Ja mensen, hij is niet dood hij leeft!!! Uw vaste reporter van het eerste elftal heeft vier weken ondergedoken gezeten, maar kruipt nu uit zijn schulp. Om aan alle misverstanden een einde te maken. De stilte had niets te maken met de matige resultaten. Straks ga ik door het leven als een ‘goed nieuws’’ schrijver en dat affiche verdien ik niet. Nee zowel zakelijke drukte als privédrukte hadden zijn weerslag op de motivatie om de pen ter hand te nemen. Uiteraard hierbij mijn excuses, het zal niet meer gebeuren.
Anyway, we zullen alle wedstrijden die ik gemist heb even doornemen. Zodoende krijgt u alsnog een goed beeld over de ontwikkelingen van het vlaggenschip.
Om te beginnen hadden we de uitwedstrijd tegen Grasshoppers. Geen hoogvlieger, maar Valken had daarvoor 2 nederlagen moeten slikken dus er was geen reden om deze tegenstander te onderschatten. Coach Wim ontbrak helaas vanwege ziekte en ook een aantal vaste krachten konden niet meedoen waaronder Patrick en John. Sander mocht beginnen in de basis, maar was ook niet 100% fit.
Op een spekglad veld had Valken vanaf minuut 1 grote moeite met de vechtlust en duelkracht van de tegenstander. Op alle fronten, maar vooral achterin moesten de spelers hun meerdere erkenen in hun directe opponent. Grasshoppers dat toch doorgaans moeilijk tot scoren komt, kreeg zodoende alle gelegenheid om hun doelpuntentotaal op de vijzelen. Desondanks nam Valken tegen de verhouding de leiding toen Lennard een steekbal tot zijn verbazing in het doel zag glijden. Voor de rust was de balans omgekeerd naar Grasshoppers. De spelers lieten zich te makkelijk aftroeven, dekten op 3 meter en in balbezit onzorgvuldig, met 2 tegedoelpunten als gevolg.
Na de rust drong Valken wel aan, maar de beste kansen bleven voor Grasshoppers. De spitsen bleven de duels winnen en dat bleef erg link aangezien Valken 1 op 1 ging spelen. Van 3-1 werd het nog 3-2 door een kopbal van André. Valken kreeg even hoop en de thuisploeg leek ook te bezwijken, maar een blunder achterin bracht de genadeklap: 4-2
De week erop kwam Spirit’30 op bezoek.. Valken zou gebrand moeten zijn op een goed resultaat. Donderdag voor de wedstrijd was er nog een verhelderend gesprek geweest tussen spelers en begeleiding. Het liep echter nier zoals vriend en vijand het hadden verwacht. Valken kon de 1e helft nog wel bijbenen: 1-1, goal van Lennard, maar werd de 2e helft volledig overspeeld. Kleine kanttekening, op 1-2 kreeg Michiel nog een dot van een kans om desondanks Valken een positief resultaat te geven. Tot ieders verbazing schoof hij, vlak voor de goal, de bal naast. Daarna liep Spirit nog uit naar 1-4. Ietwat geflatteerd, maar de nederlaag was volkomen terecht. Vooral het gebrek aan beleving was schrijnend. En dat nog wel in een heuse derby.
Vervolgens de uitwedstrijd tegen Westfrisia. Valken speelde als herboren. Bij rust leidde de ploeg met 0-2 door doelpunten van Lennard en Pascal. Helaas zakte de ploeg in de 2e helft langzaam weg. Een wederkerend probleem wat lijkt de komen door een gebrek aan conditie bij sommige spelers. Maar goed, Westfrisia kwam terug in de wedstrijd, maar zag daarna Pascal de 1-3 maken, ietwat gelukkig. Het laatste kwart drongen de Enkhuizers sterk aan en met behulp van de arbiter die wel erg veel vrije trappen meegaf, wurmden ze de bal tot 2 keer toe langs Peter: eindstand 3-3.
Afgelopen week stond de wedstrijd thuis tegen De Rijp op het progam. Beide ploegen verkeerden in de onderste regionen. Niet een plaats waar Valken op gerekend had, maar gezien de recente ontwikkelingen op en rond het veld niet onlogisch. Opnieuw waren er veel afwezigen bij De Valken, het begint een chronisch karakter te krijgen. Slechts 11 fitte spelers had Coach Wim tot zijn beschikking met op de bank een halffitte Patrick.
Valken speelde opnieuw een alleszins behoorlijke 1e helft. De ploeg creëerde veel kansen, maar zag die aanvankelijk niet benut. In de slotfase van het 1e bedrijf waren het toch weer Pascal (mooie aanval met Christian en Lennard) en Lennard (handig steekpassje van John) die de 2-0 op het bord zetten.
Na rust was er weinig meer over van de Hemse overheersing. De Rijp vocht zich terug in de wedstrijd en zag dat beloond met een doelpunt. De inzet leek houdbaar, maar verdween ook wel akelig scherp in de hoek buiten bereik van de duikende Peter. Daarna kreeg De Rijp nog een paar mogelijkheden, maar veel meer dan veel vrije trappen en corners kwamen er niet. In de slotfase had Valken het duel op slot moeten gooien, maar de scherpte (conditie??) was weg. Gelukkig bleef de stand van 2-1 gehandhaafd en haalde Valken eindelijk weer eens 3 punten. En zeker niet onbelangrijk, het was weer eens gezellig in de kantine.
Komende zondag Forward uit. We hopen andermaal op een positief resultaat. Bij winst kunnen we weer voorzichtig omhoog kijken. Ik zeg expres voorzichtig, want in deze klasse is nog alles mogelijk.
