De bloesems aan de bomen, de winter is voorbij, de winter is voorbij. Dat zingt mijn dochter van 6 iedere dag als zij uit school komt. Hoog tijd dat de voetbal weer begint! En zo geschiedde. Na alle tumult rond onze ex-trainer kwam de winterse kou niet ongelegen. Het begon echter alweer aardig te kriebelen bij de spelers, dus had iedereen weer zin om de wei in te gaan.

Het was meteen ook een belangrijke wedstrijd. Hekkensluiter Winkel kwam op bezoek. Bij winst zou Valken een lekker gaatje van 8 punten slaan met de enige degradatieplaats. Gezien de prestatiecurve van de tegenstander geen onmogelijke opgave. De spanning voor de wedstrijd was dan ook merkbaar. Een aantal spelers trilden van de zenuwen. Of het had een andere reden? (Parkinson of harde wind?). Hoe dan ook, de koppies stonden op winst.

De ploeg stond vandaag eenmalig onder leiding van Adje Interim Peter Haars. Hij greep deze gelegenheid meteen aan om de opstelling op enkele plaatsen te wijzigen. Mede nooodgedwongen omdat enkele spelers niet helemaal fit waren. Mark en Edwin begonnen op de bank. Michiel zou zich na de wedstrijd met het 2de bij hen voegen. Erik begon op links en Nobi en Rick ruilden van plaats. Het brood werd door niemand verzorgd, maar gelukkig waren de restjes van het 2de ook prima te eten. Dank je Wietse. De vlag werd ter hand genomen door Theo, die daarmee 2×90 minuten aan de bak moest. Wat een bikkel toch.

Winkel had zich ook gerealiseerd dat het 2 voor 12 was, want zij startten bijzonder aardig. Valken daarentegen begon aarzelend. Het Winkelse overwicht leidde aanvankelijk niet tot enig gevaar en Valken nam na een stief kwartiertje het heft in handen. De eerste kans was voor Erik die zijn inzet gestopt zag. Aan de andere kant was het opeens wel raak. De slungelige maar handige spits kreeg iets te veel ruimte en schoot uit de draai knap raak. Met iets te veel ruimte druk ik mij nog voorzichtig uit. Precies waar Adje Interim coach Peter voor gewaarschuwd had. “Dat dekken op anderhalve meter is levensgevaarlijk”. Zijn woorden kregen derhalve een profetisch karakter.

Valken ging niet bij de pakken neer zitten. Menig aanval moest de Winkel defensie in de resterende minuten van de 1ste helft verwerken. Bij 1 aanval werd de muur eindelijk gekraakt. Lennard draaide handig om zijn tegenstander heen en schoot strak raak in de verre hoek. Daarna volgde een status-quo tot de rust.

Na rust kwam Mark voor Roan, die zijn zenuwen nu echt niet meer in bedwang kon houden. Hij was er zelfs ziek van heb ik begrepen. Valken begon lekker scherp. Winkel had namelijk binnen 2 minuten al 3 honderd procent kansen gecreëerd. De derde bleek fataal. Een ongelukkig weggegeven corner lag aan de basis hiervan. Lang kon de tegenstander niet genieten van deze weelde, want een minuutje later kopte Lennard na een mooie aanval over links met Rick en Mark de 2-2 binnen. En weer enkele minuten later ging Rob in de zestien gewillig naar de grond toen hij een vreemd been voelde. De pingel werd onberispelijk benut door Rick. Ook Valken besloot niet te willen genieten van de weelde van een voorsprong. Een goede minuut daarna, we schrijven de 55ste minuut, leidde defensief geschutter tot de 3-3.

De vorige alinea is in 1 adem geschreven. Zo voelde het namelijk in de wedstrijd ook. De tijd tussen de 1-2 en 3-3 was hooguit 10 minuten. Een bijzonder fenomeen waaruit blijkt dat beide ploegen het verdedigend niet echt op orde hadden.

Met Edwin voor Erik en Michiel voor Rob trachtte Valken de winst er nog uit te halen. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat Winkel de beste kans kreeg. Gelukkig was Edwin H. wel bij de les toen zijn ploeg hem in de steek liet. Een Winkel-aanvaller kreeg een vrije doortocht, maar stuitte op de resoluut uitkomende goalie.

De slotfase probeerde Valken met opportunistisch spel nog iets te forceren. De schade voor Winkel bleef beperkt tot voorzetten, corners en halve kansen. Echt aanspraak op de overwinning maakt Valken niet. Hierdoor werd ook de 8ste thuiswedstrijd niet in winst omgezet. Een bijzondere constatering toch wel.

Volgende week wacht een zware, maar leuke opponent. Het betreft Hauwert, een tegenstander die ongetwijfeld uit is op revanche na de 0-1 zeperd tegen de Hemmers in de 1ste confrontatie. Onder leiding van onze nieuwe trainer valt het te hopen dat de doelpunten niet meer zo makkelijk vallen. 34 doelpunten voor is allerminst onaardig. 41 tegen is echt te veel van het goede.

Tot volgende week!