Beter laat dan nooit, volgt hier een relaas van onze avonturen afgelopen zondag.

De dag leek niets dan goeds te brengen. Mooi weer, vrijwel fitte selectie en veel vertrouwen. 1 kleine tegenvaller kreeg de groep wel te verwerken, want Nobi meldde zich ’s morgens ziek af. Mike werd uit zijn bed gebeld met het verzoek dit gat op de vullen. Tegen de afwezigheid van Nobi, stond de terugkeer van Niels T. Hij mocht meteen vanaf de start beginnen. De broodjes en gekookte eitjes kwamen van de hand van Mark B.,

Tegenstander van de dag was ALC. Niet de minste, zeker niet voor Valken. De laatste ontmoetingen in Hem werden steevast door de Abbekerkers gewonnen. 2 jaar geleden werd het maarliefst 0-5!! Maar goed, tijden veranderen en ook de samenstellingen van de selecties. Wat dat betreft zeggen statistieken als deze niet veel.

De wedstrijd, aangeschouwd door zo’n 150 zielen langs de lijn, leek in de eerste helft meer op een pingpongwedstrijd. De bal ging binnen 3 passes naar de andere partij. Vooral Valken leek deze tactiek tot een kunst te verheffen. Hoewel ALC het niet veel beter deed, waren zij in ieder nog in staat om een paar aanvallen op te zetten. Het kreeg daarbij prima medewerking van Valken. De kansen die werden gecreëerd waren schaars, maar effectiviteit kun je ALC niet ontzeggen. Tweemaal toe werd een foute inspeelpass van achteruit op het middenveld onderschept. Beide keren werd vervolgens met een lepe steekpass een spits gevonden die koelbloedig Edwin passeerden. Zo kon het zijn dat Valken na een half uur tegen een 0-2 achterstand aankeek.

Het spel werd er niet beter op, maar ook Valken kreeg hulp. Lennart veroverde de bal waarbij het alle schijn had dat hij dat onreglementair deed. Mark mocht echter met de bal ervandoor. Hij bereikte de meegelopen Rob die via de keeper raak schoot.

In de rust werden wat omzettingen gedaan. Hoewel het spel niet om aan te gluren was, zat Valken nog in de wedstrijd. Met die hoop betraden spelers en begeleiding het veld voor de 2de helft.

Het leek allemaal nog goed te komen. Valken zette direct druk op de tegenstander en creëerde kansjes. Dit werd meteen beloond met een doelpunt. Lennart leek in een uitzichtloze situatie beland te zijn rechts in de hoek. Hoe die het deed, was niet helemaal duidelijk, maar de bal kwam alsnog voor en het was wederom Rob die uitstekend anticipeerde en de bal binnentikte: 2-2.

Ondanks alle misere in de 1ste helft stond het toch gewoon 2-2 en er was nog ruim een half uur te spelen. Valken probeerde door te drukken. Lennart had een mooie kans, maar volleerde naast. ALC bleef ook link. De omschakeling balverlies-balbezit is een dodelijk wapen. Edwin wist nog 1 keer de zaak te redden, maar even later moest toch weer capituleren. Wederom lag onnodig balverlies hieraan ten grondslag. Wederom was de boete die Valken moest betalen voor dit wangedrag hoog. Hetzelfde liedje steekpass – 1 op 1 voor de keeper – doelpunt.

En opnieuw moest Valken herstellen en proberen terug te komen. Net als tegen Kwiek was daar genoeg gelegenheid voor. Ditmaal waren het geen 5 kansen, maar 3. Toch had best 1 van die 3 erin mogen zitten. ALC beperkte zich in eerste instantie tot verdedigen, maar zag in de laatste minuten kans het initiatief terug te pakken. De wedstrijd ging daarmee al kabbelend naar het eind. Einstand 2-3.

Teleurstellend natuurlijk. Sommige volgers hadden op 9 punten gerekend na 3 wedstrijden. Het zijn er 3 geworden. Valken doet leuk mee, maar lijkt op bepaalde punten nog 5de klasse niveau te zijn. Foutjes die vorig jaar nog konden worden gecorrigeerd, worden nu afgestraft. Bovendien zitten in het team nog bepaalde pijnpunten die eruit moeten. Verder leek het zo dat de 1ste helft de spelers niet de volle 100% inzet vertoonden. Valken moet zich realiseren dat een niveua hoger dit wel gevraagd wordt.

Mogelijk dat de volgende tegenstander minder handig omspringt met de kansen. Dan moet Valken spelen tegen Hauwert en die ploeg is samen met Valken uit de 5de klasse gepromoveerd. Nieuwe ronde nieuwe kansen.