Na de minizeperd tegen koploper VVW afgelopen week, stond nu de lastige uitwedstrijd tegen Always Forward op het programma. In de eerste ontmoeting ging Valken ongelukkig onderuit met 1-2 na een vroege 1-0 voorsprong. Zaak voor Hans Valk om de koppies positiever te laten denken, want Valken deed het uiteindelijk zo slecht nog niet. Welke koppies het werden was nog lange tijd onduidelijk. Het rijtje afwezigen werd er niet minder op: Christian, Nobi, Michiel, André (zie onder), Jeen en Lennard konden om afwisselende redenen niet starten. Michiel en Nobi namen wel plaats op de bank. Bart kon net wel beginnen ondanks een lichte kwetsuur aan zijn linkerarm.
Maar goed, je moette roeie met de rieme die je hewwe en zo gingen elf Valkenspelers op naar Hoorn alwaar een verrot getrapt Forwardveld hun stond op te wachten. Al snel werd duidelijk dat goed voetbal vrijwel onmogelijk was, maar of dat nu een nadeel was valt te betwijfelen. Valken koos begrijpelijkerwijs voor een afwachtende houding, hopende op een bevlieging van de twee spitsen Camilo en Mark.
Forward, een jong technisch team met enkele oude rotten ertussen, had zodoende veel balbezit. Veel kansen werden niet gecreëerd, al kwam Valken vlak voor rust goed weg toen de linksvoor even was ontsnapt aan de attentie van Mark B.. Zijn strakke voorzet belandde gelukkig achter de instormende spits die de bal zodoende niet de goede richting mee kon geven. Valken verdedigde verder foutloos, maar kon voorin weinig meer uitrichten dan enkele mislukte vrije trappen om de zestien.
Na de rust hetzelfde beeld. Forward deed verwoede pogingen iets van de wedstrijd te maken, maar strandde telkens in het zicht van de haven. Bovendien was Valken dreigender dan in de 1e helft dus durfde niemand de uitslag te voorspellen. Al met al was de amusementswaarde laag, want de beide doelmannen zagen weinig ballen op hen afkomen. Tot het laatste kwartier bleef de wedstrijd in een impasse. Daarna vond Forward toch nog wat gaatjes in de hechte Hemmer defensie. Beide keren wist Peter zijn ploeg te behoeden voor een achterstand. Vooral de manier hoe hij een volley uit de kruising ranselde was indrukwekkend om te zien. Even daarvoor wierp hij zich met zijn hele hebben en houwen op een tegenstander die onverwachts voor hem met bal en al opdook.
Ook Valken mocht nog aanspraak maken op de drie punten. Joost was nog het dichtste bij toen hij een voorzet van de ingevallen Michiel vrij kon inkoppen. Helaas wist hij de bal niet vol raken waardoor de doelman eenvoudig redding kon brengen. Verder dan nog enkele schoten van Sander en Mark kwam Valken niet meer, maar Forward zag ook geen kans de muur te slechten.
Zodoende was en bleef het 0-0 in Hoorn. Voor Forward een lichte tegenvaller, aangezien zij nog meestrijden om een nacompetitieplek. Voor Valken een positieve uitslag, maar zeker ook verdiend op basis van de strakke organisatie de gehele wedstrijd, de werklust en beleving. We weten nu dat we de komende uitwedstrijden tegen ploegen als VVS, Spirit en Andijk helemaal niet hoeven te vrezen. SEW had wederom verloren dus is het gat gegroeid naar 6 punten met een mogelijke degradatieplek. En dat is ook het enige wat ik over degradatie wil zeggen, want echt een issue moet het niet worden. Valken kijkt nog steeds omhoog. Verdedigend staat het als een huis, nu de goals nog en de punten moeten wel binnenkomen.
En waarom niet tegen onze buren uit Hoogkarspel. Daar mogen we over anderhalve week naar toe. Aanstaande zondag genieten we van een vrije dag en kunnen alle pijntjes rustig genezen.
Tot slot nog een minder fraai bericht. Onze ploeggenoot André Keuning heeft te horen gekregen dat voetbal voor hem vanaf heden taboe is. Het spijt mij te zeggen dat ik op moment van schrijven niet weet of het nu de knie is of de heup, maar ik weet wel dat het een klap moet zijn geweest voor André die de afgelopen jaren volgens mij met veel plezier wekelijks zijn wedstrijden speelde in 1 of 2. André namens een ieder veel sterkte de komende tijd. Laten we hopen dat de operaties en de herstelperiode positief zullen verlopen en dat je in de toekomst weer een sport op kan pakken. Uiteraard ben je iedere zondag van harte welkom om ons te steunen voor, tijdens en na de wedstrijden.
En dan hebben we nog Jan Boon. Hij zal dit jaar ook niet meer in actie komen vanwege een gebroken spaakbeen. Jan, jij ook veel sterkte en we zien je graag terug als toeschouwer de komende maanden. Hopelijk kun je volgend seizoen weer vanaf minuut 1 je opwachting maken.
Groet Mark
