Goed. Wedstrijdnummer 4 in de reeks. Tevens de laatste veldwedstrijd tijdens ons avontuur op Bali. Ditmaal speelden wij in Singaraja. Een stadje vlakbij Lovina. Tegenstander was Buleleng SSPI. Een ander veld dus. Opvallend droog gezien de enorme plensregen die ons in de vroege middag had geteisterd. Daarnaast waren er ook keurige lijnen gespoten en werden net toen wij aankwamen doelnetten aangehaakt.
Maar daarmee was al het positieve wel gezegd.
De mat zag eruit of er net een groot popconcert was geweest. Er lag heel veel troep en er waren hobbels waar een Nepalees u tegen zegt. Het kwik was wederom opgelopen tot rond de 35 graden. Kortom. De mannen, toch al redelijk uitgeteld door het volle programma, stond een nieuwe uitdaging te wachten.
Ook deze tegenstander had alle bevolkingsregisters opengetrokken. Koots telde minimaal 20 spelers. Ze zagen er wel wat jonger uit dan bij de vorige duels. Hij besloot daarom zelf niet mee te doen. Wat overbleef bij Valken waren 12,5 fitte spelers. Twan had teveel last van zijn voet.
Met op de achtergrond een ritmisch gejengel uit de plaatselijke minaret ving de wedstrijd aan. Al met al kwamen uit alle hoeken toch weer 100/150 mensen aanlopen of rijden. De publieke belangstelling viel misschien over het algemeen wat tegen, het was altijd meer dan de jongens gewend zijn.
Helaas leidde die belangstelling niet tot grootse daden. De koek was op. Zoveel was duidelijk nadat het eerste fluitsignaal had geklonken. Buleleng SSPI was wat mij betreft veruit de minste ploeg tegen wie Valken het moest opnemen. Ze waren wel veel fitter en meer gedreven om er iets van te maken. Valken creëerde voor rust welgeteld 1 schot (door Jaap Peerdeman). Het was bijzonder dat de Buleleng nog niet op voorsprong stond. De mooiste kansen werden gemist. Mike was de enige die zich in positieve zin onderscheidde.
Wat nog het meest vervelende was, was dat de Valken-spelers onderling verwijten begonnen te maken over het slechte spel. Dat ging niet altijd netjes. Ook de scheidsrechter moest het om onduidelijke redenen ontgelden. Het was maar goed dat hij de taaltraining Nederlands voor Tokkies nog niet had afgemaakt. Anders had hij wel opgetreden na het aanhoren van de woorden die over het veld vlogen.
Na rust kwam Valken zowaar op voorsprong door een doelpunt van Jaap op aangeven van de goed doorzettende Jelmer. Laatstgenoemde liep af en toe letterlijk over de kleine Indonesische mannetjes heen. Zijn pass was goed genoeg om Jaap een niet te missen kans te geven.
Buleleng paste diverse wissels toe om het tij te laten keren. De toch al uitgebluste Valkeniers kwamen tegenover verse krachten te staan en dat bleek teveel van het goede. In het laatste kwartier boog de thuisploeg de achterstand om in een 2-1 voorsprong. De 1-1 viel uit een corner waarbij een Balinees zomaar kon inkoppen terwijl 3 “lange” Hollandse jongens niet eens de moeite namen om in de lucht te springen. De 2-1 vlak voor tijd was een netjes uitgespeelde aanval.
De laatste minuten leek er toch nog een puntje te halen. Kor raakte met een mooi schot de lat en Rick vergat te schieten in vrijstaande positie en verkoos een Schwalbe boven een 2de poging. Deze werd terecht niet beloond met een pingel.
Helaas dus weer geen positief resultaat. De ploeg haalde nimmer haar eigen niveau. Jammer, maar begrijpelijk. Bovendien kunnen die Balinezen best goed voetballen en speelden wij tegen plaatselijke “grote clubs”. Niets voor om te schamen vind ik. Wel jammer was het gedrag van een aantal spelers en het gebrek aan correctie uit de groep. Dit was geen goede reclame voor Nederland in het algemeen en het Clublinking project. Ik hoop maar dat dit geen trend wordt.
De directie heef aangegeven de terugreis te benutten om te bepalen welke maatregelen genomen moeten worden. Het is duidelijk dat de teleurstelling groot was na de laatste wedstrijd.
Morgen (vrijdagochtend) volgt nog een zaalvoetbaltoernooi met 2 Valkenteams en 4 lokale ploegen. Kijken of er dan nog een overwinning gehaald kan worden.
