Always Forward – Valken B1 2-3
Een sterk collectief van De Valken B1 heeft vandaag de drie punten weer voor de poorten van de hel weggehaald.
Het begin kende een bizarre toestand. Omdat ik Jos Doodeman vanwege zijn uitmuntende prestaties de laatste weken een dagje naar een pretpark cadeau had gedaan en omdat Wietse Sijm koos om een kampioenswedstrijd met zijn zaalvoetbalteam Martinistad in Eindhoven te spelen, bleek bij telling dat we een speler te kort kwamen. Onze vast stand-in Edwin had verplichtingen met zijn eigen team. Daarom maar de rust verstoord bij de familie Hoogland omdat we weten dat die altijd bereid zijn om een stapje extra te doen. De kerk, het familieontbijt, huiswerk, pruimen dunnen, peren sorteren, gif spuiten en het uitslapen werd aan de kant gezet en met de meest gezwinde spoed ging de hele familie per auto en rolschaats naar de Holenweg. Nog ruim op tijd om de voorbereidingen mee te maken. Mijn dank daarvoor.
AF heeft een prachtige accommodatie maar met uitzondering van het A-veld liggen de velden er nogal sobertjes bij. Een paar kunstgrassprietjes tussen even zo weinig natuurgras. Een lastig hard veld waar de bal alle kanten opstuitert. Met mijn assistent coach Pascal Dobbelaer het team gewezen op de valkuilen van dit veld. Maar hoe goed Pascal het ook had uitgelegd het mocht niet baten. We begonnen zeer rommelig en lieten de bal niet rollen maar steeds op kophoogte over het veld vliegen. Zelfs als je -10 hebt kon je al na 2 minuten constateren dat AF daar veel beter in was. Toch wisten we wel een paar kansjes te creëren in het eerste kwartier. Na ongeveer een kwartier keken we dan toch tegen een achterstand aan. Een lange bal van achter werd verkeerd beoordeeld door Bas en Dennis. Ze communiceerden alsof ze al een twintig jarig huwelijk achter de rug hadden: niet dus. Het was voor de spits eenvoudig om zijn punt tegen de ploert te zetten en ons het nakijken te geven.
Maar hierna bleek waarom we zo goed gegroeid zijn en deze competitie. We gingen voor elkaar en met elkaar “vechten”. Gelukkig alleen spreekwoordelijk omdat er een uitstekende scheidsrechter de leiding had die het voetballen toeliet maar snel het balletje in zijn fluit liet rouleren als er een overtreding werd begaan. Dennis Vriend, die vandaag zeer scherp stond te voetballen, wist gelukkig nog in de eerste helft, na een mispeer in de defensie van AF, de 1-1 op het bord te brengen. Hij hield de bal goed bij zich, keek uistekend welke beweging de keeper maakte en schoof de bal met een dodelijke precisie in het doel. Zijn tweede dit jaar.
Niels Fine, de zich helemaal suf werkte op het middenveld, kon niet veel later door de defensie dringen en vanaf de punt 16 met een prachtige effectbal het net laten bollen achter de verbouwereerde goalie.
Toch speelde AF een klasse beter dan wij deden, ze hebben een paar goede voetballers. Gezien de stand op de ranglijst en deze wedstrijd missen ze kennelijk toch nog net iets om betere resultaten te halen.
In de rust maakte Pascal de analyse op van de eerste 40 minuten en zette de boel nog weer eens op scherp. Geen slap balverlies meer en rust in de ploeg houden omdat AF geen genoegen zou nemen met deze stand. Bram Klarenbeek, weggehaald van zijn werk als zeilinstructeur op Texel, stond wat verloren op de rechterkant alsof hij toch de boot had gemist. Maar na een schreeuw van de zijlijn dat hij zich eens moest laten zien, werd hij wakker en schoot pardoes de 1-3 in het netje. Overigens na een sublieme voorzet van alweer Dennis. Maar dat was het moment dat AF het zat was en zette ons onder druk, we moesten terug op eigen helft en zelfs in de 16. Bas Dobbelaer, met een opgelopen schouderblessure, deed wat van hem wordt verwacht als aanvoerder, namelijk leiding geven. Hij stond zo stevig als een heipaal te verdedigen en nam zijn achterhoede mee in die klasse. Wietse de Groot en Tjeerd Zuurbier lieten geen balletje ongemerkt langs hun heen gaan. Dion Buijsman die op de voor hem vreemde rechtsbackpositie speelde vulde dat uitstekend aan.
Chris Hoogland die zich helemaal leeg had gespeeld werd in de 2e helft vervangen door zijn broer Simon. Beide gaven alles en spaarden zich niet voor de B2 later op de dag. In de spits liep Tim Groot zich het apelazarus om druk te houden in de defensie van AF en dat lukte zodat ze soms niet aan opbouwen toekwamen. Wessel Groot moest het uiterste uit zichzelf halen om de gaten op het middenveld dicht te lopen.
De pressie van AF werd groot en ze wisten af en toe een gaatje in onze defensie te vinden. Maar wij hadden nog en keeper die heel belangrijk was om de 3 punten bij ons te houden. Dennis Hofland verrichtte een aantal uitstekende reddingen en ging zo mooi gestrekt naar de hoeken dat het meegereisde Valkenpubliek op de banken ging staan. Dennis bloedend en zwaar gehavend door het harde veld gaf geen krimp en plukte de ballen allemaal uit de lucht. Nou ja, eentje ging er nog langs hem maar dat was het gevolg van niet adequaat ingrijpen van zijn medestrijders.
Geen goed voetbal maar toch een prima wedstrijd doordat we alles voor elkaar hebben gegeven. Je hoeft dus niet altijd beter te zijn dan de tegenstander om te winnen. Heel hard met elkaar werken is soms ook een optie.
Zweterige zuper ztart zalige zonnige zondag.
