd mee. Positief waren de eerste 60 minuten waarin Valken aardig positiespel op de sompige mat tentoonspreidde met als laatste kritische nood dat met de vele mogelijkheden te weinig kansen werden gecreëerd.
Volgende week wacht de aantrekkelijke thuiswedstrijd tegen FC Medemblik. Een wedstrijd tussen de nummers 2 en 3 van de ranglijst. Wie blijft en wie haakt af. Komt dat zien!!
