Op zaterdag 9 november namen de kanjers Guus Stavenuiter en Sebastiaan Wiltenburg deel aan de titanenstrijd tegen het altijd lastige Enkhuizen in de tweede klasse, waarbij Valken aan het langste eind trok! Na een korte herstelperiode werd op zondag 10 november weer een beroep gedaan op de heren, dit keer vanuit de selectie, die ook thuis tegen VVW speelde. Na een warm welkom door Piet Portegies werden Guus en Sebastiaan in de bestuurskamer verwacht om kennis te maken met de selectie en het aanvalsplan door te nemen. Terwijl Guus en Sebastiaan zich al helemaal in tenue hadden gepresenteerd, moest de rest nog omkleden – wat ruimte bood voor een potje tafelvoetbal. Toen iedereen er klaar voor was, kon de warming-up beginnen, waarin Guus en Sebastiaan zich van hun beste kant lieten zien.

De tijd tikte richting het fluitsignaal; iedereen was opgewarmd, maar de overige selectieleden moesten zich weer omkleden, waardoor de omvang van de wastas alleen maar gevisualiseerd kon worden in de ogen van Guus en Sebastiaan. De kanjers waren even kwijt, maar werden tijdig teruggevonden bij de tafelvoetbal waar het potje even afgemaakt moest worden. De spelers werden omgeroepen en stelden zich zij aan zij op. Bij de kennismaking met de VVW-spelers – die al gauw drie koppen groter bleken – was er geen spoortje angst zichtbaar bij de kanjers, en het waren de gasten die zich zorgen begonnen te maken. Na een mooi woord van Wendy Vroling ter nagedachtenis aan Ed Kampstra werd het één minuut muisstil op het park.

Hoewel Guus en Sebastiaan volgens plan niet in de basis startten, had Valken ze ingevlogen met een ander doel. Terwijl de VVW-spelers gespannen klaarstonden, trapten Guus en Sebastiaan af. Met de net aangeleerde tikkie-takkie-tactiek speelden ze de tien spelers van VVW volledig zoek. Alleen de keeper stond nog tussen hen en het net: Sebastiaan gaf voor, Guus nam bewust niet aan, maar raakte de bal zoals hij wekelijks zijn doelpunten maakt – vol op zijn slof! Helaas ging de bal naast. Gelukkig greep scheidsrechter Ryan Meulman in vanwege een onverklaarbare overtreding net buiten het 16-metergebied. VVW herstelde zich niet snel genoeg, en Guus en Sebastiaan stonden opnieuw oog in oog met de keeper. Ze volgden Piet’s tip – dat een assist net zo belangrijk is als een doelpunt – en ditmaal wist Guus het net te vinden!

‘’Spelers klaar? Voetballen maar!’’ galmde door de luidsprekers, en Guus en Sebastiaan namen hun plaats op de bank (zoals gepland). Waar de supporters de grauwe, koude omstandigheden trotseerden met opgetrokken schouders en handen in de zakken, vonden Guus en Sebastiaan het niet nodig hun trainingsjas aan te trekken. Guus spande de kroon en zag zelfs het nut van een lange broek niet in.

De wedstrijd zelf was spannend, en onder het genot van een zakje snoep en chips vlogen de 90+ minuten voorbij. Helaas geen punten in de tas, maar dat mocht de pret niet drukken. Nog even napraten in de bestuurskamer, waar beide kanjers een prachtige, door alle spelers gesigneerde bal in ontvangst mochten nemen. Na een stuk of twintig foto’s met Piet, waarvan je hieronder het eindresultaat ziet, werd de dag afgesloten. Piet droeg Guus en Sebastiaan weer over aan hun ouders met de mededeling dat het duo, zoals traditie, werd verwacht bij restaurant De Gouden Bogen – waar de kanjers alleen maar mee in konden stemmen. Met de bal moest eerst geslapen worden voordat deze mag slijten, maar die regel werd al snel aan de kant geschoven.

We hebben enorm genoten van dit avontuur en willen iedereen bij de Valken bedanken!

Groetjes,

Guus Stavenuiter en Sebastiaan Wiltenburg