Gister werd er onder grote belangstelling een vermakelijke pot voetbal op de mat gelegd. Helaas trok Valken aan het kortste eind, maar verkocht haar huid uiterst duur. Er werd immers ook nog een 60-tal minuten met een man minder gespeeld nadat bij routenier Rick even het licht uit ging. Toch klonk er na 90 minuten applaus van de Valkenaanhang. Want de vechtlust die in de 2e helft getoond werd was mooi om te zien er werd voor iedere grasspriet gevochten om dat heilige punt tevergeefs binnen te halen. En zo doet Valken even een stapje terug als het gaat om de bovenste plaatsen.
Concurrentie is vervelend, maar goed voor de scherpte zo luidde trainer Kuiper. Niet iedereen is altijd maar verzekerd van een plekje. Trainingsarbeid en een flinke dosis vorm, zijn van belang om elke week scherp aan een wedstrijd te verschijnen. Er kloppen namelijk iedere week een aantal verse paarden aan de deur, die staan te trappelen om de wei in te gaan. Zo moesten dit keer Christian, Twan en Jelmer genoegen nemen met een reserve plek. Ook Paul werd nog een keer verzocht om op de bank plaats te gaan nemen, na zijn hectische week die veelal uit ziekenhuisbezoekjes bestond. Dus zo stonden Niels Fine, Rick Raven en Mike Hoffer bij de eerste 11 namen.
Prachtige omstandigheden, veel publiek en een prachtig affiche en tevens een derby. De laatste keer dat beide ploegen tegen elkaar in competitieverband speelde, is ook alweer een 18 jaar geleden. KGB begon furieus, zette Valken vroeg vast en dat resulteerde al in een vroege treffer voor de Bovenkarspelers. Een vrije trap die door Erik werd verlengd met het hoofd, belande na een eerste goede reflex van Mike in de voeten van de lange spits die simpel 0-1 op het bord kon aantekenen. Nog geen 10 minuten later was het wederom raak. Wederom een standaardsituatie die Valken de das omdeed. Een pijnlijke inschattingsfout van Mike resulteerde in de 0-2. Een corner viel bij de 2e paal direct in de goal. Erg sneu voor de Valkendoelman, maar niet minder pijnlijk voor Valken. Overigens maakte Mike dit ruimschoots goed in de rest van de wedstrijd. Met een aantal prima safes hield hij Valken in de wedstrijd.
KGB dacht dat de winst al binnen was en liet de teugels iets vieren. Valken draaide de duimschroeven nu maar eens goed aan en werd brutaler en wist waar de zwakte van KGB bloot te leggen. In de omschakeling namelijk. Een prima aanval over rechts wist 2 maal niet verzilverd te worden bij de 2e paal door Christiaan. De 3e keer was het dan wel raak. Rick stuurde Sam met een ragfijne steekbal de diepte in. Laatstgenoemde leverde een prima voorzet af bij de 2e paal en daar stond Niels F om de bal het laatste zetje te geven. Met bijna een halfuur op de klok stond het alweer gelijk. Een vrije trap van Rick werd door diezelfde Niels F prachtig richting kruising gekopt. Via de lat verdween de bal in het doel. Valken had KGB bij de strot te pakken en iedereen ging er eens goed voor zitten, maar toen gebeurde het moment waar iedereen tot lang na de wedstrijd nog over sprak. Rick die in het duel een tik tegen het gezicht kreeg, haalde zijn gram door zijn directe tegenstander aardig door midden te maaien. De scheidsrechter kon niet anders dan het rood te tonen. En direct zag je de pijnlijke berusting op het gezicht van de oud Cambuur routinier. Het licht ging even uit en tot 10 tellen was er even niet bij. Erg sneu, maar ook oliedom, want hiermee benadeelde Rick zijn team. En dat wist ie maar al te goed. Er gebeurde in de resterende minuten weinig en zo stond de 2-2 ruststand op het bord.
Goed, 2-2 en 10 man en nog 45 minuten overleven. Iets waar Valken goed in is, is als het moet, zeer gegroepeerd en gedisciplineerd spelen. Ook de 2e helft deed Valken dat prima. KGB vond eigenlijk weinig het gaatje en speelde af en toe uit pure wanhoop zelfs de lange bal. Valken kwam er nog maar sporadisch uit en de druk op de Valkendefensie werd nog maar eens op de proef gesteld. Iedereen knokte voor wat hij waard was. En iedereen scoorde de 2e helft een dikke voldoende als het om de werklust ging. Zou de 2-2 dan toch over de streep getrokken worden. Het antwoord luidt nee. De gul uitdelende leidsman die maarliefst 8 keer naar de borstzak greep, had 1 maal toch echt op zijn assistent af moeten gaan. Met nog een kwartier op de klok en met het balbezit voor KGB, werd de bal richting voorhoede gestoken. De in vermeend buitenspel lopende spits, kreeg het vlagsignaal, echter de scheidsrechter die het geheel van ruim 30 meter moest beoordelen, wuifde het vlagsignaal van assistent Theo weg. En zo kon de lange spits de bal over Mike, het doel in knallen. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat de man in het paars ondanks zijn kaartenregen een goede partij floot. Maar deze keer had hij op zijn assistent af moeten gaan. Op 10 meter kun je zeker van je zaak zijn, maar op ruim 30 kan dat zeker niet. Affijn de goal werd goed gekeurd en stond het 2-3. Valkens verzet was hiermee redelijk gebroken.
De stunt had bijna nog gerealiseerd kunnen worden. Een vrije trap in de slotseconde van Roan belande op het hoofd van de inmiddels ingevallen Christian. Zijn kopbal van dichtbij raakte iets teveel van zijn kruin en zo belande deze kans miraculeus over de goal van de KGB doelman. Hierna floot de scheidsrechter af en was de eerste thuisnederlaag een feit.
Moegestreden maar met een dikke voldoende op zak voor het portie vechtlust verliet Valken het veld. Volgende week mag er afgereisd worden naar Medemblik, dan moet Valken zijn focus leggen op de plaatselijke FC. Maar met de instelling van gister gaat er in Medemblik zeker een positief resultaat behaald worden.
Tot volgende week
