Wat begon als een leuk idee van een groepje tieners eindigde met een kampioenschap in de 8ste klasse!

Het eerste contact tussen de organisatoren van het team en het bestuur van de verenigen werd gelegd rond februari vorig jaar. Wij hadden een groepje van 16 mannen bij elkaar en zouden graag samen willen voetballen in een seniorenteam. Na het een en ander overgeschreven te hebben konden we in september 2013 beginnen met trainen onder leiding van trainer Jack Vriend.

Maar nog voordat we begonnen met trainen, hadden we onze eerste wedstrijd al gehad. Het 7e van de Zouaven was de tegenstander in de beker. Dit vriendenteam heeft een sterke basis en was vorig jaar ongeslagen kampioen geworden in de 8ste klasse. Een zware opgave dus. We werden met 4-1 verslagen. Maar we wisten dat we het wel konden. Als je van een kampioen met maar 4-1 verliest en met 10 man op het veld staat, is dat niet super slecht. De week daarop mochten we aantreden tegen het 4e van Strandvogels. Deze tegenstander werd door ons met 5-0 van de mat geveegd.
Toen begon de competitie. Met veel frisse moed en verschillende goede trainingen achter de rug was het 2e van HOSV aan de beurt. We wonnen met wederom 5-0, tegen wat later de rode lantaarn drager bleek te zijn. In de volgende weken werden zowel Always Forward en Andijk verslagen en stonden we al bovenaan! Weer een week later moesten we tegen Spartanen. Dit sterke team speelde 2-2 tegen ons. Onze eerste verliespunten. Na 2 vrije weken moesten wij tegen West Frisia, wat net zoals wij een vriendenteam is met jonge jongens die we nog kennen van de middelbare school. Het werd een duel voor leven en dood en eindigde in een remise.

We kregen een mail van de Valken, met de vraag of wij Thijs wilden toevoegen aan ons team. Uiteraard konden wij dat goed gebruiken aangezien de opkomst met de wedstrijden niet heel groot was. Hij mocht zijn debuut maken tegen Westfriezen. Helaas verloren we deze wedstrijd en werden we van de koppositie verstoten. Daarna werden Purmerend en VVS verslagen en tegen MOC werd gelijk gespeeld.

Tussendoor moesten we nog een keertje tegen Twisk aantreden voor de beker. De wedstrijd had geen spanning en ging ook nergens meer voor. Aangezien alleen de eerste in de poulefase door gaat en wij beiden van de Zouaven hadden verloren. Ook dit eindigde in gelijkspel. We kregen daarna de smaak goed te pakken. Dit door goed trainen van een vast groepje en allemaal 110% geven met de wedstrijd en de goede sfeer in het team. Zo werden KGB, MOC, HOSV, Andijk, Always Forward, Spartanen, KGB en West Frisia verslagen. Hierna werd eindelijk de wedstrijd tegen HSV gespeeld. Het werd een debacle en onze goede reeks werd verstoord. We waren uit ons doen. We versloegen de week erop Westfriezen wel weer maar daarna een gelijkspel tegen HSV en een verliespartij tegen Purmerend maakte het nog heel spannend. We hadden het niet meer in eigen hand.

Geen maand geleden stonden we nog 8 punten los en binnen 2 weken stonden we met verliespunten gelijk. Hoewel Spartanen (de nummer 2) nog 2 wedstrijden moest inhalen, werd het toch wel erg spannend. Onze laatste wedstrijd wonnen we van VVS en was het aan West Frisia of VVS om Spartanen tegen te werken op weg naar hun kampioenschap. En dat gebeurde!

De eerste inhaalwedstrijd werd 2-2 (West Frisia – Spartanen). We waren aanwezig met een goede lading fans van onze zijde. Helaas kwam ik zelf pas in de tweede helft aan en was de stand toen 1-0 voor West Frisia. Beide partijen speelden zeer sterk. Maar Spartanen bleef goed aanzetten waardoor er gescoord werd. 1-1, nog geen vuiltje aan de hemel, maar wel een Spartanen die steeds gretiger werd. En ja hoor, in de 82ste minuut wisten zij de doelman weer te passeren. 1-2 voor Spartanen. Ik dacht bij mezelf, dit wordt zondag afreizen naar Spanbroek. Het bleek bij een gedachte te blijven. Hoe het gebeurde zag ik niet, maar de bal werd er nog in de 90+4 minuut in getrapt. 2-2! Wat een gebulder, wat een geschreeuw. Wij zijn KAMPIOEN! Ongelofelijk, wat een euforie! Nog nooit heb ik zo hard geschreeuwd, denk ik.

Dan is het nu tijd om dit laatste verslag te eindigen.

Hoewel? Ik moet nog een paar mensen bedanken:

Richard Ooijevaar, Kris Stultiens, Gijs de Groen, Bart van der Gulik, Mitchell Sijm, Sammy de Graaf, Rick Vriend, Jacco Laan, Loek Groot, Wietse de Groot, Tim Groot, Rens Zuurbier, Niels van ’t Hof en Jeroen Goedhart voor al het invalwerk wat we het afgelopen half jaar hebben gehad! Toppers! Sommige maar voor een halve wedstrijd, anderen voor meer.

Jack Vriend voor de geweldige trainingen die ons geïnspireerd hebben tot beter voetbal. En invaltrainer Theo Hofland mag ook niet vergeten worden.

Onze sponsor Huub Duijn van Duijn Teamsports, voor de tenues, uit en thuis! De bidons, watertas, kledingtas etc.! Dankzij deze materiële steun konden wij zonder zorgen voetballen.

En niet te vergeten onze vaste supporters en hulpcoaches. Met name Jaap Huigen, die zijn reputatie als altijd één minuut te laat tot met de laatste wedstrijd waar maakte. En Cor Vriend die als trouwe supporter en soms ook als arbiter enorm meeleefde met ons team.

Ook wil ik graag Pim Laan en Niels Laan bedanken voor het afgelopen jaar. Deze twee gaan ermee stoppen. Pim gaat zijn geluk zoeken in het roeien en gaat volgend jaar zijn co-schappen lopen. Succes Pim! Niels blijft wel bij ons trainen en zal waarschijnlijk nog menig keer worden opgeroepen. En ik verwelkom Frank Vriend en Wietse de Groot, die beiden de overstap maken van het 2e elftal naar het 4e elftal.

Beste mensen, het is tijd om afscheid van u te nemen. Maar wees niet getreurd, volgend seizoen zal ik wederom mijn best doen om de verslagen zo langdradig te maken als het maar kan. Rest mij de taak u een fijne zomerstop te wensen. Dat Nederland nu maar eens een WK mag winnen. En dat we alvast alle geluk krijgen in ons volgend seizoen in de 7e klasse!

Namens Valken 4,
Ruud Kok