Na 2 potjes die weinig om het lijf hadden, kon de A1 zich eindelijk op de proef stellen. Tegenstander was Spartanen die na 2 poulewedstrijden exact hetzelfde aantal punten en doelcijfers had geproduceerd. Het duel werd opgeluisterd met het debuut van Jaap van Leijen. Qua leeftijd nog een B-junior, maar volgens de technische staf klaar voor het grote werk.

We vertrokken met 14 man, 5 ballen, 5 hesjes, 6 nieuwe bidons en 1 nieuwe waterzak richting Wognum. 14 man klinkt ruim, maar er waren door een aantal spelers wat pijntjes gemeld. Vlak voor het begin kwam daar nog een ziekmelding bij. Andere uitdaging was om Mike op tijd in Medemblik te krijgen. Een eventuele strafschoppenserie zou hij niet kunnen meemaken. Een gegeven wat toch wel wat beroering in de groep had veroorzaakt. En terecht natuurlijk. Al met al niet goed voor de motivatie.

De start van Valken was niet best. Je kunt ook zeggen dat Spartanen heel sterk begon. Goed positiespel, veel beweging en dat op een strak kunstgrasveldje. Vanaf de kant zag het er mooi uit. Wij konden dit enkel beantwoorden met goed verdedigingswerk en een (zeldzame) bevlieging van onze voorwaartsen. Dat is niet het spel wat de technische staf voor ogen heeft, maar de tegenstander maakte het ons behoorlijk lastig.

Met enig fortuin bleef Valken in het eerste deel een tegengoal bespaard en het leek er langzaam op dat het spelbeeld ging kantelen. Het was heel jammer dat uit een afgeslagen corner alsnog de 1-0 viel. En dat terwijl in de aanval tot die corner Valken ook had kunnen scoren. De tegenvaller moest even verwerkt worden, maar in de slotfase van de eerste helft was het enkel Valken dat voetbalde. Er werden ook diverse mogelijkheden gecreëerd. Jelmer raakte nog de lat, Rick en Jesse stuitten op de sterke keeper en Jaap Peerdeman kopte van dichtbij over.

Na rust bleef Valken goed voetballen. Ik telde in 15 minuten 5 mooie mogelijkheden en 1 gigakans. Die was voor Rick na een mooie aanval via Jeroen en Twan. De Vriend-telg mikte alleen voor de keeper naast. Wat opviel in deze fase was de rust aan de bal. Geen gedraaf met de bal, geen moeilijke oplossingen en veel bruikbare ballen voor onze vleugelaanvallers. Zo willen we het hebben.

En toen opeens, op een moment dat niemand oplette, even geen goede (rug)dekking en de linksvoor kon uit een diepe bal zomaar de 2-0 inschieten. Op dat moment geflatteerd. Valken stribbelde nog even tegen, maar al snel viel de dodelijke 3-0.
Tja, daarna gingen de koppies hangen. Kleine pijntjes werden heviger, het opgekrikte zelfvertrouwen verdween als sneeuw voor de zon en alle teamafspraken werden geschonden. Anders gezegd: het werden nog 25 heeeele lange minuten voor de mannen. Spartanen kreeg de vrije hand en wist hier bijzonder effectief mee om te gaan.

Valken werd tussendoor nog enkele malen gevaarlijk en Twan had nog wel een pingel mogen hebben toen hij al dan niet bewust werd gevloerd. Maar goed, dat was bij een stand van 6-0. Mike werd op het vliegtuig richting Medemblik gezet en diverse spelers smeekten om een wissel. Resultaat: een beschamende 8-0. Jammer dat het zo moest aflopen. De uitslag geeft een verkeerd beeld van de verhoudingen op het veld, maar zegt natuurlijk wel iets over onze mentale weerbaarheid.

Nou ja. Niet lang treuren. Ik heb ontzettend veel zin in de competitie. Die vangt volgende aan met een thuiswedstrijd tegen SEW A1. Complimenten voor Jaap van Leijen die een lekker debuut maakte. Jammer dat hij fysiek nog niet top was. De technische staf heeft hem verboden ooit nog op een trampoline te springen.

Sponsoren: hartelijk dank voor uw prestatiebonussen tot nu toe. Helaas heeft het vandaag niet veel opgebracht. Alleen een klein bedrag omdat we zonder gele kaart het veld verlieten. Natuurlijk moeten we nog veeel meer bonusaanbiedingen krijgen. Zijn we sponsormoe misschien? Ik hoop dat u zich nog eenmaal kan oprichten en de jongens helpt om het Bali-project tot een groot succes te maken.
Vanaf volgende week zal ik wekelijks de “score” gaan vermelden.