Ja mensen, u leest het goed, Valken 2 moest het afgelopen zondag zonder de succestrainer Peter Haars doen. Peter was de hele week al ziek en lag ook zondag nog met zijn sombrero in bed tussen de zure lappen.

Hij heeft de hele week dus kunnen nadenken over een goede opstelling. Mevrouw Haars is zondagochtend naar het mooie Venhuizen gereden en heeft om 7 uur ’s ochtends de opstelling en spelerspassen bij ondergetekende in de brievenbus gegooid, goed geregeld dus.

Door de mist richting het mooie Hoogwoud besloten wij om direct om te kleden om zoveel mogelijk tijd te hebben voor de warming up. (zoals een trainer dit graag wil zien) De waardevolle spullen in de kluis, behalve de mobiele telefoon van onze Dirk. Deze mobiel lag bij de wissels in de dug-out omdat Dirk in goede verwachting is van zijn 2e kind en moeders de vrouw ieder moment kon bellen. U begrijpt dat de nodige grappen hieromtrent gemaakt werden.

Om kwart voor 12 floot de scheids voor de eerste maal op zijn fluit. De Valken domineerde het spel, waar het aan ontbrak was de eindpass en scherpte voor de goal. We gaven weinig weg, behalve een bal op de paal. Rust 0-0.

In de rust werden de koppen bij elkaar gestoken en de vinger op de zere plek gelegd. Onze doelman had als opmerking “als jullie maar zorgen dat die keeper van hun door de modder gaat”. Het 5 meter gebied van beide doelen waren namelijk modderpoelen.

De 2e helft was nog geen minuut oud toen Jos de achterlijn haalde, voorgaf en de keeper volle bak door de modder vloog om de bal te pakken. Hij miste nog net grote oorbellen, een pofbroek en een juten zak, maar hij had toch veel weg van mensen die eind november per boot aankomen.

De ene aanval na de andere aanval van De Valken zorgde ervoor dat uiteindelijk Rowan de 0-1 maakte. Ondertussen bleven we positioneel goed staan en gaven we achterin nog steeds niks weg. De 0-2 kon dan ook niet uitblijven, Niels Kool ramde de bal hoog in de touwen.

De 0-3 hing in de lucht, maar Jos had zijn schaatsen nog aan toen hij oog in oog kwam staan met de keeper en Jeen miste weer zijn gebruikelijke “Open doelletje”. Uiteindelijk blies de uitstekend fluitende scheidsrechter voor het laatst. 0-2. Zeer zakelijke overwinning en keurige teamprestatie.

Door alle euforie rondom deze winst zagen wij in de kleedkamer dat de vrouw van Dirk diverse malen had gebeld naar de telefoon die nog eenzaam in de dug-out lag, niemand had daar meer bij stilgestaan…. Toen Dirk haar terugbelde vertelde ze dat er een zoon was geboren en omdat Dirk er niet was heeft de kraamverzorgster maar een naam gegeven, “Peter” is de naam 😉