Als reporter schrijf je wel eens iets op, wat bij de lezer anders kan aankomen dan de bedoeling was. Afgelopen week eindigde ik mijn verslag met de opmerking dat er gezien de ranglijst bij Medemblik uit iets te halen viel. Dat werd opgepikt als zijnde: hij denkt dat het een makkie wordt. Ik kan u in alle eerlijkheid schrijven: dat was wel het laatste wat ik dacht.
Dat zou van misplaatste arrogantie getuigen. Natuurlijk bedoelde ik dat Valken met 100% inzet en een goede vorm en zonder pech normaal gesproken meer kans op de overwinning had dan het matig presterende Medemblik.
Aan de andere kant, betekende het verslag wel een ideale aanleiding voor coach Mario om de boel op scherp te krijgen. De wedstrijd zou allesbehalve een makkie worden. Gezien de recente uitslagen lijkt Medemblik de stijgende lijn te pakken te hebben. Valken weet bovendien als geen ander dat een resultaatcurve zomaar kan ombuigen.
De boel op scherp krijgen, betekent ook het maken van harde keuzes. Erik die (iets) te laat de bestuurskamer binnen kwam lopen, zag zijn naam net op dat moment van de 10 positie weggeveegd worden. Lullig voor hem, maar hij had de trainer niet voor die keuze moeten laten. Dan kan die namelijk wel eens verkeerd uitpakken.
Aan het plan veranderde verder weinig, want die is al weken hetzelfde. Verdedigend klein houden en in de tegenaanval de spitsen aan het werk zetten en bijsluiten. Alleen werd dit dus uitgevoerd zonder Erik, maar met Sam in de basis. Chris begon op het middenveld, Wietse S. linksachter. Paul startte eindelijk in zijn blauwe genummerde keepershirt. Een doelpunt maken zou voor Medemblik een hele toer moeten worden.
Het veld in Medemblik lag er goed bij. Althans, op het eerste oog. De mat was zompig en het gras was (te) lang. Verder was de bal aan de zachte kant. Een beetje type skippybal om u een beeld te schetsen. De elementen zaten dus niet mee, nog afgezien van het gegeven dat spelers van ons niveau niet altijd gezegend zijn met een goede techniek.
Medemblik begon fel aan het duel en Valken moest even wennen aan de condities. Dit leidde tot een handvol corners, maar geen echte kansen. Gaandeweg de eerste helft kwam de uitploeg beter in het spel. Het verschil op ranglijst werd op het veld steeds beter zichtbaar.
Toch klopte lang niet alles aan het Hemmer spel. Veel mislukte passen, foute beslissingen en matige doelpogingen overheersten. Van Medemblik hoefde Valken op dat moment niets te vrezen, maar die bal in doel krijgen leek een zwaardere opgave. Een speling van het lot, of zeg maar de natuur, hielp Valken op weg. Een voorzet van Lennard werd bij de 2de paal ingetikt door Mark. Uit goede bron heb ik vernomen dat het rook naar buitenspel. De laagstaande zon hinderde de grens waarschijnlijk zodanig dat die waarschijnlijk met zijn ogen dicht stond.
Tot de rust heerste Valken. De bevrijdende 0-2 leek een kwestie van tijd, maar het finaleschot bleef uit en Medemblik haalde op het tandvlees de rust met een minimale achterstand.
De gekwelde thuisploeg liet in de 2de helft wat meer spirit zien. Geïnspireerd door de invalbeurt van de sluwe linksbuiten kwam de ploeg wat meer aan de bal en werd de verdediging en doelman meer op de proef gesteld. Om nou te zeggen dat het angstzweet uitbrak: nou nee. Maar dat het misschien wel gemoeten. Een makkelijk gegeven vrije trap net buiten de zestien betekende ook direct de 1-1. Het wil dit seizoen niet echt meezitten met vrije trappen tegen. De onverdiende 1-1 leek aanvankelijk alleen een onderbreking van de overwinningstocht richting Hem. Valken ging onverstoord verder met onzorgvuldig aanvallen in de gedachte dat die bal een keer goed zou vallen.
Nou. Die bal viel wel. Alleen in het verkeerde doel Welgeteld de 2de keer dat Medemblik min of meer gevaarlijk bij het Valken-doel kwam was het ook voor de 2de keer raak. Mark Borst tikte een lage voorzet subtiel binnen. Hiermee gaf hij het goede voorbeeld aan zijn ploeggenoten. Alleen dan in het verkeerde doel…. Ik schrijf het er toch maar even bij…
Nu werd het serieus. Want Valken had ondanks het overwicht, nu ook weer niet zoveel gecreëerd. Oftewel, eigenlijk was het spel niet om aan te gluren. En de tijd begon te dringen. Gelukkig hebben we nog altijd de dode spelsituaties. Dat blijft een mooi wapen als het met gewoon voetbal even niet lukt. Een corner van Mark werd knap binnengekopt door Niels T.
Zo leek in ieder geval een puntje te zijn binnen gesleept. Maar Valken wenste natuurlijk meer. De resterende tijd was beperkt, maar de weerstand van Medemblik ook. Koos, inmiddels een vertrouwd gezicht op het middenveld, veroverde de bal en tikte die blind richting cornervlag. Normaal gesproken een verloren zaak, maar heel Medemblik keek een andere kant op. Alleen Mark geloofde in die bal. Hij kreeg alle gelegenheid om een voorzet te geven. Wie anders dan Lennard, die de hele 2de helft geen goede bal had gegeven (ik citeer zijn woorden), stond klaar om de bal in te koppen. Even later, de blessuretijd liep inmiddels, tikte hij zelfs 2-4 binnen. Hierdoor zal de uitslag bij vele krantlezers een ietwat misleidende indruk hebben gegeven. Want vanzelf ging het dus bepaald niet.
Maar ja. Het zit soms ook wel eens mee. Ik ben inmiddels beroemd om mijn clichés, maar ik gooi er toch weer eentje tegenaan: aan het eind van de rit heb je evenveel meevallers als tegenslagen gehad en sta je op de plek waar je hoort te staan.
Voorlopig is dat de zevende plek. Het linkerrijtje is terug veroverd. Volgende week wacht ons een vrije zondag. Dat is de eerste verlofdag sinds half augustus. 2 december staat een interessante en lastige confrontatie met Grasshoppers op het programma. Een collega-middenmoter die momenteel de omgekeerde weg volgt op de ranglijst. Er moet dus wat te halen zijn…..
Komt dat zien!!
