Valken heeft geluk een keer aan zijn zijde

Geluk, een fenomeen wat Valken nog niet vaak had meegemaakt dit seizoen. Er moet dit jaar hard gewerkt worden voor de punten. Dat geldt voor iedere ploeg in de klasse. Uitgezonderd de top drie komt iedereen in aanmerking voor een degradatieplek, Valken dus ook. De fikse nederlaag tegen Westfriezen bracht de Hemmer formatie back to plaats 11. Een plaats die aan het eind van het seizoen ‘recht’ geeft op een ticket naar de 4e klasse. Daar willen we voorlopig nog maar niet aan denken en heeft De Valken ook alle reden toe. In de meeste wedstrijden is van niveauverschil geen sprake. Gebrek aan scherpte voor de goal, Penaltypech, merkwaardige verdedigingsfouten en scheidsrechterlijke dwalingen deed de ploeg een aantal keren de das om.

Maar nu een nieuw jaar en dus nieuwe kansen. In de vierde opeenvolgende thuiswedstrijd kon Valken aan het puntenaantal gaan werken. Tegenstanders was De Flamingo’s. Een ploeg met wisselvallige resultaten, veel doelpunten voor en nog meer tegen. De doelpunten worden voor een groot deel gemaakt door spits Maurice Gijzen. Hij zal er nu een stuk of 20 hebben. Dolph kreeg van Wim de ondankbare taak om de topscoorder te schaduwen. Dolph, zelf ook niet klein van stuk, was een dwerg in vergelijking met de bonkige spits. Patrick mocht op het middenveld starten ondanks een eerder mislukt probeersel (4-0 verlies tegen 5e klasser Geel-Zwart). John werd nu laatste man, Michiel links-back.

Wellicht vanwege de wisselingen in het veld begon Valken bijzonder matig. Keer op keer werd er simpel balverlies geleden en bovendien was de omschakeling waardeloos. Driemaal kon een Flamingo aanvaller op Cbas afstevenen, maar tot ieders verbazing leverde dat geen goal op. Zelfs dhr Gijzen kreeg de bal niet in het doel. Wim schreeuwde de longen uit zijn lijf, maar veel hielp het niet. De Alkmaarders moesten hun offensief echter staken, want Valken ging wat beter spelen. Gaandeweg de 1e helft kwamen dan ook voorzichtig te 1e kansjes.

Lennard kreeg in het laatste kwartier de geest. Een aantal keren verscheen hij vrij voor de goal. De doelman wist de inzet van de spits echter te stoppen. Even daarvoor moest hij ook handelend optreden op een hard van Mark. Mike had nog de beste kans. Uit een toegekende indirecte vrije trap binnen de zestien had hij de 1-0 voor het inschieten. Zijn inzet was echter zeer matig en verdween naast de goal.
Valken had op dat moment de wedstrijd in handen, maar dat dat geen garanties biedt, bleek maar weer eens vlak voor rust. Een diepe bal op Gijzen leek een prooi te worden voor Dolph. Die liep er echter onderdoor en de meegespurte John werd overduidelijk weggetrokken. Gijzen mocht echter doorgaan en werd vervolgens gevloerd door Cbas. De penalty werd feilloos benut, wat een 0-1 ruststand opleverde. Een logisch gegeven gezien het feit dat de Hemmers al vaak met deze achterstand te maken hebben gehad.

In de rust de intussen gebruikelijke peptalks. Wim, voor het eerst na zijn schorsing weer in de kleedkamer, bespeurde bij sommige spelers moedeloosheid. ‘Kom op mannen, kop omhoog’, ‘Er is nog niets aan de hand’. Die uitspraak bleek achteraf een profetische uitwerking te hebben. De meeste supporters zaten nog aan een bakkie koffie toen de Flamingo doelman ernstig in de fout ging. Bij behandelde een terugspeelbal dermate traag dat Lennart de bal af kon pikken en dankbaar viel over het uitgestoken been van de ongelukkige goalie. Mike nestelde zich achter de bal en schoot ook feilloos binnen. Een aantal supporters zullen nog steeds aan de koffie hebben gezeten toen de 2-1 viel. Patrick opende misschien wel iets te scherp op Lennard. Met een noodsprong kopte hij de bal voor. De ingekomen Mike verlengde de bal in het dak van het doel: 2-1. Ook in deze situatie ging de doelman niet vrijuit.

De ellende voor de man was echter nog niet over. Een kwartier na rust had hij opnieuw veel moeite om een terugspeelbal onder controle te nemen. Ditmaal was het Patrick die onder aanvoering van het meelevende publiek de bal afpakte en zo juichend met de bal het doel inliep. Een zeer welkom geschenk, aangezien Flamingo’s even daarvoor een geweldige kans op 2-2 had laten liggen. Op acht meter voor Cbas mikte de speler de bal tot ieder opluchting tegen de paal. Valken drukte na de 3-1 door. De doeltreffendheid van de ploeg werd eens te meer duidelijk. Lennard tikte een bal breed op Mark. Iedereen verwachtte een voorzet, maar Mark mikte de bal in de korte hoek: 4-1. Even daarvoor werd een inzet van hem nog van de lijn gehaald, maar kon hij eindelijk een streepje achter zijn naam zetten.

Vanaf de aftrap kwam Flamingo toch nog terug. Gijzen duwde zich een weg door de Valkenverdediging. Zijn voorzet werd simpel ingetikt: 4-2.

Weer een paar minuutjes later was het opnieuw Goudhaantje Mike die mocht scoren. De topscoorder, kwam daarmee op totaal 11 treffers dit seizoen. De helft van de totale Valkenproductie.
Daarna was bij Valken de koek op. Het laatste kwartier drong Flamingo’s nog aan en werd beloond met de 5-3. Daarna nog wat nerveuze momenten voor De Valken goal, maar de aanslutingstreffer bleef gelukkig uit.

Drie punten derhalve voor De Valken. Dat brengt de ploeg van Wim de Haart op plaats 10. Al met al veel kansen weggegeven, maar de Goden waren ons goedgezind en laten we eerlijk zijn: dat werd een keer tijd ook.
We zijn er nog niet, maar gezien de minieme verschillen, kan er nog veel gebeuren.

Opstelling:
Sebastiaan, Remco, John, Dolph, Michiel, Joris, Peter, Mark, Patrick (75. Jeen), Lennard, Mike

1-1 Mike
2-1 Mike
3-1 Patrick
4-1 Mark
5-2 Mike