Om toch mijn inmiddels befaamde reputatie als hypocriet enigszins de kop in te drukken volgt bijna zes dagen na dato alsnog een kort en bondig verslag van de wedstrijd tegen VVW. Zoals velen ongetwijfeld weten is die wedstrijd niet helemaal geworden wat we van tevoren gepland hadden. Tenzij iemand in ons bijzijn een 4-1 nederlaag als doel gesteld had, maar daar ga ik voor het gemak maar even niet vanuit.
Tja, het begon al lekker. Lennard moest met pijnstillers in zijn maag starten. En dat deed hij niet omdat hij heimelijk verslaafd is, tenminste hij zei van niet. En dan hadden we nog Mark. Zijn eerste actie was een wel erg ongelukkige. Met pas een minuut op de klok verdraaide hij zijn knie toen hij probeerde een bal binnen te houden. Geen tegenstander in de buurt, maar die was in dit geval niet nodig.
Coach Hans probeerde alles om het naderend onheil te belemmeren. Hij schreeuwde, wisselde en coachte zoveel hij kon, maar het was aan dovemansoren besteed. Valken was niet bij de les en VVW profiteerde daar ten volste aan. Iedere aanval was gevaarlijk en Peter mocht vaak in actie komen. Enfin, na een kwart wedstrijd was de strijd reeds beslist. Jammer genoeg viel de 2-0 net in een fase waarin Valken even leek op te staan. Lennard kreeg zelf een kans op 1-1, maar alleen voor de keeper was hij niet koelbloedig genoeg.
Michiel tekende vlak voor rust voor de enige Valkentreffer. Daarvoor had VVW al reeds driemaal doel getroffen en dat hadden er nog meer kunnen zijn. Mark had intussen de strijd moeten verlaten met bovengenoemd ongemak en ook Jeen mocht douchen omdat hij, net als zijn collega verdedigers, geen vat had op zijn directe tegenstander. Vlak na rust viel Lennard ook uit na een grove charge welke precies zijn verdoofde kuit raakte. Alleen een zware morfine injectie had de pijn kunnen laten verdwijnen, maar gezien de nadelen die daaraan kleven zag verzorger Sjaak daarvan maar af.
De 2e helft zag het er verdedigend beter uit. Alleen ontbrak het de jonge ploeg aan durf en overtuiging om VVW aan te pakken. En dat kunnen we niemand verwijten, gezien het krachtsverschil tussen beide ploegen. VVW was die bewuste zondag gewoon een maatje te groot. Niets om voor te schamen, want dat zullen de Wervershovers nog wel meer keren laten zien dit seizoen. De schade werd beperkt tot 4-1 en een paar pijntjes. Nogmaals, dat het niet meer is geworden is een compliment aan de verdediging.
Komende zondag wacht het Hoornsche Always Forward. Er is deze week wederom hard getraind, dus mijns inziens is er geen reden om te nemen dat er geen punten worden gehaald. We gaan er weer voor en dat zal Always Forward aan den lijve ondervinden.
