Heel soms denk je wel eens, laat die depressies maar komen. Dat gold in ieder geval voor ondergetekende, want ook uw trouwe reporter en captain heeft eens een fysiek ongemak. Helaas wil de echte herfst nog niet binnenvallen, net zoals die zomer nooit is komen opdagen. De wedstrijd ging dus door en ik werd veroordeeld tot 90 minuten leven tussen hoop en vrees en de aanvoerdersband ging voor deze wedstrijdom de schouders van Ruud
Coach Vriend kon behalve zijn captain Mark niet beschikken over Jos en Paul D., Bart en Joris. Een behoorlijke waslijst, zeker als je ziet dat dit contingent aan afwezigen voornamelijk uit aanvallers c.q. routiniers bestond. Voorin was daarom plaats gemaakt voor Rahim en Tim. Het middenveld werd bevolkt door Niels, Nobi en Michiel. Achterin waren geen bijzonderheden.
Tegenstander Berkhout was een link ploegje. Het is alles of niets met de Roodzwarten en dat uitte zich in wisselende prestaties. Zo werd er kansloos verloren bij St George, maar koploper Apollo werd de week hiervoor genadeloos in de pan gehakt. De gehaaide coach Ton Jung zal daarom met veel vertrouwen naar de wedstrijd hebben uitgekeken.
De intenties van beide ploegen werden van meet af aan duidelijk. Valken wilde en kreeg de bal, terwijl Berkhout gevaar trachtte te stichten met snelle tegenstoten. Hadden we een ouderwets positiespelletje gespeeld met 10 keer overspelen = 1 punt, dan was de winnaar snel bekend geweest. Berkhout kwam niet verder dan 2 of 3 achtereenvolgende balcontacten en daar zaten ze helemaal niet mee. Valken heerste achterin en op het middenveld waar Nobi een dijk van een wedstrijd afleverde.
Helaas gaat het voor het echie om doelpunten. En doelpunten kun je pas maken als je kansen krijgt. Valken wist zich geen raad met de kleine ruimtes voorin en creëerde nagenoeg niets. De overheersing op het middenveld en de verdediging werd teniet gedaan door te weinig power in de aanvalslinie. De enige echte kans die voor rust viel te noteren was een geblokt schot van Rahim. De bal verdween net langs de verkeerde kant van de paal.
Aan de andere kant was er ook maar 1 schot te noteren. Dat schot was wel indirect de aanleiding tot de 0-1. Frank kreeg een gemene schuiver niet onder controle en de rebound was voor een snel instormende spits. Voor Berkhout een geschenk uit de hemel, want nu konden zij hun beproefde spelletje nog nadrukkelijker gaan spelen. En geef ze eens ongelijk. De Hemmer aanvallers kregen geen poot aan de grond. De middenvelders van Valken waren ook al niet in de buurt van de goal te ontdekken. Met andere woorden, er stond nooit iemand in schotpositie. Het enige wat Valken produceerde waren rollertjes van Marco en Michiel en wat voorzetjes vanaf links.
Na rust leek Valken hoopvol te beginnen toen Marco enkele malen doorbrak. Zijn voorzetten vonden jammer genoeg geen roodgroen eindstation. Dit alles kreeg geen vervolg omdat de passing minder secuur werd en de Berkhouter spitsen veel dreigender opereerden dan in de 1e helft. Valken begon steeds krampachtiger te spelen en dat speelde Berkhout in de kaart. Met snelle uitvallen waren zij meerdere malen gevaarlijk, maar Frank redde telkenmale zeer bekwaam. Omdat hij in zijn eentje Valken in de wedstrijd hield, was er die hoop dat er nog een puntje in het verschiet lag.
Er kwamen ook wel enkele mogelijkheden. Tim kreeg de grootste kans toen hij alleen voor de Berkhouter doelman kwam te staan. De gelegenheidsaanvaller moest snel handelen en tikte in zijn haast de bal recht in de doelman zijn handen. Nobi wist met een vrije trap nog voor dreiging te zorgen, maar de toch matige sluitpost tikte de bal terug het veld in, voorbij aan twee instormende Valkenspelers.
Enkele minuten voor het eind kwam dan toch de nekslag. Een schot op goed geluk verdween vanaf een meter of 20 via de binnenkant van de paal in het doel. Berkhout vierde feest en terecht, want met relatief weinig moeite hadden zij de buit binnen. Het duel werd plichtmatig uitgespeeld, Valken had de witte vlag gehesen.
Goed, 0-2 verloren dus. Gezien de lijst van afwezigen konden we een dergelijk scenario vrezen. Teveel ‘goalmakers’moesten noodgedwongen toekijken. Coach Vriend is momenteel niet te benijden. Toch gaan we met frisse moed verder, want het seizoen duurt nog lang en zoveel personele problemen zal De Valken toch niet het hele jaar houden? Enkele spelers lieten zien zich op hun plek helemaal thuis te voelen. Voor coach Vriend vallen de puzzelstukjes in elkaar, nu moeten ze alleen nog gerepareerd worden. Volgende mogen we in ieder geval Bart weer begroeten en misschien wel Jos die deze week de training heeft hervat.
Volgende week geen verslag van mijn kant, want dan geniet ik een welverdiende vakantie op een ver eiland.
Groet
Mark
