Tot verdriet van de voltallige begeleiding besloot Rens Zuurbier voor dit seizoen de stap omhoog te maken naar Valken 3. Trouw speelt hij sindsdien zijn wedstrijdjes op de bijvelden in West-Friesland. Niet zonder succes gezien de mooie klassering van zijn team. Gistermiddag stond hij tot ieders verrassing opeens aan de aftrap voor de wedstrijd tussen Valken 1 en Westfrisia DP.
Dat was niet voor niets. Blessures, ziekte en werkverplichtingen hadden de selectie drastisch uitgedund. Daar kwam nog bij dat Valken 2 op hetzelfde tijdstip aan moest treden in Enkhuizen voor een confrontatie tegen Westfrisia 3. Kortom de nood was hoog en gelukkig was Rens bereid om de vacante positie op rechtsachter voor deze gelegenheid in te vullen. Hij zou dat doen alsof hij niet weg was geweest. Enige nadeel voor Rens is nu dat zijn hulp misschien nog vaker wordt ingeroepen……
Het was weer eens een wedstrijd van de waarheid. Er worden in de 4de klasse B nogal wat waarheden aan het licht gebracht. Ik treed nu in herhaling, maar het is toch vrij uniek dat 10 ploegen op 6 wedstrijden voor het eind nog meedingen om een promotieplek. Hierbij moet vermeld worden dat Apollo alleen nog meedoet om de 3de periode. Qua klassering in de reguliere stand betreft nog “slechts” 9 ploegen.
Westfrisia neemt in dit rijtje een aparte positie in. De Enkhuizers zagen een ijzersterke competitiestart beloond worden met winst van de 1ste periode. Hoewel daarna de klad een beetje erin is gekomen, blijft de ploeg levensgevaarlijk. Zeker met de niets te verliezen situatie waarin zij verkeerden. Voor Valken was de situatie iets anders. Hoewel. Ook voor de roodgroenen zou een gelijkspel gelijk staan aan een nederlaag met al die aasgieren op de loer.
Redenen genoeg echter voor optimisme. 4 potjes achter elkaar werden winnend afgesloten. De laatste nederlaag dateert van 14 oktober 2012. Dat lijkt een eeuwigheid geleden en dat is ook zo. Behalve Rens waren er verder geen bijzonderheden te melden. Nobi en Rob zijn langdurig out en zal ik de komende potjes buiten beschouwing laten. Mark B. wist niet zeker of hij op tijd van het werk kon komen en Mike was wat ziekies geweest. Mario hield opnieuw vast aan het inmiddels ingeburgerde spelsysteem. Hij had opnieuw diverse opmerkelijke oneliners, maar die kan ik mij nu niet meer voor de geest halen. Zo opmerkelijk waren ze misschien stiekem toch niet … dus.
De wedstrijd trok veel bezoekers naar het sportpark. Dat kwam ook door een grote groep supporters uit Enkhuizen die de gehele kant aan de overzijde van de tribune in beslag namen. Dat is toch leuker dan met 1 graad voor 3 paardenkoppen voetballen. Het veld was droog, hard en het gras was meer geel dan groen. De ijstijd had het hoofdveld veranderd in een toendra waar een mammoet jaloers op zou zijn.
De wedstrijd dan… Dat werd er 1 van veel kansen aan beide kansen. De 1ste helft leek Valken in eerste instantie een licht overwicht te hebben. Dit had beklonken kunnen worden door Lenniegoal, maar die kopte uit een prachtige voorzet van Rick tegen de doelman op. Westfrisia kwam na een goede 10 minuten beter in de wedstrijd. Het mag een wondertje heten dat Valken haar doel schoon hield. Hier had ze de benen van de verdedigers aan te danken. Die zaten namelijk overal tussen. En anders stond Paul nog prima in de weg. De voormalige linkerspits stond weer als een dijk te keepen. Zijn naderende huwelijk inspireert hem deze weken tot grootse daden. Ik twijfel of ik, in het kader van het competitieslot, ook een huwelijksaanzoek zal doen…… je moet er voor over hebben nietwaar?
Een klein beetje fortuin voor Valken, en dus pech voor Westfrisia deed zich voor bij een chaotische scrimmage in het 5-meter gebied van De Valken. Tot tweemaal toe leek een Valkenverdediger met een arm een inzet te blokken. Het ging allemaal erg snel, maar alle commotie had ongetwijfeld veel arbiters doen overwegen om de bal op de stip te leggen. Dat gebeurde tot onvrede van de uitploeg en haar aanhangers nu niet.
Valken liet zich ook niet onbetuigd. De ploeg was met name gevaarlijk bij hoekschoppen. Verder was Rick nog dichtbij een treffer. Hij volleerde met zijn binnenkant een voorzet net langs de verkeerde kant van de paal. Vlak voor rust kwam dan toch eindelijk de eerste treffer. Hier was wel een twijfelachtige beslissing voor nodig. De arbiter zag Lenniegoal door 2 tegenstanders heen vallen, dacht 1 seconde na, en wees toen alsnog gedecideerd naar het witte vlekje op zo’n 11 meter van het doel.
Dit presentje was wel aan Rick besteed die zo koel als de oostenwind de bal in het hoekje deponeerde.
De 2de helft gaf hetzelfde spelbeeld. Alleen de kansen werden schaarser. Lenniegoal was namens Valken nog een aantal keer gevaarlijk. Hij klopte diverse keren zijn directe tegenstanders in de lucht, maar zijn vizier stond net niet scherp. Aan de andere kant gebeurde nog minder. De corners en vrije trappen leverden telkens niets op. De defensie stond als een huis.
Helaas bleek 1 slippertje funest. Een aantal verdedigers dachten een moment aan buitenspel , maar Theo hield zijn vlag terecht omlaag. Die 5 secondes van verwarring zorgden voor 1 meter ruimte voor 1 van de Westfrisia spitsen. De kopbal verdween buiten bereik van Paul in de hoek.
Oeps. Een tegenslag. Daar moest Valken even aan wennen zou je denken. Niets was minder waar. Westfrisia liep juist terug en leek tevreden met het punt. Valken verzamelde de laatste krachten voor een offensief. We moeten erkennen dat dit niet tot veel kansen leidde. Mark zag een voorzet annex schot op de lat vallen. Even later zag hij een corner via Erik en een Enkhuizener bij de 2de paal in doel vallen… Soms zit het mee en soms zit het mee. Zullen we maar schrijven.
Het verwachte slotoffensief van Westfrisia, is tot op heden niet waargenomen. De laatste minuten had Valken verder uit kunnen lopen. De counters werden onrustig uitgespeeld en zodoende was de opluchting en blijdschap groot toen de scheidsrechter affloot en de meer gelukkige dan verdiende overwinning een feit was.
Westfrisia bleek een geduchte tegenstander. Niet voor niets was dit team vorig seizoen bijna kampioen en hebben ze al een periode op zak. Dat Valken hier ook van wint in bange dagen zegt iets over de mentale kracht van het team. Graag wil ik van de gelegenheid gebruik maken om ook de invaller te noemen. Mike viel sterk in op de rechtsvoor plek. Hij had zelfs nog de 3-1 op de schoen. Ik had het hem gegund. Gelukkig voor hem won zijn eigen team (2de) met 3-1 dus had hij ondanks de korte speeltijd toch een goede middag.
De concurrentie liet punten liggen. Het verschil met koploper Spartanen is nog 6 punten, maar de Hemmers hebben nog 2 potjes tegoed. De eerste inhaalwedstrijd vindt donderdag plaats in de eigen arena. Dan komt het eveneens hooggeplaatste Grasshoppers op bezoek. Aanvang: 19uur. U raadt het al: dit wordt een wedstrijd van de waarheid. Elf tegen elf, 0-0, de bal is rond, nog 6 finales te gaan en er is nog niets gespeeld.
