En dan sta je daar op een zondagmiddag in de Roode Leeuw met een biertje in de hand tijdens het 3 band festival. Wordt mij gevraagd of ik de week daarop handbalcoach wil zijn bij de handbalmeiden van Valken A1. Ik heb coachen altijd leuk gevonden, maar dit is toch wel even heel andere koek. Maaaaaar. Ik dacht ook wat the f..k, wat maakt het uit, ik doe het gewoon. En zo geschiede.
Gister was het dan zover. Op een regenachtige zondagochtend moesten wij om 11:00 uur verzamelen bij de Valken. Tot mijn grote verbazing was ik de eerste en gelijk spookte de gedachte bij mij op van “ze zullen het toch niet vergeten zijn” zeg ik een keer ja, komen ze niet opdagen. Maar gelukkig niet veel later kwam er een auto met daarin 4 dolenthousiaste “nuchtere” meiden. En niet veel later kwamen Sanne met Charmaine en Madeleine. Nadat ik even mijn neus had opgehaald in de auto van Sanne, kwam ik tot de conclusie dat er geen sporen van alcohol door de auto zweefde. Dat is al 1-0 dacht ik. We wachtte nog op 3 dames en jahoor daar kwam Anka, gevolgd door de gezusters (groeten uit de rimboe, wie kent ze niet) Bregman. En zo konden we eindelijk vertrekken naar Tuitjehorn. Het was 11.05 dus tijd genoeg dachten wij.
Maar zoals de meeste autoritten, verliep deze ook niet geheel vlekkeloos. De familie de Moel ging er gelijk als een speer vandoor, dus moesten wij al gelijk aanpikken om hen niet kwijt te raken. Met nog steeds alle tijd van de wereld reden wij richting Hoorn en toen kwam de eerste horde. De coach vergat de goede afslag te nemen en reed dus de verkeerde kant op. Deze actie werd tot zijn verbazing gewoon gevolgd door mevrouw van Leeuwen en die tufte er mooi achteraan. Telefoontjes met, “waar rijden jullie, waar staan jullie, wij staan daar”, hadden de revue toen al reeds gepasseerd. Eindelijk weer aangepikt bij de familie de Moel reden wij weer richting tuitjehorn. Het weer werd er niet beter op en de tijd begon langzaam te dringen. Af en toe moesten we even remmen om mevrouw van Leeuwen, maar zodra zij weer bij kwamen vervolgden wij onze weg.
Het sportpark komt in zicht. Ja hoor we zijn er………..toch. Oja helemaal vergeten dat we binnen moesten. De Tom-Tom had ons naar het buiten complex van Hollandia T gestuurd. Snel een belletje gepleegd en als een speer naar de Harenkarspelhal. Gelukkig was die niet ver weg. Er viel alleen nog 1 ding op tijdens de rit ernaar toe. Er verscheen vanaf de achterbank van de auto van Sanne nog iets opvallends. Vanuit het linker achterraam besloot Madeleine even haar kleren te luchten en details laat ik achterwege.
11:55 aangekomen en als een gek omgekleed. De scheidsrechter die toch al niet te sympathiek was besloot dat de dames van Valken zonder warming-up aan de wedstrijd moesten beginnen. Dit vervelende oordeel van de man in het zwart, zorgde ervoor dat Valken al snel achterstond met 4-1 en dat er zich om de haverklap dames bij de bank meldde om gewisseld te worden. Daarbij kwam ook nog eens dat de man vooral de eerste helft, zeer partijdig floot. 3 strafworpen voor Hollandia T. waarvan 2 zeer discutabel. Daarbij kwam ook dat onze tegenstander een perfecte voorbereiding had d.m.v. een warming-up en wij niet. En er werd van ons nog een zuivere goal afgekeurd.
De eerste helft waren de meiden niet scherp genoeg en door onoplettendheden in de omschakeling van aanval naar verdediging kon hierdoor onze tegenstander hiervan profiteren
Bij rust was het 10-6.
Na rust een heel ander Valken en een goed georganiseerde verdediging en ook veel meer rust in de opbouw. Hierdoor werd Valken gevaarlijker, want bijna iedere aanval van de tegenstander werd al vroeg onschadelijk gemaakt zodat Valken snel kon omschakelen en kon scoren. De tegenstander werd zenuwachtig en door een prachtig schot van Elsbeth in de kruising werd het zowaar 11-9. met nog een 10 minuten op de klok
De tegenstander stond op instorten, kon geen potten meer breken, zelfs de scheidsrechter werkte af en toe in ons voordeel en de coach van onze tegenstander had bijna geen nagels meer over van de spanning. Maar dan moet je net even die rust bewaren om niet te graag een aanval af te maken en dan moet je ook net dat beetje geluk hebben, want 2 x op de paal en op de lat, daar win je geen punten mee. En ook de klok tikte door.
Het geloof bij de meiden zakte ook langzaam in de spreekwoordelijke schoenen en hiervan maakte Hollandia T nog een keer gebruik van. Dat het daarna nog 15-11 werd was alleen maar voor de statistieken en werd er helaas verloren en dropen wij af maar met opgeheven hoofd.
Want meiden ik vond dat jullie de 2e helft karakter hebben getoond en op basis van de 2e helft verdienden jullie ook meer. Maar niets is minder waar. Eigenlijk stonden we al achter voordat we het veld opkwamen omdat jullie geen warming-up mochten doen. Maargoed hier leren we allemaal van. De punten komen vanzelf wel en zelfs de scheidsrechter zei tegen mij na de wedstrijd dat Valken op basis van de 2e helft meer verdiende. En dat Valken een goed team had. Goh de man was nog complimenteus ook. Meiden ik heb met jullie een hele leuke ochtend gehad, ik hoop dat jullie dat ook zo ervaren hebben. En heel erg bedankt daarvoor en ik kom zeker nog een keer bij jullie kijken om jullie dan wèl te zien winnen. Nogmaals bedankt en tot gauw.
