Je hebt stug en stug in het kwadraat. Die laatste typering is van toepassing op Grasshoppers. De ploeg uit Opmeer doet het dit jaar verrassend goed en stond op slechts verliespunten van Valken.

Valken kende een fantastische serie. Zelfs de koppositie begon in het vizier te raken. Toch wist je ook dat het fortuin een keer zou ophouden.

Zo’n donderdagavond wedstrijd is toch iets anders. Al was het maar omdat het voor sommige spelers een gevecht is om op tijd te komen. Verder zullen de meesten al een hele werkdag gehad hebben. En niet iedereen heeft een kantoorbaan zullen we maar zeggen.
Aan de andere kant. Daar heeft de tegenstander ook last van, dus om dit als excuus bij een eventueel verlies aan te voeren, gaat te ver.

Valken startte slapjes en ongeconcentreerd. Al snel bleek dat deze houding niet genoeg zou zijn om deze tegenstander te vellen. Grasshoppers had zijn zaakjes prima voor elkaar. Het stond positioneel een stuk beter dan bij de Hemmers en de duels + 2de ballen werden vaak in Opmeers voordeel beslist.

Het was dan ook niet verwonderlijk dat Grasshoppers op voorsprong kwam. Wel bijzonder was dat dit werd gedaan door de 15-jarige spits. Hij kapte eenvoudig 2 Valkenverdedigers uit en schoot onberispelijk binnen.

Daarna schrok Valken wakker en begon langzaam de wedstrijd te kantelen. De thuisploeg was echter dermate slordig aan de bal dat vele gevaarlijke situaties slordig werden uitgespeeld.

De 2de helft bleef Valken het proberen. Een half uur lang drukte de ploeg de tegenstander terug. Er kwamen ook enkele kansjes, maar dotjes bleven uit. Voorzetten, corners en vrije trappen vonden nimmer een Roodgroen hoofd of been. Tot overmaat van ramp zag de arbiter een 100% handsbal over het hoofd. Dat zal je net gebeuren als je het nodig hebt.

De laatste minuten was alle samenhang in het spel verdwenen. Grasshoppers wist er nog enkele keren gevaarlijk uit te komen. Er waren weinig Valkenverdedigers meer te bekennen op het veld. Sowieso lastig omdat het praktisch donker was. Hoe dan ook, 2 enorme kansen werden verprutst en zodoende bleef Valken hopen op een beter resultaat. Die kwam er niet en zodoende leed Valken een onverwachte en dure nederlaag.

3 dagen later mocht Valken op herkansing in Heerhugowaard tegen KSV. Opnieuw een wedstrijd tegen een concurrent. We wisten dat het lastig zou worden, want KSV staat gewoon 3de en had het ons in de thuiswedstrijd ook heel lastig gemaakt. De 6-3 overwinning die doet behaald werd lijkt fors, maar kwam pas in de slotminuten tot stand.

De 1ste helft speelde Valken heel aardig eigenlijk. Lennard kreeg een paar aardige kansen om de score te openen. Deze ballen gingen er niet in. Aan de andere kant was de 1ste halve kans wel raak. Een van richting veranderd schot verdween buiten bereik van Paul in de rechter hoek.

Valken was na deze tegenvaller even van slag. Er werd veel gemopperd op elkaar. Dat moest wel want op de scheidsrechter viel weinig aan te merken. Mag ook wel eens gezegd worden.
De slotfase van de 1ste helft kon Roan zijn team een goede dienst bewijzen. Een handig volley van Lennard ging richting 2de paal. Roan kwam inglijden maar raakte de bal niet of amper.
Extra zuur bleek deze misser te zijn toen even later zomaar de 2-0 viel. Het was welgeteld de 2de aanval van de thuisploeg. Het leek in eerste instantie ook geen gevaarlijke uitbraak. Meerdere Valkenverdedigers hadden al een de (nood)rem kunnen trekken. Toen op slot niemand ingreep kon de verbaasde spits opeens de bal in doel tikken.

Deze klap kwam Valken niet meer te boven. De 2de helft werd het spel minder. KSV bakte er eigenlijk ook niet veel van zodat het schouwspel er niet leuker op werd. Gelukkig kwam het zonnetje goed door wat de mensen weerhield om de kantine op te zoeken.
Valken kreeg nog enkele kansjes, maar de scherpte is even helemaal weg. De 2-0 bleef staan tot aan het laatste fluitsignaal waarmee Valken in 3 dagen tijd al haar aspiraties in de prullenmand kan gooien.

Of toch niet? Wie weet kunnen we ons herstellen en de komende 2 potjes winnen. Daarna zien we wel verder.