Zondag 15-4-2007 moesten wij voor onze voorlaatste competitiewedstrijd thuis tegen de ons welbekende dames van Kolping Boys 2. Uit hadden wij een zwaarbevochten 1-1 uit het vuur gesleept en we wisten dus dat het (weer) een moeilijke wedstrijd zou worden, temeer daar ook Kolping moest winnen om nog tweede te kunnen worden.
De trainer gaf aan dat we ze niet moesten laten voetballen, dus kort, fel en stevig de duels aangaan! Verder de bekende aanwijzingen: bij balverlies veld klein maken en bij balbezit juist groot. Voorin de bal proberen vast te houden, zodat onze achterhoede niet continue onder druk zou staan, zoals in de bekerwedstrijd tegen RKEDO. Ook proberen niet teveel corners weg te geven en communiceren met elkaar: degene zonder bal bepaalt in principe of en zo ja waar de bal gespeeld wordt.
Helaas moest Guda weer werken en met Bianca en Chantal op de bank begonnen we met fraai weer op het B-veld om 11.00 aan de wedstrijd. In tegenstelling tot de meeste wedstrijden begonnen we prima aan de wedstrijd: vanaf de aftrap ging Jolene op rechts goed door en haar voorzet werd bijna door Patricia verzilverd. In de 4e minuut dwongen wij onze eerste corner af en rond de 10e minuut was Jolene dicht bij een doelpunt na een botsing tussen de keepster en een verdedigster van Kolping.
Hierna kwam ook Kolping aan voetballen toe en schoot o.a. een keer op de lat. Rond de 20e minuut opende Jolanda goed diep op Sanne L., maar alleen voor de keepster mikte ze helaas naast. Ook hierna bleven de ploegen aan elkaar gewaagd, zonder dat er sprake was van echt grote kansen. Het laatste kwartier voor rust werd Kolping steeds sterker en na een misser van Diewertje stond een van hun spitsen zomaar alleen voor Syl en scoorde de 0-1.
In de rust was de trainer alleen tevreden over de eerste 20 minuten en sprak zijn onvrede uit over het irritante gemopper op elkaar en het feit dat we met van alles bezig waren, behalve met het spelletje zelf. Toch gaf hij aan dat als we ooit eens van Kolping wilden winnen, vandaag de gelegenheid was, omdat hij ze niet zo sterk vond voetballen als in de eerste wedstrijd.
Ondanks alle goede bedoelingen was de tweede helft om te huilen van onze kant: geen beleving, geen geloof in eigen kunnen, geen overtuiging en vooral geen wil om te winnen.
Het was alles Kolping wat de klok sloeg, omdat wij geen duel wonnen, geen balbezit konden houden en dus niet aan voetballen toe kwamen. Met het nodige geluk (paal, lat) kregen we niet meer goals tegen en onze enigste kans was uit een “kadootje” van de scheids na een zg. terugspeelbal ? op de keepster, maar Patries mikte iets te hoog.
Kortom een teleurstellend verlies met wederom 0-1 en op een manier Valken Dames 1 onwaardig ! Natuurlijk kan dit een keertje gebeuren, maar ik hoop echt dat dit de laatste keer was en we zondag revanche gaan nemen vooral op ons zelf en dat Always Forward daar de dupe van wordt! Wanneer dat lukt (en waarom niet?) eindigen we alleen als 5e en als debutant in de derde klasse is dat natuurlijk niet echt slecht, maar wanneer we “alle” wedstrijden nog eens de revue laten passeren, had er m.i. toch meer ingezeten, maar dat moet volgend seizoen dan maar gebeuren.