Ja lezers, na 5 weken voorbereiding stond afgelopen zondag de eerste competitiewedstrijd voor de deur. De officiële ontmaagding voor Trainer-coach Vriend en een aantal van zijn aankopen. De doelstelling is duidelijk: meedoen om de prijzen. Dan is een overwinning in de seizoenouverture onontbeerlijk en tegenstander MOC leek een gewenst slachtoffer daarvoor.
Het was goed om te zien dat de ‘volgers’ de ploeg na de degradatie niet hebben laten vallen. Er waren tijdens de oefen cq bekerpotjes zelfs positieve geluiden te horen. “Er zat eindelijk weer wat voetbal in de ploeg.” De mensen waren na jaren keldervoetbal ook wel weer eens toe aan wat anders. En anders wordt het. Althans, als wij de woorden van de nieuwe trainer mogen geloven. Tot nu toe maakt hij zijn woorden klaar. Doelbewust is gekozen voor een relatief rustige aanloop met een langzame opbouw van fysieke belasting. “Anders is iedereen klaar in maart, maar dan moeten juist de punten gepakt worden”, aldus Vriend.
Anyway, genoeg geluld. Mooie praatjes brengen nog geen punten. MOC was zoals gezegd de eerste tegenstander. De Midwoud-Oostwoud-Combinatie kon niet terugkijken op een fantastisch seizoen. Personele problemen hebben de beleidsbepalers ertoe gedwongen oudgediende Kees Dekker terug te halen. De vooral verbaal sterke spits bleek inderdaad nog niet versleten.
Maar goed de wedstrijd dan. Al na krap 1 minuut stond Michiel, in de spits spelend, al alleen voor de keeper. Zijn inzet verdween naast de goal. Het bleek een voorbode van een rij kansen in het eerste half uur. Drie dagen na dato kan ik ze niet allemaal meer voor de geest halen, maar minimaal 4-maal stond er een Valkenspelers oog in oog met de MOC-doelman. Even zo veel keren werd er gemist tot woede van de verdedigers die werkloos stonden toe te kijken. MOC kon namelijk niets uitrichten en het leek een kwestie van tijd tot de 0-1 zou vallen.
De 0-1 die viel ook, maar wel met hulp van de tegenstander. Een verdediger van MOC wilde de bal terugkoppen op zijn doelman, maar die was net bezig die weg te werken. Kortom, twee honden…enz. Die derde hond was Joris die de bal simpel in het lege doel kon plaatsen. De ban was gebroken, al ging het niet vanzelf. Even later na een krap half uur wist Paul met een mooie voorzet Michiel te bereiken die met een kopbal de doelman tot een uiterste krachtinspanning dwong. De rebound was voor Marco die de marge verdubbelde naar 2.
Valken liet zich in het laatste kwartier een beetje in slaap sussen. Hoewel de kansen en kansjes bleven komen, kon MOC af en toe een plaagstootje uitdelen. Toch was de 1-2 volkomen onnodig. Op het middenveld werd balverlies geleden wat Ruud deed besluiten zijn tegenstander net buiten de zestien vast te houden. De vrije trap leek houdbaar, maar verdween toch in de verre hoek achter Rogier.
Na rust was het spelbeeld enigszins anders dan voor rust. MOC geloofde in een stunt en Valken vreesde een noodlottig scenario. Die angst was op niets gebasseerd, want tot echte kansen zou MOC in geen .. jaar komen. Toch was de opluchting groot toen Paul een voorzet van de ingevallen Bart tegendraads in de verre kopte. Valken had weer een veilige marge en niets leek een grotere score in de weg te staan. MOC had namelijk gekozen voor een alles of niets strategie en speelde met 5 spitsen en 1 verdediger. Het mag Valken worden aangerekend dat de mogelijkheden die zich voordeden niet werden benut.
De 1-3 bleef zodoende staan tot het eind. Ook omdat Paul een zuivere pingel werd ontnomen toen hij werd neergelegd in de zestien. Het niveau van de scheidsrechters is een fenomeen waar we ons bij neer moeten leggen dit jaar. Zo kreeg Michiel een gele kaart omdat hij de bal niet op tijd goed neerlegde, maar werden de meest achterlijke charges afgedaan met de treffende woorden “niet meer doen hè?”
Volgende week geen wedstrijd, omdat Valken een verplicht weekje rust aangeboden krijgt van de KNVB. 16 september volgt dan de uitwedstrijd tegen Zwaagdijk. Dan zullen we zien wat deze overwinning waard is geweest.
