Valken heeft zich niet weten te herstellen van de nederlaag vorige week tegen Spartanen. Tegen het Spanbroeker VVS leed de ploeg een dure 2-3 nederlaag. Hierdoor maakt Valken een pas op de plaats in de strijd om de bovenste plaatsen. Een strijd die misschien ook wel teveel gevraagd is in de huidige samenstelling.

Het begint al met de opstelling. Voor de 2e keer mocht Patrick in de basis beginnen, terwijl hij toch verre van fit is. Het eens zo vertrouwde slot op de deur is nu niet meer dan een ouderwets U-slotje. Misschien is het toch verstandig om Patrick de rust te gunnen die hij nodig heeft. Blijkbaar heeft de begeleiding gedacht dat het echt niet anders kan. Een objectieve blik naar de drie tegengoals leert dat misschien wel 2 goals indirect een gevolg waren van ‘voorzichtig’ inkomen van de laatste man. Iets wat hem niet te verwijten valt, want hij had zichtbaar last van de vervloekte enkel.

Niet alleen achterin zijn er problemen. Voorin lukt het ook allemaal niet zo erg. Michiel, ten koste van de geblesseerde Sander weer in de basis, kreeg geen poot aan de grond bij het centrale duo van VVS. Pascal was al helemaal onzichtbaar en leek ook niet zijn best te doen om dat te veranderen. Lennard was ongelukkig in zijn acties, maar werkte zich wel een slag in de rondte om het tij te keren. Dit leverde hem in ieder geval nog een treffer op en een paar aardige schietkansen. Zijn grootste kans kwam bij een 0-0 stand in de 1e helft. Mark, doorgebroken aan de linkerkant, vond de spits bij de 2e paal. De keeper lag op de grond, er was geen tegenstander in de buurt, maar tot ontsteltenis van zijn teamgenoten vloog de bal tegen het vangnet aan.

Tot die kans was VVS de bovenliggende partij. Voor de 3e achtereenvolgende keer begon Valken namelijk uitermate slap. Bovendien stonden de poppetjes nog niet op de goede plaats. Het gevolg was dat VVS veel ruimte genoot op het middenveld en naar hartelust combineerde. De lastige spits was bovendien een plaag voor Chris die het vooral in de 1e helft moeilijk had. Vreemd genoeg overleefde Valken deze periode zonder kleerscheuren. Hetzelfde scenario dreigde als tegen Spartanen, toen Valken ook na een weifelende beginfase de overhand kreeg.

Ditmaal kreeg Valken echter alsnog de rekening gepresenteerd. Net toen de roodgroenen het spel onder controle hadden scoorde VVS de 0-1. Mike ramde de bal keihard tegen Patrick op. De ‘kaats’ kwam terecht bij een VVS spelers die de bal direct doorzond naar de diepgaande linkshalf. Die verraste Peter met een stuiterende schuiver in de verre hoek. De laatste tien minuten van de 1e helft drong Valken sterk aan. Mark ramde een vrije trap via de doelman tegen de lat en uit de corner kon Pascal uithalen. Zijn schot werd met de voet gekeerd door de VVS doelman.

Na de rust was er van een offensief weinig meer de merken. Lennard kreeg nog een schietkans uit weer een voorzet van Mark, maar zijn poeier vond zijn Waterloo op de rug van een verdediger. Daarna had VVS de 0-2 moeten maken, maar Peter stopte een kopbal van vlakbij en in de rebound blokkeerde Patrick de doorgaf. Even later kwam toch de onverwachte 1-1. Mark ging weer eens diep, maar zijn schot mislukte volledig. Gelukkig was Lennard allert meegelopen en tikte bij de 2e paal de bal binnen.

Het feest was van korte duur. Weifelend optreden in de Valken verdediging bracht opnieuw de linkshalf in scoringspositie en ondermaal kweet hij zich goed van zijn taak: 1-2. Valken ging op jacht naar de gelijkmaker. Die leek er ook te komen toen een voorzet van John ingetikt kon worden door de instormende Peter. Helaas wist hij zonder opgaaf van reden zijn voet niet achter de bal zetten en die rolde rustig het doel voorbij. Het bleek een dure misser, want uit de tegenaanval viel de 1-3. Het zit dan ook niet mee, hoor ik u denken. En zo is het ook. VVS was al met al niet beter dan de Valken, maar dit soort momenten zijn cruciaal in een wedstrijd tussen 2 ploegen die aan elkaar gewaagd zijn.

Mark wist kort voor tijd nog de 2-3 te maken, maar baten mocht het niet. Na vier wedstrijden rest een plaats in de middenmoot. Volgende week tegen hekkensluiter Grasshoppers mag de ploeg van Wim de Haart het weer proberen. Op papier een ideale tegenstander om de wonden te laten helen. Het is echter wel verstandig om te starten met elf fitte mensen, zodat dat in ieder geval geen doelpunten meer kan kosten. Bovendien zal een beetje meer felheid de ploeg niet misstaan. Hopelijk krijgt coach Wim zijn ploeg op tijd weer op de rails. We zullen zien…

Valken – VVS 2-3 (0-1)
Doelpunten: Lennard Groot en Mark Dop
Assists: Mark Dop en Christian Wognum