Soms kun je je als Clubreporter maar gelukkig prijzen dat je bepaalde wedstrijden gemist heb. Hoe moet je immers een 3-0 nederlaag tegen een laagvlieger als VMC in een verslag gieten zonder mensen persoonlijk aan te vallen. Nog afgezien van de nederlaag tegen Strandvogels, waar in de dying seconds een schamel puntje werd weggegeven. Als ik daar mijn bevindingen over had moeten schrijven zou er niemand meer praten over Fitna, maar enkel over het schandalige verslag op de Valken-website. Nee, de veilige 2e plaats is intussen ingeruild voor een benauwde 4e en er wachten nog spannende weken waarin duidelijk wordt of Valken deel mag uitmaken van het toetje van het seizoen, de nakompetitie.
Goed, positief punt aan dit alles is dat recente ontwikkelingen in de 2e periode in ieder geval zekerheid geven dat de 4e plaats ook een nakompetitieplek vertegenwoordigt en Valken alles nog in eigen hand heeft. Helaas voor de roodgroenen kwam het akelige Hauwert op bezoek. Hauwert over wie iedere voetbalkenner zegt dat het de best voetballende ploeg is en dat ze eigenlijk kampioen hadden moeten worden. Tja, daar zit je als ploeg in het nauw niet direct op te wachten. Valken moest echter wel winnen om de aansluiting met datzelfde Hauwert te bewerkstelligen.
De wedstrijd startte met een afwachtende thuisploeg wat niet vreemd was gezien de recente prestaties. Bij een ploeg die afwachtend speelt is het noodzaak de linies kort te houden en kort op de man te spelen. Valken deed dit echter niet en Hauwert combineerde en slalomde zich makkelijk door de linies heen. Het was één grote gatenkaas. Dit moest wel leiden tot kansen voor de uitploeg. In eerste instantie ontsnapte Valken nog enkele malen, maar halverwege de 1e helft lag de bal achter de grieperige Frank. Hoewel de goal zelf fortuinlijk tot stand kwam, was er op de stand niets af te dingen.
Welgeteld 1 wapenfeitje viel er namens Valken te melden in de 1e helft. Een kopbal van Michiel verdween over de goal. Verder waren het vooral de Hauwertverdedigers zelf die met enkele vreemde terugspeelballen het hun eigen doelman lastig maakten. Aan de andere kant van het veld viel er meer te beleven. Liefst 7 maal!! verscheen er een Hauwer-speler alleen voor Frank maar even zovele malen werd de bal naast geschoten. Slechts een enkele keer moest de doelman van Valken ook echt ingrijpen, maar gelukkig was hij wel bij de les.
De teruggekeerden Jos en Mark mochten na rust invallen en trachtten het tij te keren. In de 2e helft was er meer dreiging voor het Hauwert-doel. Mark vuurde vlak na rust net over en een kwartier na rust schoot hij via de doelman op de paal. Toch bleef Hauwer onberispelijk te beter voetballende ploeg. Valken had zijn organisatie iets beter voor elkaar, maar dat kon niet voorkomen dat Hauwert het aantal kansen aanéén reeg. Maar hoe mooi de kansen ook waren, ze gingen er niet in, tot woede en frustratie van aanhang en begeleiding. Schijnbaar zijn de trainingsdoelen daar breder dan 7 meter 32, want alle ballen werden op identieke wijze naast geschoten. En als de bal tussen de palen kwam, waren het rollertjes waar zelfs Frank, gedrogeerd door 2 koortsremmers en lijdend aan rugpijnen, geen enkele moeite mee had.
En dan is er nog zo’n oude voetbalwet. Die wet die op ieder voetbalveld wekelijks wordt uitgesproken, maar nooit officieel in een reglement is opgenomen. Deze uitspreken is niet nodig, hij hangt al aan uw lippen. Daarom zal ik mij beperken tot het verhalen van de werkelijkheid welke zich in het laatste kwartier des wedstrijds afspeelde.
Valken bleef hopen op een onverdiend succes. Het verschafte zich enkele corners en vrije trappen en stuitte opeens op een zwak punt van de tegenstander. Uit 1 van de corners van Joris kopte Rick schitterend raak. Hoewel hij geheel ongedekt stond was het bijzonder knap hoe hij de bal in de linkerbovenhoek stootte.
Voor even was er qua veldspel een status quo. Die duurde tot de 2-1 viel. Een hoge voorzet van Joris werd slecht door de Hauwert-defensie verwerkt en in de chaos tikte Mark de bal in doel. Volkomen onverdiend leek hiermee de buit in Hem te blijven. In de slotseconden was er nog eenmaal luchtalarm bij Frank. Ditmaal was het de Valkenverdediging die een corner slecht verwerkte, maar voor de zoveelste keer ontsnapten de Driebanners aan een tegengoal omdat de doelman zich na enkele misgrepen met hart en ziel zich op de bal stortte.
Het eindsignaal was verlossend, de opluchting was groot. Nu volgen 2 cruciale thuiswedstrijden tegen Sporting S. en WMC. Als we nu eens slagen om daaruit 6 punten te peuren, komt de nakompetitie heel dichtbij. Het engeltje zullen we weer uitnodigen, wie weet is het haar goed bevallen op de lat van Frank.
