Na 2 weken radiostilte mag ik u verblijden met een opbeurend stukje over het relaas onzes vlaggenschip. Afgelopen week bent u niet geïnformeerd over de prestaties tegen West-frisia en daarover zijn veel klachten gekomen. De verzoeningscommissie moest er bijna aan te pas komen, maar de ledenraad en adviescommissie wisten hier een stokje voor te steken. Ik heb ook nog dreigbrieven ontvangen. Het was me het weekje wel.
Maar mensen, juist in deze periode moeten we ons professioneel opstellen. Het heeft geen zin om kampen te creëren, of te dreigen met opstappen. Uiteindelijk geldt het belang van Valken. Dat moeten we in ons achterhoofd houden. We moeten ons bij de feiten houden en niet achter elkaars rug halve waarheden verkondigen of elkaar besmeuren in de media.

Maar goed, er moest ook gewoon gevoetbald worden. En wel thuis tegen Medemblik. Valken had goede herinneringen, want afgelopen seizoen was Valken in beide wedstrijden tegen de latere kampioen de betere ploeg. Voor de WF-cup werd overigens wel een 2-4 nederlaag geleden, maar dat moesten we maar even vergeten.

De opstelling van Valken zag er anders uit dan de week ervoor. Edwin Visser was weer fit genoeg om te starten. Chris helaas niet. Hierdoor schoof Rick een linie terug. Er was ook een plek in de basis vrijgemaakt voor Jelle.

Tijdens de wedstrijdbespreking nam onze assistent-scheidsrechter Sjaak Boon het woord. Duidelijk geëmotioneerd gaf hij aan dat dit zijn laatste wedstrijd langs de lijn zou worden. Aanhoudende problemen met zijn knieën noopten hem deze moeilijke beslissing te nemen. Het spreekt voor zich dat iedereen met begrip en respect zijn besluit accepteerde. Sjaak, bedankt voor al je vlagsignalen. Je stond er toch maar iedere week. We hopen dat je dat blijft doen, maar dan achter het hek.

Mist. Het thema van de week. Om half 2 was vanaf de kantine het doel aan de andere kant niet te zien. De regels zeggen dat vanaf de middellijn beide doelen zichtbaar moeten zijn. Dat was geen probleem, dus beide ploegen maakten zich klaar voor de wedstrijd.

Wat Valken ook MIST zijn punten. Veel punten. Na een aardige start met 11 punten uit 7 wedstrijden, kwam de klad erin. 3 nederlagen en een karrenvracht aan tegendoelpunten vielen Valken ten deel. Het spel was in alle wedstrijden aardig tot goed. Veel kansen, maar ook veel fouten en pech waren de kernpunten in de afgelopen 270 minuten.

Tegen Medemblik zou de ommekeer komen. Tenminste dat was de bedoeling.
Het begin was ook wel aardig. Valken had een licht overwicht, zonder kansen te creëren. Het offensief bleef beperkt tot voorzetten en een paar vrije trappen en corners. Medemblik was des te effectiever. 2 schoten later stond het alweer 0-2. Een intussen bekend fenomeen.

Tot de rust worstelde Valken met de tegenstander en zichzelf. Het verschil met de vorige wedstrijden was dat nu eigenlijk geen echte kansen kwamen. Dat Lennard snel uitviel hielp ook al niet. De ploeg was haar aanspeelpunt in de spits kwijt.

De 2de helft leek wederom aardig te beginnen. Niet dat Medemblik het zweet op het voorhoofd had staan, maar Valken gooide het tempo omhoog en zag dat beloond met een overwicht. Helaas hield de hoop op een beter resultaat niet lang stand. Nadat eerst nog een reuzenkans werd gemist, was het even later wel raak. Edwin kwam uit, maar wist de bal niet goed weg te krijgen. De bal werd vervolgens netjes in het lege doel geschoten.

Daarna speelde Medemblik een gewonnen wedstrijd. Valken had veel de bal . Kreeg ook diverse kansen en mogelijkheden. Het lukte niet om een doelpunt te maken, ondanks dat hiervoor alle gelegenheid geboden werd. In de uiterste slotfase werd via een afstandschot zelfs nog de 0-4 gemaakt. Een wel heel harde straf voor de thuisploeg die ondanks alles dit lot toch niet verdiende.

Tja. Hoe nu verder? Voorlopig kunnen we even bijkomen, want volgende week staat een rustdag op het programma. Daarna volgt een uitwedstrijd tegen HSV Sport. We zullen dan gewoon weer moeten proberen om 3 punten te pakken. Het spel is niet onaardig, kansen zijn er genoeg. Nu nog de pot dichtgooien en we zijn er.