Afgelopen vrijdag kwamen spelers en begeleiding bij elkaar voor een uitje in de Hoornse binnenstad. Geen activiteiten behalve barhangen en biertjes happen. Het werd een gezellige avond die voor sommigen tot in de kleine uurtjes duurde.
Uiteraard werd tijdens de vele conversaties ook gesproken over de wedstrijd van zondag. Want hoe zouden wij Wherevogels gaan bestrijden? In ieder geval met een iets andere opstelling als tegen Winkel. Nobi en Mark B. mochten starten in de basis ten faveure van Mike en Roan.

Wherevogels dus. Net als Valken gepromoveerd uit de 5de klasse. Dit heeft een ware stormloop aan nieuwe spelers opgeleverd, zoals dat wel vaker gaat bij verenigingen uit de stad. Een vergelijking maken met vorig seizoen heeft derhalve weinig zin. Na een aarzelend begin hebben de Purmerenders de weg naar boven gevonden met als hoogtepunt de 3-1 overwinning tegen Always Forward. Ook Valken zit in de lift. 4 wedstrijden op rij zonder nederlaag bracht de ploeg naast Wherevogels op de 2de plaats. De wedstrijd zou plaatsvinden in Hem. Normaal gesproken een thuisvoordeel, maar dit seizoen is de uit-thuis verhouding qua punten bij Valken helemaal zoek. Zo wist alleen KSV in Hem niet te winnen en uit wist alleen Grasshoppers een puntje te sprokkelen. Je mag gerust spreken van een Thuiscomplex-complex.

Goed de wedstrijd dan.
Valken en Wherevogels waren vanaf minuut 1 aan elkaar gewaagd. Valken had veel moeite met de lepe voetballers en werd af en toe zoek getikt. Bij tijd en wijle waren de rollen omgedraaid en werd juist Purmerender verdediging op de proef gesteld. Dat het 0-0 zou worden leek bijna onmogelijk met zoveel aanvallende intenties aan beide kanten. Valken was als eerste gevaarlijk. Hoewel gevaarlijk, daar kwam Mark niet aan toe omdat hij eerst een diepe bal niet lekker aannam en daarna van de sokken werd gelopen door zijn tegenstander. Dat de bal niet meer in de buurt was, doet er niet toe. De bal had op de stip gemoeten.

Ook Rob had nog een aardige kans, maar hij kopte voorlangs. Verder bleven alle goede bedoelingen zonder resultaat.

Wherevogels werd ook gevaarlijk. Helaas bleken de gasten veel effectiever met de mogelijkheden om te gaan. Balverlies op het middenveld werd in 5 seconden genadeloos afgestraft. Een prima aanval waar geen Valkenverdediger iets tegen kon beginnen. Even later had het 0-2 kunnen staan. Een schijnbaar geldig doelpunt werd afgekeurd vanwege buitenspel. Vlak voor rust gebeurde dit alsnog. Edwin raakte de bal, maar ook lichtjes de lepe spits. Met luid gebrul en veel misbaar ging de spits neer. De plaatselijke toneelvereniging zou haar vingers aflikken met zoveel talent. Hoe dan ook, de arbiter vond dat het tijd was voor een goedmaker. De pingel werd feilloos benut.

De 2de helft gaf, zoals zo vaak, een totaal ander beeld. Valken viel hartstochtelijk aan. Edwin moest in de beginfase nog wel enkele keren optreden en deed dit perfect. Daarna werd van Wherevogels weinig meer vernomen. Of nou ja, verbaal en fysiek stonden ze wel hun mannetje. Het mag een wonder heten dat alle 11 Purrmerenders het einde haalden. Het taalgebruik die de heren bezigden en de overtredingen die gemaakt werden getuigden van weinig niveau. Jammer, want dit haalde de aandacht weg van hun voetballende kwaliteiten die zij wel degelijk bezitten. De scheidsrechter, die redelijk floot, ging hiermee de mist in. Na 80 minuten nog een keer met een sussend gebaar de zaak proberen af te doen, is fout. Hiermee beloon je indirect dit gedrag.

Overigens lag het spel vele malen stil, want de heren hadden ook last van de vallende ziekte. Het schouwspel veranderde in een klucht, want het publiek vermaakte zich kostelijk met het prima acteerwerk. Minder vermakelijk was het vlaggen van de grensrechter. Zonder schaamte stak de beste man een paar keer de vlag omhoog, terwijl van buitenspel zelfs in onze stoutste dromen geen sprake kon zijn.

Valken was baas op het veld, tussen alle onderbrekingen door. Niels Timmer kopte knap binnen, maar zag de bal van de lijn gehaald. Lennard miste een aardige kans toen hij een voorzet bij de 2de paal in kon glijden. Verder waren veel vrije trappen, corners en voorzetten. Uiteindelijk was het Roan die een voorzet van Mark knap binnengleed: 1-2. Op dat moment was er nog een kwartier te gaan.

Dat kwartier bracht veel dramatiek, maar weinig echte kansen. De vele voorzetten vielen telkens net niet goed en de doelpogingen die ontstonden misten het doel.
Eigenlijk creëerde Valken nog 1 superkans. Dat was er dan ook eentje. Laten we het erop houden dat de persoon in kwestie het ook niet zo bedoeld had. Naar verluid is de bal ter hoogte van de Koggenweg uit de sloot gehaald.

Zo hield Wherevogels stand tot het laatste fluitsignaal. Ondanks de stoere gebaren van de scheidsrechter dat hij voor alle oponthoud tijd zou bijtrekken, viel de lengte van de toegevoegde tijd erg tegen. Nogmaals, de beste man floot niet onaardig, maar ik heb toch een (misschien onterecht) gevoel van gebrek aan gerechtigheid

De nederlaag was wederom onterecht, maar dat levert geen punten op. Valken speelde eigenlijk een hele aardige wedstrijd. Op enkele momenten na, is niets weggegeven. Helaas deed het gebrek aan slagkracht ons de das om.

Dit is geen verslag van een slechte verliezer. Hoewel, dit is wel een verslag van een slechte verliezer. Ik had graag van deze ploeg gewonnen. Zij haalden het slechtste in ons naar boven (qua irritatieniveau en gedrag). Grappig is wel dat het gevoel wederzijds was. Dus misschien ligt de waarheid ergens in het midden.

Volgende week wacht ons weer een thuiswedstrijd. Dan komt het grote Always Forward naar Hem toe. Laten we hopen dat we dan eindelijk wel de punten thuis kunnen houden.