Geachte lezers,
Na de overwinning vorige week dachten we in de wolken te zitten. Als je wint van de nummer 2, die net zo’n sterke reeks als ons had, kan je zomaar een competitie winnen. Gelukkig weten we dat als we kampioen willen worden, we nog 6 wedstrijden moesten winnen. Waarvan dit verslag de eerste is.
Even wat basis info over ons team. We zijn eigenlijk een geheel nieuw team. Zoals in het eerste verslag al is verteld. Om het dan toch voor elkaar te krijgen om nummer 1 te staan is bestwel knap, vind de schrijver van dit prachtige verslag. Naast dat we sinds 17 november ongeslagen zijn en vanaf 15 december zonder puntverlies, in de competitie, loopt niet alles zoals het moet. We spelen vaak met het niveau van de tegenstander mee. Is de tegenstander sterk, zijn wij ook sterk en visa versa. Daarnaast hebben we ook een groep blessure gevoelige spelers. Kijk naar afgelopen zondag, als iedereen zou kunnen spelen zouden we met zijn 17e zijn. Nu stonden er maar 12, net genoeg, in tenue langs de lijn. Gelukkig kon de eigenlijk geblesseerde Sven nog een paar minuutjes meepikken. Verder is de sfeer in het team goed. We voetballen voor de gezelligheid en dat we veel winnen is volgens mijn visie een product daarvan. Dat we daarnaast op het veld van iedereen scherpte eisen en 110% inzet willen zien is puur en alleen om de reden dat we dan het meeste van het voetbal spelletje genieten. Maar bovenal houden we het gezellig. Dat is ook onze kracht.
Dan zondag. Na meerdere afberichten wegens blessure of andere redenen bleef er 12 man staan. 12 man die allen afreisden naar het verre Bovenkarspel om daar het plaatselijke KGB met volle moed te trotseren. De vorige keer werd het 2-1, een zwaar bevochten wedstrijd waar, zoals bij vele wedstrijden dit seizoen, de beslissende goal maar niet viel. De opstelling was bijna standaard. Edwin op het doel. Met voor zich, Bart B, Tjeerd, Bas, en Pim. Op het middenveld, Koen, Bart V en Ruud. Voorin moesten Jeroen, Wessel en Frank voor de goals zorgen. Man met de vlag was Tom. De trouwe supportersgaren onder leiding van de geblesseerde Dennis en Sven bestond verder uit altijd-1-minuut-te-laat-Jaap, de coach Frank, de ouders van Bart V en nog een paar mensen, van wie ik helaas de naam niet weet, of ben vergeten.
De leidsman van de wedstrijd was voor beide teams een onbekende. Hij bleek van de Zouaven te zijn en deze wedstrijd mocht lijden. Hij besprak met beide aanvoerders eventjes de regels nog eens door en gaf de vlaggers duidelijke instructies. Dit wordt wat, dacht ik nog.
De eerste helft begon het team sterk met helaas hier en daar een persoonlijk foutje. Wel was meteen weer te merken dat wij veel beter zijn, maar het niet laten zien. Verschillende acties liepen tot niks uit totdat Koen aan de wandel ging. Met een paar mooie passeer bewegingen liep hij dwars door de verdediging heen en schoot op het doel. De laatste man stond daar met de keeper op de lijn en wilde de bal naar de andere kant van het veld trappen. Mocht het nou net zo zijn dat hij een mispeer maakt. Waardoor hij de bal, ietwat klungelig, in zijn eigen goal schiet. Daarna lieten we ons terug zakken. Koen en Ruud wisselden van kant omdat Ruud als een natte krant alle ballen verloor en zijn geluk ging zoeken op de rechterzijde van het veld. Jeroen wisselde met Tom zodat deze geroutineerde verdediger opeens linksvoor stond. Ondanks alles kregen we toch weer die ene goal tegen. Een splijtende pass richting de spits en een snelle actie langs de verdediging werd toch weer de onnodige gelijkmaker binnengetikt. En opeens, uit het niets was het rust. Met vragende blikken werd er naar de scheidsrechter gekeken en ook aan de zijlijn werden er vragen geuit richting de leidsman. De scheidsrechter had verkeerd op zijn klokje gekeken en liet ons maar 37 minuten voetballen. Maargoed, rust. 1-1. Weer onnodig. Opladen.
In rust werd kort besproken wat we gingen doen. Tjeerd werd gewisseld voor Jeroen. Waardoor Tom weer laatste man kon gaan spelen en Jeroen in de voorhoede. Wessel liet zich een plekje terug zakken waardoor met een nummer 10 gingen spelen. Tussen de linies voetballen was de taak.
We begonnen zeer sterk. We waren heer en meester op het veld. Maar de goal viel maar niet. Telkens weer die laatste pass of het afstandschot wat net niet goed genoeg was om het net te vinden. We werden iets gefrustreerd door dit spelbeeld en de tegenstander rook de kans in de counters. Gelukkig kon de verdediging of de doelman telkens de counter goed beantwoorden. In de 70ste minuut werd Frank gewisseld voor Sven, die een paar minuten wilde meehelpen in het geluk van Valken 4. Wat meteen bleek te helpen. Wij kregen wat meer kansen en de overhand werd weer terug gewonnen door ons. Aldaar kwam de verlossende goal van Wessel. Na een goede aanval waarbij er goed werd gekeken naar de loop van de medespelers, kwam Wessel één-op-één met de keeper. Hij bleef koel en passeerde de doelman met een geplaatst schot. Er werden daarna nog een paar afstandschoten geprobeerd maar deze mislukten allen.
Mannen, we gaan mooi zo op deze manier. We moeten het ons eigenlijk gemakkelijker maken door meer te scoren, want de kansen zijn er vaak wel. Volgende week tegen West-Frisia uit. De vorige wedstrijd verliep niet zoals een wedstrijd hoort te verlopen. Veel gemeen spel waarbij een trap niet geschuwd werd. Laten we ze voetballend verslaan volgende week.
Supporters bedankt voor de steun, Jack bedankt voor de training.
Vrijdag weer lekker te trainen.
Sportieve groet,
Ruud Kok namens Valken 4.
