Ik moet toch weer aanvangen met het keepershirt van Paul. Zo blij als een kind was hij met zijn nieuwe genummerde blauwe shirt. Zijn blijdschap werd rap minder toen hij de tas opende met reserveshirts. Daar lang bovenop namelijk het vertrouwde en door hem zo verfoeide grijze tenue. Valken speelde met blauwe reserveshirts, dus was het niet verstandig om ook in het blauw te keepen.
Paul had nog meer uitdagingen: de vloer van de bouwkeet waarin we mochten omkleden. Sven Kramer zou zich er nog wel thuis voelen, maar de gladde ondergrond was bepaald niet comfortabel voor schoenen met ijzeren pinnen. Menig glijpartij was zijn deel tot grote hilariteit van zijn ploeggenoten.
De wedstrijd van de dag was een klassieker. Enkhuizen – Hem, oftewel, West Frisia tegen De Valken. De koploper tegen de nummer 8. Dat laatste klonk alweer minder sexy moet ik zeggen. Valken had zijn strijdplan snel klaar. Waarom de tactiek aanpassen als die tegen met name hoger geklasseerde teams succesvol zijn geweest? Hoewel, dat succes had wel een keerzijde: weinig punten. Hoewel Valken tegen zowel Spartanen als Alcmaria Victric uitzicht had op 3 punten, lag er aan de meet in totaal slechts 1 punt klaar.
Valken mistte nog altijd of wederom Rick en Rob. De ongelukkige botsing tegen Zeevogels heeft achteraf gezien erg nare consequenties gehad. Rob leek aan de betere hand, maar heeft nu te maken met een terugslag. Koos en Wietse S. waren wel weer beschikbaar. Coach Mario besloot om alleen van eerstgenoemde zijn diensten vanaf minuut 1 gebruik te maken.
Zoals wel vaker dit seizoen opende Valken ijzersterk. Gelukkig leverde dit ditmaal ook nog eens een snelle treffer op. Al na 4 minuutjes lag de bal in het mandje. De goal kwam niet geheel onfortuinlijk tot stand. Lennard zag zijn voorzet via 4 benen richting Mark caramboleren. Die schoot uit de draai en via een West Frisia been raak.
West Frisia kon zich opmaken voor een zware middag. Valken bevolkte bij balverlies de eigen helft en trok zo een muur op waar weinig ballen doorheen kwamen. Paul moest in de 1ste helft eenmaal handelend optreden. Een knap schot in de hoek werd netjes corner getikt. Verder waren de corners niet van gevaar ontbloot, maar Valken hield zijn of haar doel schoon. De arbiter trok nog af en toe de aandacht met vreemde beslissingen. Hoogtepunt was een gegeven corner waarvoor hij niet zijn assistent, maar een geheel onafhankelijke West Frisia supporters raadpleegde. Heel verrassend had die waargenomen dat een Valken als laatste de bal raakte….
De 2de helft werd het moeilijker om de Roodgele furie tegen de houden. Gaatjes werden niet altijd meer dicht gelopen en de beweeglijke spitsen wisten steeds vaker gevaarlijk op te duiken voor de goal. Toch leidde dit niet tot veel kansen. Valken loerde op de counter en kreeg steeds meer mogelijkheden om die tactiek te verzilveren.
Mark kreeg een kleine kans om het duel op slot te gooien. Hij was de keeper al gepasseerd toen hij vanaf een meter of zeven netjes naast schoot. Ook Erik had zijn ploeg een dienst kunnen bewijzen, maar zijn schot werd knap gestopt.
West Frisia werd gespaard en toonde zich uiterst gewetensloos door de gelijkmaker in te schieten. Notabene ex-Vakenier Mike L. was verantwoordelijk voor de treffer. De slotfase werd het nog even billenknijpen aan beide kanten. Maar dat was meer vanwege de spanning dan dat er werkelijk op het veld nog iets gebeurde. Valken trok de 1-1 over de streep. Een uitslag waar vooraf voor zou worden getekend, maar achteraf……..
Een serie van 3 potjes tegen ploegen uit de top 4 heeft het 1 en ander geleerd. De muur van Hem begint weer dezelfde weerstand te krijgen als eind vorig seizoen. Pech, maar ook jammerlijke foutjes hebben ertoe geleid dat Valken dit niet heeft kunnen bekronen met veel punten. Zodoende staat de ploeg op een nietszeggende 9de plaats. Ver onder de top en ver boven de degradatiestreep. Volgende week staat er opnieuw een ware krachtmeting te wachten en wel de thuiswedstrijd tegen KSV. Wederom een ploeg met aspiraties. Laten we hopen dat die ploeg de slechte serie voortzet.
