Sinds januari 2014 ontvangt het bestuur speciale gasten bij wedstrijden van het eerste voetbalelftal. De wedstrijd tegen Dirkshorn kende zeker een speciale gast, namelijk Ron Laan die zelf tot dusverre geen gast maar gastheer was. Het was dan ook een speciale gelegenheid, te weten het afscheid van Ron Laan als bestuurslid. Na afloop zag Ron vele bekenden de kantine binnenkomen, die dank zij Esther allemaal weet hadden van wat er stond te gebeuren en daar graag bij wilden zijn. In het bijzijn van zijn hele gezin, verdere familie en vele vrienden werd Ron tot erelid benoemd vanwege zijn verdiensten als lid van het bestuur gedurende bijna 20 jaar. Dit ging gepaard met lovende woorden van voorzitter Siegfried Kok en vanaf zijn Spaanse vakantie-adres via de Ipad ook oud-voorzitter Frank Hand. De andere oud-voorzitter waar Ron Laan mee heeft samengewerkt, Piet Boon, was ook aanwezig.
Ron vindt het leuk om in deze rubriek kort terug te blikken op zijn bestuursperiode. Ron Laan vertelt daarover het volgende:
“De eerste periode dat ik bestuurslid werd heb ik me in de kantine met wat biertjes op laten overhalen. Zodoende werd ik in 1996 secretaris in het bestuur met Piet Boon als voorzitter, die dat heel goed deed. In die tijd had de club het financieel zwaar. Met slagvaardige hulp van Willem Wagemaker en een geslaagde benadering van het gemeentebestuur, wisten we een renteloze obligatielening van 100.000 gulden in de achterban uit te zetten en de gemeente bleek daardoor tevens bereid tot een financiële verlichting door een behoorlijk leningdeel kwijt te schelden en voor het overige de schuld ook renteloos te maken voor de duur van 20 jaar. Zo kreeg Valken financieel wat lucht en konden we door. Wat veel mensen niet weten is dat in die tijd daarmee al een belangrijke stap werd gezet om De Valken aan een goede toekomst te helpen.
In 1999 werd ik lid van de maatschap van Van Diepen Van der Kroef Advocaten. Dat betekende voor mij als nog onervaren ondernemer zoveel extra drukte en nieuwe uitdagingen naast het al drukke bestaan als advocaat, dat ik stopte met het Valken-bestuur. Jammer, maar wel verstandig.
De tweede periode dat ik bestuurslid werd, in 2008, besliste ik wel in een heldere bui. Er was al lange tijd een vacature en voorzitter Frank Hand en zijn bestuur hadden moeite een secretaris te vinden. Mijn goede vriend Frank Hand ken ik al mijn hele leven omdat we als buurjongens zijn opgegroeid en veel op straat voetbalden. Ik vond het mijn plicht Frank en zijn medebestuurders te gaan helpen. Mijn rol op het werk liet daar inmiddels ook wel ruimte voor bestaan en Esther vond het ook goed, niet onbelangrijk want het thuisfront moet er achter staan. Wel zei ik tegen Frank dat hij dan wel langere tijd als voorzitter door moest gaan en dat heeft hij meer dan waargemaakt. Ons contact werd heel intensief door onze samenwerking bij De Valken. Als voorbeeld noem ik wel eens dat we elkaar in 2013 op weg naar ons werk altijd belden en dat ook op de terugweg deden, dit allemaal vanwege de voorbereiding op en de uitvoering van de nieuwbouw bij De Valken en alles wat daarbij kwam kijken. Zo spraken Frank en ik elkaar alleen al aan de telefoon dat jaar honderden keren.
Het Valken-bestuur stak in de eerste jaren van mijn tweede bestuursfase veel tijd in een mogelijke fusie met ASV ’55 en SVH, maar zoals we allemaal weten ging dat niet door. Daarna besloten we met het voltallige bestuur de schouders er onder te zetten om een nieuwbouw mogelijk te maken waardoor De Valken de toekomst weer aan zou kunnen. Met het op dat moment bestaande afgetakelde gebouw was dat niet mogelijk. Dank zij heel veel inzet van leden en achterban en uiteraard ook van het bestuur zelf, slaagden we in onze ambitie. We vonden na een intensieve ‘lobby’ het Gemeentebestuur aan onze kant en dank zij de grote gemeentelijke subsidie, gespaard geld, verstandig financieel beleid, veilingen en andere acties alsmede zelfwerkzaamheden is het prachtige clubgebouw er in 2013 gekomen. Uiteraard mocht Frank Hand de laatste steen leggen, volkomen terecht vanwege wat hij al jarenlang deed. Een paar jaar later volgde nog het sluitstuk: de aanleg van een nieuw handbalveld op de plaats van het oude gebouw. Sindsdien is De Valken pas echt een omni-vereniging met voetbal en handbal, en niet te vergeten de trimclub op de maandagavond.
Naast deze grote projecten deed ik het werk dat op een secretaris afkomt en heb ik me beziggehouden met de sponsors van de club, met als jaarlijkse hoogtepunt de goedbezochte ‘Sponsoravond’ in maart. Gaandeweg kwam er nog het werk voor de Gemeenschapsveiling bij en ik ben blij dat Koos Laan bereid bleek deze rol van mij over te nemen. Een groot compliment kreeg ik van de voormalige penningmeester Trudie Besseling die een keer opmerkte dat ze na het lezen van de door mij opgestelde notulen altijd onder de indruk was van de formulering en daardoor het idee had dat het echt wat voorstelde wat we als bestuur aan het doen waren, haha.
Het was allemaal best veel maar ook de moeite waard, want we mogen toch wel stellen dat De Valken een prachtige dorpsvereniging is die op de toekomst is voorbereid en daar was het me al die jaren om te doen. Ik ben zelfs doorgegaan nadat ik in 2014 serieuze gezondheidsproblemen kreeg. Dat was misschien op dat moment niet helemaal een verstandige keuze, maar gelukkig kan ik zeggen dat het Valken-werk me ook juist energie gaf en ik me vandaag de dag nog steeds fris en gezond voel.
Het vervult me met trots dat aan het einde van mijn bestuursperiode De Valken een goed bestuur, enthousiaste leden en vrijwilligers heeft, een prachtige duurzame accommodatie bezit en financieel geheel gezond is, zonder ook nog maar 1 euro schuld. Dat was wat de laatste twee punten betreft wel anders toen ik secretaris werd in 1996.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat na zo goed als 20 jaar besturen de pijp wel een beetje leeg is. Ik vind het geweldig dat we erin geslaagd zijn voor Frank Hand, Timo Groot en mij een geschikte, veel jongere opvolger in het bestuur te vinden, te weten Siegfried Kok, Edwin Beemsterboer, Tjeerd Zuurbier en Simone Hand. Timo, Frank en ik hebben heel lang samen in het bestuur gezeten en uitstekend samengewerkt. Frank en ik waren daarbij voor de buitenwereld wellicht het meeste zichtbaar, maar reken maar dat ook Timo een gigantische bijdrage heeft geleverd voor de accommodatie als geheel. Verder ga ik niet alle namen noemen van de bestuursleden met wie ik heb samengewerkt. Dat zijn er velen en ik wil niemand over het hoofd zien. Wel wil ik Wendy Dekker(-Boots) noemen omdat zij bereid was namens de handbal nog wat langer lid van het bestuur te blijven om eerst mijn opvolging mogelijk te maken, waarvoor veel dank. En eveneens bedank ik Siegfried Kok, de derde uitstekende Valken-voorzitter met wie ik mocht samenwerken. Vooral ook dank voor zijn cruciale rol in de genoemde opvolging.
In de 20 jaar dat ik erbij was heeft De Valken in mijn ogen altijd een uitstekende bezetting van het bestuur gehad. Het bestuur is voortdurend een goed samenwerkingsverband geweest en al was het soms ook wel eens ingewikkeld, altijd stond het belang van de club voorop en wisten we de goede persoonlijke verhoudingen te waarborgen. Sterker nog, het was gezellig met elkaar. En zo hoort het ook! Ik kan het iedereen aanbevelen: je leert er heel veel van en besturen levert ook veel voldoening en waardering op als het lekker loopt bij de club.
Het bestuurlijke werk zit erop voor mij en dat is ook definitief. De komende tijd zal ik wel het bestuur helpen in een andere rol als vrijwilliger. Ik blijf betrokken bij de sponsoring en hoop daar op hulp van anderen te mogen rekenen, want alleen kom ik niet verder daarmee en het is leuker om het met een (sponsor)team te doen. Bij wedstrijden van Valken 1 zal ik als ‘vertegenwoordiger van’ het bestuur voorlopig ‘Speciale Gasten’ blijven ontvangen, wat prima gaat samen met ladyspeaker Wendy Vroling. We zien wel hoe lang ik dit nog blijf doen. En ik zou het leuk vinden wat vaker samen met Esther en andere kantinemedewerkers een bardienst te draaien. Want al die jaren was ik vooral in de bestuurskamer te vinden. Dat was ook gezellig, maar de gezelligheid in de kantine ging daarmee wel vaak aan mij voorbij.
Kortom, het was een prachtige tijd, een avontuur zelfs en zeer de moeite waard. Ik wens het huidige bestuur veel plezier en succes. Ik zou het een geweldige beloning vinden als de nieuwe generatie ook inziet dat je de club met elkaar draaiende moet houden. Vele handen maken licht werk. Zorg ervoor dat De Valken tot in lengte van jaren week in week uit veel sportief plezier voor jeugd- en seniorenleden oplevert en bovendien een hechte sociale omgeving is voor iedereen die De Valken een warm hart toedraagt. En dat zijn er velen!
Viva De Valken, de club van rood en groen!!!”
