En zo dus… ondanks een lichte vorst in de nacht en ochtend en middag enz.. bleek het veld net zacht genoeg om te spelen. De scheidsrechter ging tezamen met beide doelmannen nog het veld over voor een security check, maar het verlossende woord kwam rond 13.25 van de doelman Dekker himself: “Het ken wel denk?”.
Gelukkig maar, want de competitie had alweer 2 weken stilgelegen. Die lege dagen werden gevuld met een nutteloze reis naar Heerhugowaard waar de scheidsrechter om 13.25 wel besloot om het af te lassen, tot ieders vreugde overigens. En afgelopen week werd er een oefenpartijtje gespeeld tegen VVW 2 op een heus kunstgrasveld. Die oefenwedstrijd kende een curieus scoreverloop met een merkwaardige uitslag van 6-7 in het voordeel van Valken. Het publiek (2 man in getal) was de grote winnaar zogezegd. Valken was de morele verliezer, want een 2-7 voorsprong werd in het laatste half uur bijna weggegeven.
Geen competitiewedstrijden dus en daardoor was er nog een klein nasmaakje in de Hemmer monden blijven hangen n.a.v. de verloren topper tegen Apollo. Een wedstrijd waarvan geen verslag is terug te lezen vanwege zakelijke beslommeringen van ondergetekende. Het had derhalve (vrijwel) niets te maken met de nederlaag die ik ook als spelers/verslaggever moest slikken. De wedstrijd kende een gelijkwaardig verloop, maar Valken had toch overduidelijk te meeste mogelijkheden. Apollo was alleen veel effectiever met de helft van de kansen en lijkt nu al op rozen te zitten voor het kampioenschap.
De wedstrijd van gisteren kende een tegenstander van een iets andere kaliber. MOC wist slechts 4 schamele puntjes te verzamelen. Wel met de aantekening dat 3 daarvan in de laatste 3 wedstrijden gepakt waren, waaronder een knappe 0-0 tegen Hauwert. Valken was dus wel degelijk gewaarschuwd en Trainer Vriend hamerde voor de wedstrijd dan ook op organisatie – motivatie en rendement. De coach, inmiddels befaamd om zijn legendarische spreekwoordenschat, had maar 1 ding in het oog: winst.
Behalve de stand op de ranglijst was er nog een reden aan te voeren waarom de winst voor het grijpen lag. De selectie, in de afgelopen maanden gekweld door blessureleed en andere pech, begint langzaamaan compleet te worden. Ditmaal moesten alleen Michiel en Bart verstek laten gaan. Paul, Jos, Nobi, Rick, Ruud en Mark om maar wat brekebeentjes te noemen waren allen wedstrijdfit. Er passen er maar elf in het veld, maar de manier hoe de teleurgestelden hiermee omgingen was zeer positief.
Alle woorden voor de wedstrijd leken even vergeten toen de wedstrijd was begonnen. Valken startte namelijk niet groots. Veel balverlies en weinig gewonnen duels waren daarvan het bewijs. Gelukkig kon MOC hier niet veel voordeel uit putten, omdat de achterlinie wel direct bij de les was. Valken kreeg na ruim een kwartier zijn eerste kans en dat was meteen een doelpunt. Mark stuurde Rahim weg over rechts die na een mooie individuele actie uiteindelijk Rick aanspeelde die de bal simpel in kon tikken bij de 2e paal.
Valken ging na dit onverdiende presentje niet beter spelen, maar voor MOC hoefde niet gevreesd te worden. Pas in de slotfase van de 1 helft vielen er wat kansen te noteren. Joris bereikte met een steekballetje Mark die licht gehinderd via de doelman naast schoot. Even later kreeg Jos pardoes de bal op 5 meter voor de goal in zijn voeten, maar verrast door deze kans weigerden zijn benen activiteit. En opnieuw Mark raakte met een laag schot de paal.
Deze trend zette zich na rust voort. Ondertussen was Jarige Job Jasper al vervangen door Niels en Joris had het veld geruimd voor Nobi. Vooral Niels viel sterk in en solliciteerde misschien wel ongewild naar een basisplek op de linksachter positie. Valken liet MOC nog even spartelen, maar ruim een kwartier na rust tikte Marco de bevrijdende 2-0 binnen. Daarna was het de beurt aan de gebroeders Dalmulder. Jos, ook niet onverdienstelijk spelend, stoof op over rechts en liet de eer aan broer Paul die zijn invalbeurt extra glans gaf met zijn 2e competitiedoelpunt: 3-0. Na ongeveer 70 minuten reageerde Mark attent op een strakke ingooi van Nobi en passeerde met enig fortuin enkele tegenstanders. Iedereen verwachtte een breedtepass op de vrijstaande Paul, maar met een geniepig schuivertje in de linkerhoek verraste hij de MOC-doelman.
De zon was intussen ondergegaan en de temperatuur zakte onder nul. De supporters die de kou hadden getrotseerd hoopten op een doelpuntenfestijn in het laatste kwatier (of was het nu kwartier trainer?). De kansen waren er ook wel, maar heel erg goed werd het allemaal niet uitgespeeld. Toen bleek maar weer dat Valken goed kan voetballen, maar ook iets minder goed als de concentratie wegvalt. De spitsen trapten iedere keer in de buitenspelval, terwijl de MOC-verdedigers niet bepaald gedecideerd opereerden. De complimenten gaan met name naar de verdediging die wel goed zijn taken bleef uitvoeren. Doelman Dekker kende een rustige en vooral koude middag.
Zodoende bleef de score van 4-0 gehandhaafd. Toch lekker om zo de winterstop in te gaan, zeker toen bekend werd dat enkele concurrenten punten hadden verspeeld. Zo kan het zijn dat Valken toch maar even 2e staat. En die wetenschap in het hoofd smaakt dat nieuwjaarspilsje net even lekkerder. 13 januari wordt de competitie hervat met een thuiswedstrijd tegen WMC. 20 januari heeft Valken 1 vrij en gaat de gehele selectie eropuit.
