Tja, hoe is het mogelijk hoor ik u denken want normaal speel je thuis beter dan uit, maar het tweede elftal van Valken is daar een uitzondering op.

We beginnen bij het begin, zondagnacht om 9.00 uur in de ochtend en er staan 9 stoere bikkels van het tweede. Alleen Michel, Camilo, Merijn en Pascal moeten nog komen. De eerste drie waren er een paar minuten over negen en van de laatste tot op heden nog niets van vernomen. En dan op weg naar voetbalclub Vitesse’22 gelegen aan de duinen in het prachtige Castricum. Niemand wist echt hoe we moesten rijden, maar gelukkig had Jeen de laatste uitgave van een Ewald-Ewald navigatiesysteem en dus gingen we vol vertrouwen op weg!!
Zoals gebruikelijk heb ik de gebroeders van Vlimmeren in de auto aangevuld met het spruitje van Koster. Camilo had al snel door dat er een CD gedraaid werd van ons weekendje uit naar Köln in de A junioren en al snel werden er sterke, maar schitterende verhalen opgehaald. Helaas was de vrolijkheid van korte duur toen de chauffeur (ondergetekende dus!) bijna flauw viel achter zijn stuur en dacht dat er ergens een riool gesprongen was. Helaas bleek Camilo die avond daarvoor met de hond te hebben meegegeten en dat was duidelijk te merken toen hij een “klein” pufje losliet!! Uiteindelijk nadat de hele selectie Noord-Holland had gezien vanwege Jeen zijn Ewald-Ewald systeem, kwamen we toch nog na 65 KM aan in Castricum en na enig speurwerk ook nog de voetbalclub Vitesse”22. Toen we het terrein opliepen konden we onze ogen niet geloven want daar stond daar één of andere heikneuter alles onder te kotsen!!
Ook de entree van de kantine had een portie gehad en vrolijk stapte we over de bende heen. Omdat de aftrap om 10.45 uur was en het “pas” 10.20 was deden we met z’n allen nog ff een bakkie pleur in de kantine!!
Na te zijn omgekleed en een praatje van de trainer zochten we het F- veld op om onze kunsten te vertonen. Ik was al enigszins ingelicht door de spelers dat dit elftal bestaat uit “oudere ervaren” spelers (ik weet dat niet vanwege dat ik er per 1 januari bij ben!) en het leek te kloppen, want al snel werd het duidelijk dat we qua voetbal niets in te brengen hadden. Valken was aan het lopen en Vitesse was aan het tikken (kat en muis?). Toch kwam daar letterlijk en figuurlijk de 0-1 uit de lucht vallen want Niel schoot de bal vanaf 20 meter met een mooie boog over de verbouwereerde keeper van Vitesse heen. Helaas konden we niet lang van deze voorsprong genieten en binnen 50 tellen stond het alweer 1-1. Na die gelijkmaker kregen we redelijk voetballes en terwijl Tim even aan de kant stond vanwege luchtproblemen maakte Vitesse ook nog eens de 2-1! Tim kon helaas niet verder en Michel kwam erin. Vanaf de 30e minuut ging het beter lopen bij Valken en er volgde, na een mooie aanval, een terechte gelijkmaker aangetekend door Joost: 2-2. Met nog 5 minuten naar de rust zette Valken wat meer druk en wederom was het Niels die één van de kansen verzilverde zodat de ruststand 3-2 in ons voordeel was. In de rust waren we het over één ding eens en dat was dat het laatste kwartier gewoon beter waren. Afgesproken werd om positief naar elkaar te zijn en het niveau vol te houden van het laatste kwartier van de eerste helft.
We begonnen onwijs sterk en binnen een minuut kwamen we over links door via Barry die een perfecte voorzet gaf op Niels die met een mooie aanname meteen twee man op het verkeerde been zette om vervolgens nog een verdediger de duinen in te sturen zodat alleen de keeper nog verschalkt moest worden en dat ook prachtig deed: 2-4. Nog geen 4 minuten later gaf Barry een speler van Vitesse een “duwtje” waarbij iedereen een fluitje verwachtte, maar die kwam niet en Baryy dacht: “laat ik ook eens op doel schieten” het resultaat mocht er wezen: 2-5. Dat we daarna kansen onbenut lieten om de 2-6, 2-7 en 2-8 te maken brak ons later nog bijna op want deze ploeg was gewoon een meester in het combineren en het hanteren van de lange bal die veelal perfect werd afgeleverd aan de voorhoede. Toen er nog 12 minuten gevoetbald moest worden en er nog steeds 2-5 op het scorebord stond dacht men dat er niet meer kon gebeuren, maar op dat moment werd er te laconiek met een lange bal van Vitesse om gegaan en was de 3-5 geboren! Stand houden was de opdracht en dat lukte tot aan de 91e minuut want wederom profiteerde Vitesse van het angstig spelende Valken en stond de 4-5 op het scorebord!! Met nog een bal op de paal was het echt even billen knijpen, maar uiteindelijk floot de scheidsrechter af en waren we weer drie punten rijker!
Een compliment voor Camilo die als vrijwilliger wederom op het doel ging staan en met mooie reddingen met zowel schouder, benen en handen ons mooi in de wedstrijd hield!!
Eén vraag blijft overeind: gaan we dit seizoen nog een thuisoverwinning halen??