Na het seizoen goed begonnen te zijn met een 19-20 winst tegen de meiden van Kras/Volendam a1, hadden de we pech met onze tweede wedstrijd. Een wedstrijd die omschreven kan worden als slap. Het niveau wat er normaal gespeeld kan worden, werd niet bereikt en er werd verloren met 14-15 tegen Zeeburg. Een domper. Na twee wedstrijden een doelsaldo van nul en maar 2 punten op zak. Hier hadden zeker 4 punten moeten staan en een hoger doelsaldo.
Maar goed, nieuwe week en ook nieuwe kansen. Zondag stond ons een wedstrijd te wachten tegen Legmeervogels. Zij stonden eerste in de poule, maar hadden ook nog niet de moeilijkste tegenstanders getroffen. Kansen waren er dus wel degelijk.
De wekker ging vroeg, heel vroeg. 9 uur vertrokken we vanaf de parkeerplaats naar het verre Uithoorn. Ruim een uur van tevoren zaten we in de kantine te genieten van een heerlijk warm kopje thee met uitzicht op de hal waar de tegenstander al aan het warmgooien was. Haast hadden we totaal niet, we dronken rustig aan ons theetje op en de helft van de meiden at haar koekje. De rest kreeg die niet.
De tijd om om te gaan kleden was inmiddels wél aangebroken en de tactieken werden besproken. Na wat ingelopen en ingegooid te hebben, kon de wedstrijd dan eindelijk beginnen. Onze eerste aanval werd helaas verstoord door een uitstappende verdedigster en de eerste break was een feit. 1-0. Die hadden we niet aan zien komen. Na 10 minuten hadden we door middel van een aantal mooie aanvallen, goed keeperswerk van Eva en een prachtig doelpunt van Jody de stand toch weten te keren en stond het 2-4. Helaas hielden we dit niet vol en keken we later toch weer tegen een achterstand aan. Vlak voor rust kwam wederom weer de gelijkmaker en gingen we de rust in met een stand van 9-9.
Zoals gewoonlijk was de rust weer een goed moment waar iedereen zijn zegje kon doen, ook wel te omschrijven als kippenhok. Gelukkig keerde de rust terug en werd er besproken wat er besproken moest worden. We zouden uit moeten gaan bouwen qua stand, dat was zeker.
Gedeeltelijk werd dit in de tweede helft uitgevoerd. De stand liep wat heen en weer, maar stonden uiteindelijk goed te handballen met 2 punten voorsprong. Het vasthouden van de voorsprong was voor ons wederom een lastige opgave en keken even later wéér tegen een gelijke stand, en later zelfs tegen een achterstand aan. Veel tijd hadden we niet meer, maar gelukkig hadden we Kelly. Opeens stonden we weer gelijk. Weer was vasthouden moeilijk maar zolang wij de bal hadden, konden zij niet scoren. Desondanks was het toch nogal chaotisch en leken beide teams haast te hebben, wat logisch te beredeneren valt. Het geluk leek deze keer wel aan onze kant te staan en met nog anderhalve minuut op de klok kregen we een penalty. De keuze qua penalty’s nemen bestaat voor ons vaak uit Josefien of Jasmijn. Na één genomen penalty door Josefien en drie door Jasmijn, nam Jasmijn, na enige twijfeling, de penalty. Toch wel een druk met nog iets meer dan een minuut te spelen en een gelijke stand. Twijfel is nooit goed bij het nemen van een penalty en weer zat het ons niet mee. De keepster hield de penalty en het stond nog steeds gelijk. Één minuut nog op de klok en nog een aanval van de tegenpartij. Gelukkig hield Elise de bal en deed een laatste poging om bij het doel van de tegenpartij te komen. De keepster van Legmeervogels pakte de bal en dacht het nog eens bij ons te proberen. Tijdens haar (toch al niet gelukte) poging ging de zoemer, de wedstrijd was af. Helaas, een eindstand van 14-14 en een doelsaldo van nog steeds nul. Gelukkig wel één punt erbij.
Door de afgelopen drie wedstrijden is de motivatie om aanstaande zondag van Houten te winnen groot. We spelen om 11.00 in sporthal ‘de Banne’, waar eens in de twee weken menig toeschouwer aanschuift op de tribune om naar ons te komen kijken. Wij zijn klaar om aanstaande zondag punten te pakken tegen de meiden uit Midden-Nederland en hopen op u als toeschouwer. Tot zondag!
door Jasmijn van der Zwaan
