Na een prachtige “voetbalzaterdag” qua weer betreft was het vandaag toch wel effies anders!
Vanaf 8 uur in de ochtend draaide buienradar.nl op volle toeren in huize Haars om volledig op de hoogte te blijven van de te verwachte regen.
Toen de klok 9.30 uur sloeg en er geen negatieve telefoontjes binnen waren gekomen ging ik vol goede moed richting het Valkencomplex.
Een miezerig regentje onderweg kon de pret niet drukken, maar toen het wat harder begon te regenen hield ik mijn hart alweer vast.
Eenmaal aangekomen waren de heren J. Laan en A. Boots al druk in overleg wat te doen vandaag.
Dat het tweede kon voetballen was een feit, maar op het A of B veld?
Helaas werden we verbannen naar het B veld om onze kunsten te vertonen om het veld te sparen voor de wedstrijd van het eerste elftal die er nooit kwam!

Tussen omkleden en naar het veld gaan voor de warming-up zitten altijd nog wat gewoonte dingetjes zoals poepen, poepen en nog eens poepen (3x Jos en 1x Niels), maar een kotsende Valkenspeler had ik niet verwacht te zien voor de wedstrijd!!
Een speler van het 3e elftal stond voorover gebukt en leegde zijn maag in het stukje gazon voor de kleedkamer, maar stond toch gewoon (fris?) in de basis!! (hahahaha karakter!!)

Om 11.30 uur was het zover en mochten we los tegen West-Frisia uit Enkhuizen, een elftal dat hoog stond aangeschreven in deze “poule des doods”. Een heftig begin met een kansje voor de Enkhuizenaren uit een doorgeschoten uittrap van de keeper.
Nadat ook onze sponsor was gearriveerd met paraplu en goed en wel stond was ook het scorebord van 0-0 naar 1-0 gesprongen door een prima doelpunt van Jasper uit een afgeslagen corner. Ed Kamstra (sponsor) was verrukt met de mededeling dat we gewacht hadden met scoren tot hij er was!!
Na de 1-0 een iets beter voetballend WestFrisia, maar we hielden prima stand en bij vlagen kregen we door goed combinatievoetbal ook enkele kansen die helaas nog niet benut werden.
Met de billen bij elkaar haalden we de rust en een lekker kopje thee was ieders deel.
Terwijl we in gesprek waren hoe de tweede helft op te pakken stond de man in het geel alweer aan onze deur te rommelen en na exact 7 minuten rust moesten we weer aantreden.
Dat WestFrisia daar minder moeite mee had was duidelijk want binnen 2 minuten was de stand omgedraaid van 1-0 naar 1-2 en stond een ieder beteuterd om zich heen te kijken.
De koppies gingen iets hangen, maar men knokte zich terug in de wedstrijd en uit een corner van Jeen kopte een WestFrisiaan de bal achter zijn eigen keeper en was de stand 2-2.
Het ging harder regenen en het begon er op te lijken dat wij daar minder last van hadden dan onze tegenstander want we namen het heft in handen.
In de 75e minuut was het Jos die met een prima versnelling de bal meenam en richting keeper mocht gaan en……………………………………….hij faalde niet: 3-2.
Met nog 15 minuten op de klok was de spanning te snijden.
Beide grensrechters deden ook een duit in het zakje en met een aantal harde charges van beide kanten werd het alleen maar spectaculairder voor het in grote getale opgekomen publiek.
WestFrisia speelde alles of niets en dat betekende dat ook wij meer ruimte kregen en kon de net ingevallen Niels Koster (wie?) (ja hij!!!)
De wedstrijd in het slot gooien, maar helaas mist Niels nog wat balgevoel en conditie en bleef het tot het einde aan toe onwijs spannend!
Na nog twee corners te hebben verwerkt konden de handen in de lucht van de Valken spelers en was het de mooiste overwinning tot nu toe.
Complimenten mannen!!

Huiskamervraag: wie was de kotsende, brakende over zijn nek gaande speler van het 3e elftal?
Er is DNA afgenomen van het braaksel om zekerheid te krijgen!