Zondag 19-11-2006 moesten de dames thuis voor hun 7e wedstrijd aantreden tegen de dames van Always Forward, die pas 4 wedstrijden gespeeld hadden en daarvan 3 verloren hadden en slechts 1 gewonnen (maar wel tegen Kolping Boys!!)
De trainer herhaalde voor de tigste maal dat we bij balverlies het veld klein moesten maken en dan niet alleen in de lengte, maar juist ook in de breedte (kantelen) Verder wees hij er nogmaals op, dat we met name voorin moesten laten zien wat we willen (bewegen, initiatief) en elkaar meer moesten coachen en ook helpen.
Tot slot benadrukte hij nogmaals dat we alles met zijn allen doen en dat betekent dus met z’n vijftienen !! (plus Patrick en Hennie) Hij stuurde ons naar buiten met de ‘opdracht’ om lekker te gaan ballen en in ieder geval hard te werken.
Om 11.00 begonnen we op het C-veld met Myra en Sanne L. in de wissel (Guda zou vanwege nachtdienst pas in de rust komen) Net als vorige week begonnen we helaas weer veel te slap aan de wedstrijd, terwijl de meiden uit Hoorn juist lekker fanatiek en sterk starten. Dit leidde tot enkele gevaarlijke aanvallen met name over hun rechterkant, maar tot scoren kwamen ze gelukkig niet. Na ongeveer een kwartiertje werden wij eindelijk ook wakker en na een prima steekpas van Gesina, was het Jolene die een beetje tegen de verhouding in de 1-0 maakte.
Hierna ging het spel heen en weer en bij balverlies van ons schakelde Always Forward steeds heel snel om en waren best gevaarlijk. Het was dan ook niet vreemd, dat zij in de 20e minuut de gelijkmaker scoorden door na een aanval over rechts de bal buiten bereik van Sylvia te schieten: 1-1. Hierna werden wij weer wat sterker en na goed doorgaan van Bianca, kreeg Patries van dichtbij een heel goede kans, maar helaas hoog over. Ook de ijverige Jolene ging een paar maal goed door, maar helaas ontbrak op de juiste momenten het overzicht. Vlak voor rust redde Syl nog een keer goed in de korte hoek en belande er ook nog een bal boven op de lat boven Sylvia, waarmee de rust dus aanbrak met 1-1.
Nadat Myra klaar was met het fohnen van haar teentjes, kon de trainer de groep laten weten, dat hij de eerste 15 minuten 3x niks vond van onze kant en dat de tegenstander toch sterker bleek dan vooraf gedacht. Desalniettemin
vond hij dat we deze pot toch zeker moesten gaan winnen maar dan moesten we wel beter gaan voetballen. We moesten de boel bij hen meer vast zetten, fanatieker verdedigen (Bloem) en oppassen voor balverlies bij breedtepassen (en als dat toch gebeurde, niet staan te kijken, maar er achteraan en de fout proberen te herstellen)
Guda was inmiddels ook gearriveerd, maar de trainer bracht haar niet gelijk in.
De tweede helft begonnen we beter dan de eerst en in de eerste 5 minuten probeerde Tries tot 3x toe van afstand te scoren, maar dat lukte nog niet. In de 10e minuut na balverlies op het middenveld ging Forward er op rechts vandoor en via een op het oog niet zo’n gevaarlijke schuiver, was het zomaar 1-2 voor Always Forward.
Hierna werden we eindelijk ‘kwaad’ en zetten de tegenstanders nog meer vast en waren daardoor bijna constant op hun helft te vinden. Dit resulteerde in een groot aantal kansen, zoals bv. voor Patricia uit een voorzet van Myra en ook de inmiddels ingevallen Guudje kreeg enkele kleine mogelijkheden. Na een halfuur stuitte de diep gestuurde Sanne L. op de uitgekomen keepster, maar kort hierna was het toch eindelijk raak, toen Forward slecht uitverdedigde en Patricia in balbezit kwam en beheerst de verdiende gelijkmaker maakte: 2-2.
De laatste 5 minuten drongen we nog sterker aan omdat we voelden dat er nog meer in zat. Dit leverde nog kansen op voor Sanne L, Patricia en de grootste voor Guda na een prima voorzet van de in de tweede helft beter voetballende Daantje. Myra probeerde het nog vanaf 40?? meter maar de wedstrijd leek af te stevenen op een gelijkspel.
In werkelijk de allerlaatste minuut kwam Guda op de achterlijn in balbezit en haar voorzet / schot viel over de keepster bij de tweede paal binnen: 3-2 voor ons! Er hoefde bijna niet meer afgetrapt te worden, want daar klonk het verlossende eindsignaal.
Een benauwde, maar zeker wel verdiende overwinning tegen een best lastige en moeilijke tegenstander. Voetballend hield het allemaal nog niet over, maar zeker wel complimenten voor het hele team, dat we er na de achterstand in bleven geloven en er ook alles aan gedaan hebben om de stand weer in ons voordeel te brengen.
We blijven dus ‘gewoon’ meedoen voor de top drie en komende zondag spelen we wederom thuis en dan tegen Koedijk, waar we vorig seizoen 2x van verloren. En hoewel zij het dit jaar nog niet goed doen, zullen we weer volop aan de bak moeten om de punten thuis te houden. Wanneer we deze week lekker fanatiek trainen, heb ik er vertrouwen in, dat dat toch gaat lukken!