In de aanloop naar de laatste wedstrijd tegen West Frisia DP, is het tijd om een beschouwing te wijden aan het seizoen van de veteranen.

De wedstrijd tegen West Frisia DP vormt zondag 13 mei het sluitstuk van een grillig seizoen voor de veteranen. Vorig jaar kreeg het team nog een eervolle vermelding in het Noordhollands Dagblad als een elftal dat niet had verloren, dit jaar werd in de competitie maar liefst zes keer een nederlaag geleden. De Rijp en VVS ’46 waren twee keer te sterk en daarnaast beleefden de veteranen een sof tegen Dynamo in alle vroegte uit op het gastveld in Schermerhorn. Ook werd met 1-0 verloren van De Blokkers omdat de wedstrijd niet werd geheel werd uitgespeeld. Het bijzondere is overigens dat in de verloren wedstrijden tegen De Rijp en VVS ’46 een redelijk tot goed niveau werd gehaald. Er zijn wel winstpartijen geweest, waarbij de veteranen voetballend duidelijk minder voor de dag kwamen.

Waar zat de oorzaak van het mindere seizoen? Na een korte invalbeurt in de allereerste wedstrijd, haakte Ben Vroling al heel vroeg af; het lichaam zei: stop. Daarmee verloor het team een rasvoetballer die het verschil kon maken en normaal gesproken goed is voor minstens vijftien doelpunten en evenveel assists. Verder geldt eenvoudigweg dat iedereen weer een jaartje ouder was, terwijl bij de tegenstanders in de top van de competitie duidelijk sprake was een verjonging. De afnemende fitheid begint enkele spelers, en daardoor het elftal, bij vlagen op te breken.

Los van deze factoren, werd kennelijk ook met minder bezieling en kwalitatief minder goed gespeeld. Vorig seizoen gingen de veteranen het veld op om te winnen, die uitstraling ontbrak dit seizoen. Het aantal tegendoelpunten verdubbelde en een aantal gemaakte doelpunten halveerde. Zo bleef de topscorer van vorig jaar, Sjaak Laan, dit jaar steken op tot nu toe 6 doelpunten (4 in de competitie, 2 in de beker). De doelpunten kwamen in dit seizoen vooral van Eddy Bakker (14 in de competitie, 1 in de beker), Ron Laan (13 in de competitie, 3 in de beker) en Gerard Laan (9 in de competitie, 1 in de beker). Mogelijk komen er voor deze goalgetters nog wat treffers bij in de laatste wedstrijd tegen het onderaan geklasseerde West Frisia DP.

Verdedigend liet het elftal ook steken vallen, met opmerkelijk feit dat tegendoelpunten nogal eens vielen uit corners.

Is het dan kommer en kwel met de veteranen? Zijn de oudjes op hun retour? Wel nee, voor die conclusie is het veel te vroeg. De eindstand biedt door een flink aantal niet gespeelde wedstrijden een vertroebeld beeld. Als gekeken wordt naar het aantal verliespunten in de niet geheel uitgespeelde competitie, komt De Valken op de derde plaats. Kampioen De Rijp is een nieuwkomer in deze 1e klasse D 35+ en dat geldt ook voor runner up De Blokkers veteranen 1, dat de plaats heeft ingenomen van Blokkers’ matige tweede veteranenelftal. Goed beschouwd eindigt De Valken dus weer als eerste als gekeken wordt naar alle tegenstanders van het kampioensjaar 2010/2011. Je gaat het pas zien als je het doorhebt.

De start van de competitie was ongelukkig. VVS ’46 won het openingsduel door doelpunten uit spaarzame tegenaanvallen, maar De Valken was de betere ploeg. Kort daarna volgde de uitwedstrijd tegen De Rijp waarin De Valken niet op volle sterkte kon aantreden, Na bijna driekwart wedstrijd stond het nog 1-0 voor De Valken door een prachtige goal van Gerard Laan, die ook de 2-0 had kunnen maken. Toen sloeg De Rijp alsnog toe. Na de beschamende uitnederlaag tegen Dynamo, waren de koplopers uit zicht en speelde De Valken niet meer voor het kampioenschap. En daardoor mogelijk iets minder gedreven. Volgend seizoen zullen de veteranen scherper uit de startblokken moeten komen.

Het verloop van het bekerseizoen sprak wel tot de verbeelding. Na de poulefase werd Zouaven met volle overtuiging weggespeeld (5-0) en vlak voor tijd stond het nog 2-2 tegen De Rijp, dat het duel via een supergoal nog naar zich toe trok. Daarmee kwam De Valken in het bekertoernooi goed voor de dag, in tegenstelling tot vorig seizoen. Er viel wat goed te maken en dat gebeurde ook.

De veteranenselectie is redelijk op orde. Naast het afhaken van Ben Vroling, is good old Jos Verstraten uit beeld, net als Timo Groot.

De vaste ploeg bestond dit jaar uit:

Theo Hofland: “Wisselvallig, maar nooit wissel.” Theo heeft meer punten gepakt dan verspeeld en moet dus blijven.

Piet Vriend: “Beter een verre veteraan dan een goeie vriend.” Piet vertoont nog geen slijtage en we zien hem iedere week graag komen vanuit het afgelegen Wervershoof.

Jan Koster: “Gaat nog liever handballen.” Naast zijn defensieve organisatie is Jan vaak verrassend in het offensief, inclusief doelpunten.

Willem Cramer: “Speelt de hele week op balbezit.” Willem speelt het liefst als man-tegen-man-verdediger.

Sjaak Koster: “Gebackt in het veld en in de kleedkamer.” Sjaak was er vaker niet dan wel, maar haakt hopelijk nog niet helemaal af als opkomende vleugelverdediger.

Rob Flipse: “Na Kiddy World weer in a Man’s World.” Rob speelde met veel plezier verdienstelijk mee als middenvelder na tien jaar afwezigheid op de voetbalvelden.

Wilfried Laan: “Geen haperingen aan de bal.” Lange leve de lange voorzetten van Wilfried.

Sander Groot: “Streepje voor bij de thuisfluiter.” Sander gaat de duels vol in, soms zelfs een beetje te.

Frits Greuter: “Verliest zonder bril ook zijn zicht op de realiteit.” Het loopvermogen neemt af, Frits blijft denk- en doe-sport zelfverzekerd combineren.

Gerard Laan: “Lichtvoetig, zwaarlijvig.” Gerard is wat blessuregevoelig, maar toch meestal goed op dreef als ware voetballer.

Frank Hand: “De gedroomde voor- en nazitter.” Frank is altijd in de buurt van bal en tegenstander, die hij beide goed weet te raken.

Sjaak Laan “Doet graag een boekje open.” Sjaak kon deed dit jaar wat minder aan scorebordjournalistiek,maar blijft altijd dreigend op de vleugel.

Ron Laan “Van professie verdediger, maar een amateur als aanvaller.” Ron is voorin zowel de storende als de scorende factor.

Marco Bakker “Met deze verzuimcoach altijd een voltallige selectie.” Marco kan scoren, passeren en voorzetten (en mopperen), dus past hij goed bij de veteranen.

Eddy Bakker “Sociaal tot aan de bal.” Eddy is al pingelend op zoek naar eigen geluk en ligt daarom vaak onder vuur, maar hij is wel dreigend, energiek en veel scorend.

Volgend seizoen willen de veteranen toch weer een gooi naar het kampioenschap doen. Er is contact met enkele dertigers met een fraaie voetballoopbaan, die het elftal kunnen versterken. Daarnaast bestaat ook in de breedte belangstelling voor het team. Als de spelers gedurende de zomerstop de fitheid weten te behouden of – voor sommigen – op peil weten te brengen, zullen de veteranen volgend seizoen weer volop van zich doen spreken.

Voor hun invalbeurten danken de veteranen nog Jan Groot, Bas Mantel, Peter Bakker en Peter Bakker, Gerard Koster, Karim Verkuijl en Joris Groot. Ook veel dank aan vaste scheidsrechter Sjaak Groot, die zichtbaar in stilte geniet van het fraaie spelletje dat de veteranen bij vlagen nog op de mat leggen.

Zondag komt na het duel met West Frisia DP het voorlopig laatste wedstrijdverslag op de website. Hopelijk leest iedereen ook volgend seizoen weer op de website trouw mee met het, gelet op de vele reacties, gewaardeerde veteranenfeuilleton.