Zondagochtend gingen wij op pad richting het Drieban complex met neef Milko die zijn voetbalschoenen alvast aan had gedaan; hij vertelde bereid te zijn om indien nodig in te vallen bij Valken B1.
Na de voorbespreking in de kleedkamer werd de nadruk gelegd op het absoluut winnen van de wedstrijd tegen VVW, een ploeg met veel lange en fysiek sterke spelers. In Wervershoof wisten wij hen met 1-4 aan de kant te zetten en natuurlijk is het belangrijk om thuis in ieder geval de punten te pakken om aan het eind van de rit met de platte kar door het dorp te kunnen en mogen (vergunningaanvraag is in behandeling bij onze burgemeester) rijden.
Het was Milko die in de kleedkamer vlak voor het begin van de wedstrijd even benadrukte dat hijzelf op zaterdagochtend met 6-1 had gewonnen en dat hij drie keer had gescoord. Voorzichtig vroeg hij aan de jongens van Valken B1 om dus ook hun best te doen.
Tot schrik van iedereen was het VVW die fel van start ging en zowaar binnen 20 seconden de bal op de paal deed belanden…. Buiten de frisse neus waren wij meteen wakker geschud en ging Joep Obdam een aantal keren zijn directe bewaker prachtig voorbij. Uit een van zijn voorzetten bracht hij Niels Koster in stelling die de bal keihard de touwen in schoot, 1-0. Hierop ging VVW nog feller spelen en kregen zij iets meer grip op het middenveld. Toch was het Tim Wilderink die een veilige marge inbouwde en de bal vanaf rand 16 metergebied in het doel schoot, 2-0.
Dat deze veilige marge vanaf de aftrap weer volledig weg was kwam door een slippertje in onze verdediging waarvan VVW volop profiteerde, 2-1. De spanning weer terug in de wedstrijd na deze anschlusstor waarbij de stand ongewijzigd bleef tot aan de rust.
Wij waren niet van plan om ons de les te laten lezen door stugge Wervershovers en kwamen dan ook met één belangrijke opdracht uit de kleedkamer voor de tweede helft: sla het middenveld niet over en blijf simpelweg zoveel mogelijk (kort) combineren naar het doel van de tegenstander.
Opnieuw kwam VVW weer fel uit de startblokken, echter wij gingen zelf meteen los; een combinatie van achteruit liep via een 4-tal schijven naar Joep die zijn tegenstander meteen weer zijn hielen liet zien. De voorzet op Tim was op maat en de 3-1 stond op het scorebord. De gehele tweede helft kwam VVW er hierna niet aan te pas en bezorgden onze keeper Nicky Redeker geen kopzorgen meer. De gevaarlijkste aanvaller aan de zijde van de tegenstander werd compleet aan banden gelegd door Mike Houtman.
Terwijl hun grensrechter naar ons idee telkenmale vaak ten onrechte de vlag de lucht instak bleven wij sportief. Ook de vliegende tackles van hun nummer 8 op onze beul Jan Boon deden ons niets; verstandig was wel dat hun coach deze jongeman met schuim op de mond eruit haalde bij een stand van 5-1. Voornoemde Jan en onze kopspecialist Jos Kraal maakten van VVW namelijk een teleurgestelde groep frontsoldaten.
Vlak voor het definitieve eindsignaal vond Niels het nodig om bij VVW nog meer zout in de wonden te strooien en maakte op een rustgevende wijze 6-1.
Inmiddels mochten wij via het NHD en de uitslagenrubriek vernemen dat onze concurrent Spirit verrassend punten liet liggen. Op naar het kampioenschap………?!
Met rood witte kampioensgroet,
Der Weisse
