Een examen. Zo werd de wedstrijd van zondag bestempeld door coach Mario. Hij legde daarmee de exameneis wel hoog voor zijn selectie aangezien koploper West-Frisia op bezoek kwam. Geen lat te hoog voor de in winmodus verkerende ploeg, dus vol vertrouwen werd begonnen met de test.

Omdat Valken zich dankzij een 1-4 zege op ALC vorige week maandag zich praktisch had veilig gespeeld, was de grootste druk van de ketel. Toch moest een potje tegen de aanstaande kampioen genoeg bloed door de aderen kunnen genereren. Daarom werd er afgelopen donderdag weer fel en vooral goed getraind. Het was smullen van vele mooie aanvallen en doelpunten in de afsluitende partijvorm.

Daarna werd een voetbalquiz gehouden in de Valkenkantine. Quizmaster en organisator Paul pijnigde de aanwezigheden met vragen over het internationale, nationale en regionale voetbal. Wie weet bijvoorbeeld de naam van het sportcomplex van RKEDO? Hoe heeft het stadion van Benfica? Tja, als je het hoort dan krijg je een oh-ja erlebnis. De winnaar van de quiz was een team met gemixte leeftijden en dat was wellicht ook de sleutel tot het succes. Ouwe rot Mark voelde zich helemaal thuis in de regiovragen terwijl zijn teammates Rob en Tim G.veel wisten over het hedendaagse (inter)nationale voetbal. Hoofdprijs was een staatslot. Over 2 weken is De Valken 3 miljonairs rijken….
Paul, nog bedankt voor de organisatie.

Goed, alles leuk en wel. Uiteindelijk gaat het om de zondag! Valken had de luxe om dezelfde spelers te mogen selecteren als in de week ervoor. Belangrijkste wijziging in de eerste elf was een basisplaats voor Chris. De verdediger kent qua blessures een ongelukkig seizoen, maar mocht op linksachter bewijzen dat hij het spelletje nog niet verleerd is. Op zijn oude stekkie staat het nu het rotsvaste blok met Nobi en Niels T. Verder geen bijzonderheden.

De tactiek en visie waren duidelijk. Wachten op een kansje, zij moeten, wij mogen.

Veel publiek was afgekomen op het regioduel. Als je wint heb je vrienden. Daarmee doel ik niet op De Valken. Hoewel de thuisploeg ook kan rekenen op een vaste supportersschare was de verdeling langs de lijn minimaal 50/50. Een enkele mondige supporter vond het nodig om na een half uur spelen blijk te geven van arrogantie: “doet die Hooijboer eigenlijk wel mee, ik zie hem niet.” Ietwat voorbarig en misplaatst bleek later.

Valken begon aardig. Met aardig bedoel ik dat het gelijkwaardig was aan haar tegenstander. Met venijnige plaagstootjes wist de ploeg enige angst in te boezemen bij West-Frisia. Na iedere aanval werden trouw de verdedigende stellingen opgezocht. Overigens kan ik helaas geen echte kans van betekenis oplepelen. De roodgroene inzetten bleven beperkt tot corners, voorzetten en ongevaarlijke schoten.

Het evenwicht in de wedstrijd was snel over. Al snel werd duidelijk dat de gasten niet voor niets bovenaan staan. Ondanks het stevige Hemmer fundament wisten ze met snelle combinaties regelmatig een bres te slaan. Het mag een wondertje heten dat er geen goal viel. Naast de vele geblokte schoten, was er altijd nog Mark die zijn inmiddels vertrouwde redding op de doellijn had. De corner die daaruit volgde bracht de laatste kans in een serie van 5. De inzet vanaf 10 meter verdween over het doel.

Valken worstelde, maar hield stand. De ploeg heeft de luxe om rustig op de kansjes te kunnen wachten die altijd komen. West-Frisia maakte veel misbaar bij een uitbal die aan Valken werd toegekend. Onverstandig, ze hadden beter de verdediging op orde kunnen brengen. Rick kreeg nu voldoende gelegenheid om Lennard op maat te bedienen die verwoestend uithaalde: 1-0. Nauwelijks verdiend, maar niet minder mooi natuurlijk. Deze stand bleef tot de rust op het scorebord staan.

Na rust werden de al bestaande verhoudingen nog duidelijker. Valken metselde muurtje op muurtje voor de goal van Paul en West-Frisia zocht naar hamers en tanks om die weer af te breken. De val van de Berlijnse muur was er niets bij. En toch, zelden lukte het de koploper om een goed lopende aanval op te zetten. En als de bal in de zestien kwam, waren er altijd Nobi en Niels of Paul die redding brachten. Voorin zag Valken Mark vrij snel uitvallen en werd Roan ingeruild voor kameraad Erik. Even daarvoor had Mark de wedstrijd kunnen beslissen. Hij kwam na een lange rush net te kort om tot een doelpoging te komen.

De wedstrijd duurde voort en West-Frisia schakelde over op de lange bal. Vele scrimmages in het doelgebied volgden. Normaal gesproken zou dit een doelpunt moeten opleveren voor een gelukkige kampioen. Dat geluk ontbrak deze middag. Eenmaal was iedereen de bal even kwijt wat leidde tot hectische milliseconden rond Paul. De doelman vond het leer echter net op tijd terug en gooide zijn hele lichaam in de strijd om het op de lijn te pakken. Als dank kreeg hij nog enkele schoppen van instormende tegenstanders.

“Dit is godverdomme niet goed voor je hart”, bromde de nerveuze Valken-coach langs de lijn. Sjaak had het ook moeilijk aangezien hij 7 maal vroeg “hoe lang nog scheids”?” . Gelukkig voor hen floot niet veel later de scheidsrechter voor het laatst. Alle roodgroene armen gingen de lucht in. De koploper was verslagen. In alle opzichten heeft West-Frisia aangetoond een betere ploeg te hebben, maar Valken haalde het maximale resultaat m.b.v een realistische tactiek en 100% inzet. Dat is ook voetbal zegmaar. De verandering in de ploeg is voor de neutrale kijker minder leuk. Uitslagen als 3-4, 3-5, 2-6, 3-3 zijn verleden tijd. 0-1,2-0, 1-0, maar wordt het niet. Het levert echter wel meer punten op. Tel uit je winst.

Met nog 3 potjes te gaan, bevind Valken zich weer in niemandsland. Normaal gesproken niet om vrolijk over te worden, maar gerekend naar de positie in de winterstop is dit een mooie constatering. Wat rest zijn wedstrijden om des keizersbaard. Hoewel? Laten we eerst maar eens proberen om in Medemblik te winnen. Dat zal weer moeilijk genoeg worden.

De selectie bedankt alle supporters voor jullie komst en ondersteuning en ziet jullie graag snel terug langs de lijn.