Voor de coaches stond een nagenoeg fitte selectie ter beschikking voor de dubbele confrontatie tegen HSV Sport. Geen onbelangrijk gegeven met een relatief kleine groep. Toch moest Valken 1 een basisspeler missen. Nobi was verhinderd vanwege een privéverplichting. Gelukkig was Niels Timmer net op tijd fit om de vrijgekomen plek in te vullen. Rob moest nogmaals op de voorstopperplaats spelen. Als het goed is voorlopig voor de laatste keer.
Tussen de wedstrijden van 2 en 1 werd tijd genomen voor de presentatie van de nieuwe hoofdsponsor Van Diepen Van der Kroef Advocaten. Een fotoshoot met 30 mannen vol adrenaline: een garantie voor lachsalvo’s en flauwe grappen. Ik hoop maar voor onze nieuwe sponsor dat er tenminste 1 foto is gelukt….
Zonder dollen. Alles werd prima geregisseerd door Ron Laan, terwijl Ed Bakker en Piet Davidson de selectieleden + Voorzitter en Sponsor afgevaardigde Mr Kuno Cerutti op de gevoelige plaat legden.
Aan de mannen van 1 om de puike prestatie van 2 (6-2 winst) te evenaren. Behalve de absentie van Nobi was er verder geen reden om de basiself te wijzigen. De tactiek was ook al niet veel anders. De tegenstander HSV Sport kende een mindere seizoensstart. 2 nederlagen en aardig wat tegendoelpunten. Het verhaal gaat dat de scheidsrechter tijdens de vorige wedstrijd tegen Zeevogels hierbij een dubieuze rol had gespeeld.
Onder toezien van een aardige supportschare ontwikkelde de wedstrijd zich al snel volgens verwachting. Valken dicteerde het spel. Sport kon alleen maar tegenhouden. Dit deden ze met verve. Hoewel Valken een paar schiet en kopkansen kreeg die er best in hadden gekund.
De eerste tegenstoot van Sport betekende meteen de 0-1. Een onterecht toegekende vrije trap werd ineens naar onze zestien gepompt. Er werd even niet adequaat ingegrepen waardoor de handige spits zich vrij kon spelen en zijn voorzet kon eenvoudig worden ingetikt.
Een tegenvaller, maar Valken leek nauwelijks onder de indruk. Het had op dat moment ook even de wind mee. Lennard kopte op aangeven van Mark al snel de gelijkmaker binnen. Valken drong daarna weer aan. Toch ebde de storm even weg en Sport wist zich redelijk eenvoudig tot de rust te redden. Valken creëerde vooral veel mogelijkheden, maar het balletje wilde niet goed vallen.
Dat gold ook voor de eerst 15 minuten na rust. Aan het algemene spelbeeld veranderde niets. Valken had meer de bal en had ook meer drang naar voren. Toch liet Sport zich af en toe ook zien in de omgeving van Paul. Het had wel de hulp van Chris nodig om tot een doelkans te komen. Een voorzet vanaf links werd door de linksachter tegen de eigen paal geschoten. De rebound werd na een gevecht om de bal uiteindelijk gepakt door Paul.
Daarna was het Valken-tijd. Eigenlijk deed de ploeg het laatste half uur alles goed. De veldbezetting was goed. Duels en de 2de bal werden gewonnen. Voortdurend werden de vleugels gezocht. De voorzetten die daaruit volgden kwamen vaak bij een ploeggenoot terecht. Maar om 1 of andere reden wilde dat ronde ding er niet in. Lennard, Rick en de ingevallen Rick R.. Alle drie waren ze meerdere malen dichtbij een doelpunt. Telkens had de doelman het laatste woord. En als die eindelijk gepasseerd was, dan stonden er nog wel spelers op de lijn om onheil te voorkomen.
Valken bleef het proberen. Ze had ook pech toen de scheidsrechter een zuivere handsbal in de zestien over het hoofd zag. Maar zag ook dat Sport nog bijna met de overwinning aan de haal ging toen een inzet van dichtbij naast werd geschoten. Typisch zo’n balletje die vorig seizoen wel zou zitten.
Sport smeekte de scheids om af te fluiten en na de zoveelste noodkreet werden hun gebeden eindelijk verhoord. Het gelijkspel was definitief een feit.
Tja. “Een gelijkspel dat voelt als een nederlaag”. “We hebben 2 punten verloren”. Dat soort gevleugelde uitspraken waren veel te horen na de wedstrijd. Wat ik echter ook hoorde waren de positieve reacties van het publiek en tegenstander over het vertoonde spel. Valken werd al een titelkandidaat genoemd. Of dat waar is en of we daar blij mee moeten zijn is nog maar de vraag. De ploeg kon het afgelopen seizoen rustig werken aan het herstel na de dramatische 1ste seizoenshelft. Dat de progressie die de groep heeft gemaakt al genoeg is om bovenin mee te draaien, is nog lang niet zeker.
Valken heeft zich bijvoorbeeld nog niet mogen meten met de ploegen die zich voorafgaand aan het seizoen als titelkandidaat presenteerden. 1 van die ploegen is buur Woudia. En laat die nou de tegenstander zijn van volgende week.
Tot dan!
