Dinsdagavond ongeveer 20.45 uur, spelers met krampverschijnselen die elkaar feliciteren en elkaar om de hals vliegen alsof de europacup was gewonnen…….wat was daar de oorzaak van??
Uitleg:
Na een lang seizoen was het gisteren tijd voor de laatste wedstrijd van het seizoen (en mijn laatste als trainer bij ”De Valken”), maar niet zomaar een wedstrijd want het lot had ervoor gezorgd dat deze wedstrijd uitgerekend de kampioenswedstrijd voor Spirit zou moeten worden. Daarvoor moesten ze wel winnen want anders was VVW kampioen!
Trainen deden we al een paar weken niet meer en ook een aantal afberichten waren het resultaat van deze late doordeweekse wedstrijd, maar met de B junioren Jelle, Sam en Rens waren we vast van plan het Spirit lastig te maken.
Om 18.55 uur de aftrap en om 18.59 uur kreeg Ben meteen een 5 minuten straf vanwege een onschuldige overtreding en de toon was gezet dacht iedereen, maar de scheids heeft daarna gewoon een hele eerlijke en goede wedstrijd gefloten.
Een zenuwachtig Spirit wat toch ook steeds meer publiek langs de kant en in de tribune zag verschijnen tegen een lekker fel spelend Valken was het beeld van het eerste half uur waarbij wij een aantal 50% kansen kregen maar geen geluk hadden in de afronding. Tot in de 40e minuut Spirit zomaar toesloeg door hun geslepen spits die goed voor zijn man uitkwam en raak schoot: 1-0. RUST.
In de rust was duidelijk dat Jan Boon niet verder kon en wij dus geen wissels meer hadden en de boodschap was dan ook duidelijk: zo blijven voetballen en hopen op een treffer. Een fel spelend Spirit en de tegenwind maakte het allemaal erg lastig en na de inbreng van hun beste speler van het seizoen “Timo” leken onze kansen steeds kleiner te worden. Valken had het niet meer en incasseerde tussen de 58e en 65e minuut nog eens twee doelpunten: 3-0. In en rond het veld werd al lichtjes een (kampioens) feestje gevierd. Met exact nog 20 minuten op de klok kreeg Valken een vrije trap op punt zestien die genomen werd door Ben en op onnavolgbare wijze langs iedereen heen ging en achter de keeper eindigde: 1-3. Waar Valken het vandaan haalde weet ik niet maar de reservekrachten werden aangesproken en tot ieders verbazing schoot Joost Kune zomaar de 2-3 binnen en met nog 11 minuten op de klok was het opeens weer spannend, immers was een gelijkmaker dodelijk voor de mannen uit Hoogkarspel. Toen Joep in de 83e minuut de 3-3 maakte werd het angstig stil rond het veld en op de tribune!
Een ware stormloop richting ons doel was het gevolg en even dacht iedereen aan de 4-3, maar de “katachtige” reflex van Jos (invalkeeper) was er één om in te lijsten! Precies 2 minuten extra tijd kreeg Spirit om de winnende te forceren, maar het lukte ze niet en was het eindsignaal van de scheids tevens het mooiste eindsignaal van het seizoen en werd dit gelijke spel gevierd tussen de balende Spiritspelers alsof wij kampioen waren geworden!
Jongens, petje af voor jullie allemaal en bedankt voor dit mooie afscheidscadeau!!!
P. Haars
