Het wordt voor de spelers van Valken 1 hoog tijd voor een training “omgaan met teleurstellingen”. We krijgen er nogal wat de verduren dit seizoen. Afgelopen zondag was het weer zover. Wederom liet Valken zien dat het zich prima kan meten met de top 4 van deze klasse. Maar wederom konden we geen 3 punten bijschrijven. Deels door disfortuin, deels door eigen domheid.

1 ding heb ik wel geleerd gedurende mijn journalistieke carrière. Ga nooit in emotionele toestand een verslag tikken. Je loopt namelijk het risico dat je mensen gaat beledigen cq kwetsen. Bovendien is het vooral tegen van zwakte en te weinig zelfkritiek.

Kortom, een ouderwets zeurverslag over de arbitrage zal alleen tegen mij werken.

Laten we vooral positief beginnen door het over het spel van Valken te hebben. Op papier diende de ploeg een zeer lastige confrontatie af te werken tegen subtopper Zeevogels. Hemelsbreed slechts 2 verliespunten voor op Valken. De stand op de ranglijst gaf een groter verschil aan (4de om 8ste). Thuis werd Valken in de 1ste helft omver geblazen met een 1-3 verlies tot gevolg. Nog altijd de enige thuisnederlaag tot nu toe.
Het toeval wilde dat 2 slachtoffers uit die wedstrijd, Rick H. en Rob, voor het eerst sinds die wedstrijd samen in de basis mochten starten. Sam verkiest voorlopig speelminuten in het 2de en Erik was weer eens een weekje skiën.

Goed. Ik ben wat aan het heen en weren met mijn tekst. Laten we het maar over de wedstrijd hebben. Valken begon super en had na 5 minuten al voor moeten staan. Lennard kreeg een perfecte steekbal van Roan, maar de anders zo trefzekere spits punterde de bal naast. Even later was hij wel succesvol. Rick vond met een diagonale pass de vrijstaande Rob. Die legde in 1 keer de bal terug op Lenniegoal die ook in 1 keer binnenschoot. Een mooie goal.

Zeevogels werd wakker en nam het heft in handen. Tot veel kansen leidde dit niet. Paul, onze emotioneel ietwat instabiele doelman, hoefde alleen handelend op te treden bij corners en vrije trappen. Valken speelde fair, vaak op de bal, maar zag vele acties zwaar bestraft worden. Zeevogels wist vooralsnog niet te profiteren van de geboden mogelijkheden.

Na rust was Valken eigenlijk heer en meester. Het was jammer dat Lennard, Rob of Mark uit een aantal kansen niet de verdiende 0-2 wisten binnen te prikken. Eenmaal ontstond wat verwarring toen Lennard dit wel leek te doen. De arbiter gaf na enig aarzelen een vrije trap voor een overtreding op Rob. De grensrechter had even daarvoor gevlagd voor buitenspel en van voordeel was dus geen sprake meer. Op zich logisch, alleen vele volgers hadden geen idee waarom de goal niet werd toegekend.

Daarna brak het pech halfuurtje aan. Chris kreeg een bal hard tegen zijn hoofd (naar eigen zeggen). Heel Egmond appelleerde voor hands. Hun smeekbeden werden verhoord, want de arbiter had dit ook zo geconstateerd. De vrije trap werd prima binnen geschoten..

Valken moest even herstellen van deze tegenvaller. De verhoudingen in het veld leken even omgedraaid. Zeevogels wist met veel opportunisme de druk op te voeren. Een Hemmer tegenaanval gooide echter alles weer door de war. Roan stuurde Mark weg op links. Die wist met een voorzet Lennard te bereiken die van dichtbij de 1-2 binnentikte.

Nu was Zeevogels van slag en Valken kreeg genoeg mogelijkheden om de wedstrijd op slot te gooien. Niels kopte geheel vrijstaand naast. Even later bood Rob aan Mark een mooie schietkans, maar die schoot te gehaast naast. Verder waren er veel 1 op 1 situaties die niet lekker werden uitgespeeld.

En toen het noodlot. We schrijven minuut 89. De zoveelste hoge bal in de zestien. Veel geduw en getrek en… een bal die tegen een vallende Valken arm vliegt. Terwijl iedereen dacht aan een vrije trap voor Valken legde de scheidsrechter de bal op de stip. Ontzettend jammer en lullig. Paul, bijzonder strak in het pak, leek de 3 punten te redden door de penalty te keren. De rebound werd in eerste instantie weggewerkt. De linksachter van Zeevogels pikte de bal op en bedacht zich geen moment. Zijn uithaal ging door een woud van spelers en langs Paul alsnog in de goal. Dat 3 Zeevogels spelers in buitenspelpositie hinderlijk in de baan van het schot stonden deed volgens de arbiter niet ter zake. Een uitleg van de vlaggende Theo hielp niet.

Zelfs deze klap had Valken nog kunnen overwinnen. Nobi kreeg in de chaotische slotfase nog een heel aardige kopkans. Andersom had ook Zeevogels kunnen winnen, want de spits was er door, maar had gelukkig voor Valken alleen een slappe inzet in huis.

Poeh. Het was een emotioneel middagje aan de Hogedijk in Egmond. Zeevogels vierde het gewonnen punt, Valken treurde om het verlies van 2 punten. Kanttekeningen plaatsen over de arbitrage mag altijd, alsmede over het treurige niveau van de Zeevogels grensrechter, maar Valken had vooral zichzelf moeten belonen door meer te scoren. Afhankelijkheid van externe factoren kan link zijn en dat moet je proberen voor te zijn.

Positief: Valken heeft opnieuw laten zien dat het mee kan strijden om de prijzen. Nu de beloning nog. Niets is nog verloren en 2 “zware” kluiven komen we niet meer tegen.
Volgende week wacht een krachtmeting met WMC uit Heerhugowaard. Het wordt weer leuk!!

Ps > 22 maart voetbalquiz. Ik hoop op een grote deelname. Kan ik op u rekenen?