Beste lezers,
Na een winterstop en een korte Nieuwjaarspot tegen het 3e elftal was het vrijdag 17-01 weer de tijd om de kicksen weer om de voeten te binden voor een bikkelharde training van trainer Jack Vriend. Het spel was wat minder geworden en ook de conditie was bij sommigen van ons puur minder. Slechte voortekenen voor de wedstrijd die ons stond te wachten tegen het altijd lastige MOC uit Midwoud. Het vorige duel eindigde in een remise. Om nog steeds mee te doen voor het kampioenschap moest er gewonnen worden. Omdat we zo goed presteren kregen we van de Valken extra ruimte om een aankoop te doen. Na vele scouts het land uit hebben gestuurd, kwamen we uit bij het internationale team van UOttawa. Er volgden meerdere gesprekken om uiteindelijk een sterke speler over te nemen. Wessel Groot mocht deze zondag zijn debuut maken in het 4e. Laten we hopen dat Wessel zijn status waar kan maken in de laatste helft van de competitie…
Dan, zondag morgen. Voor iedereen was het een vroegertje. 10.00 uur vertrekken. Wie had dat verzonnen? Velen van ons hadden, gelukkig, een rustige zaterdag avond gehad, waardoor er maximaal gespeeld kon worden. De door blessure getroffen Sven deed helaas niet mee, volgende week gaat hij het weer proberen. Ook Edwin die in het buitenland nieuwe tactieken ging afkijken was niet van de partij. Verder was Frank afwezig.
Tijdens de voorbespreking werd het duidelijk dat we vandaag, voor de verandering, voor de winst gingen. Er werd gekozen voor een aanvallende opstellingen met veel sterke spelers voorin. Maar de basis achterin bleef onveranderd. Tom mocht onder de lat verschijnen. Tjeerd en Bas werden centraal achterin geplaatst met naast hen Niels en Danny. Op het middenveld stonden v.l.n.r. Wessel, Bart V. en Ruud. Voorin waren het Dennis, Koen en Jeroen die voor het gevaar moesten zorgen. De wissels waren Pim, Bart B. en Thijs.
De wedstrijd begon nadat we allen de handen van de tegenpartij en scheidsrechter geschud hadden. Dit is gebruikelijk bij MOC, een fairplay zone. Erg netjes, je wordt meteen weer met de neus op de feiten gedrukt, we spelen een spelletje waarbij het gaat om het plezier. Natuurlijk gaat het ook om de winst, maar plezier en respect staat voorop.
Genoeg gezwetst, de wedstrijd. We begonnen scherp. Vaak liep de aanval net fout bij de laatste pass. Verdedigend stonden we sterk te spelen. De bal werd met rust overgespeeld. De foutjes waar we voor de winterstop vaak mee stuggleden (straataal voor: “last hebben van”. red) werden minder tot niet begaan. We speelden weinig de lange bal, waardoor we meer balbezit hadden. De voorhoede kwam steeds dichter bij het doel. Na een goed partijtje tikkie-takkie voetbal over de linker kant kwam de bal bij, ik meen Koen, die gaf de bal laag voor op Jeroen. Jeroen stapte echter over de bal heen. Want achter hem stond Dennis helemaal vrij om de bal blafhard achter de verbijsterde keeper te rossen: 0-1! Als we zo door zouden spelen dan kon dit nog wel eens goed zijn voor het doelsaldo. Jeroen gaf aan even rust nodig te hebben, Thijs kwam daarom erin om zijn positie over te nemen.
Helaas lukte het ons niet om de voorsprong te verdubbelen. We zakten wat in, lieten MOC meer voetballen en maakten zelf wat slordige foutjes in de opbouw. We probeerden van afstand wat meer gevaar te creëren, dit mislukte hopeloos. Daar was het rechtvaardige fluitsignaal van de goed fluitende scheids. Rust.
In de rust werden de beide backs gewisseld. Ruud gaf aan dat zijn schoenen het niet lang meer zouden volhouden. Aan beide kanten was de zool bijna los. Afgesproken werd dat Ruud nog 15 minuten zou voetballen en daarna zou wisselen voor Bas. Jeroen wisselde Thijs weer af, die last had van zijn rug.
Dan het tweede bedrijf. Aanvallend werden we weer gevaarlijker. Meer balbezit en veel dreiging naar voren. Maar steeds was de laatste pass, aanname of schot niet goed genoeg om te scoren. Na een kwartier werd er gewisseld en werd de dreiging naar voren nog groter. Meerdere 1-op-1 kansen werden gemist. Zo nu en dan kwam MOC er uit om een doelpoging te wagen. Gelukkig stond onze reserve keeper een prima wedstrijd te keepen. Er was altijd wel een hand, voet of buik tussen de bal en het doel. De aanvallers speelden een sterke wedstrijd en het middenveld was dynamisch. Van achteren hoefden wij ons, zoals wel vaker gebleken, geen zorgen te maken. De verdediging stond weer eens ijzersterk te voetballen. De tijd streek voorbij, maar de 2-0 werd maar niet gemaakt. MOC kwam voor de tweede keer in de wedstrijd. Het spel van MOC werd beter. Hoewel de kansen keer op keer werden gedwarsboomd door de verdediging of de keeper, was de kans op een gelijkspel wel degelijk aanwezig. Er moest maar één bal goed vallen. De Valken herpakte zich en na een mooi uitgespeelde aanval, in de 88ste minuut, kwam de bal in de voeten van Dennis. Hij werd gevloerd in de 16. Pingel. Helaas zat onze vast penaltynemer, Edwin, in het buitenland. Reserve elfmetertrapper Wessel zat op de bank. Jeroen werd aangewezen om de bal in het net te trappen. Zijn schot was hard. De knal was groots. Alleen wel recht in de voeten van de keeper. Gemist. Dat mocht echter de pret niet deren. Enkelen, spannende minuten later floot de arbiter het eindsignaal en de 7de overwinning van het seizoen was binnen. Goed gespeeld mannen! We behouden de koppositie! Doordat concurrenten West Frisia en Always Forward gelijkspeelden staat alleen SV Spartanen nog dicht achter ons.
Volgende week mogen we om 13:00 THUIS aantreden tegen het uit Duitsland ingevlogen HSV. Zij bekleden de 9de plaats op de ranglijst.
Wij danken de trainer voor de training.
Een sportieve week gewenst,
Ruud, namens Valken 4.
