Het nieuwe Valken clubgebouw blijft een ware trekpleister getuige onderstaand schrijven van Tim Beemster, zoon van – volgens velen – Valken’s beste keeper allertijden.

“Goedendag,

Enige tijd geleden was ik samen met één van mijn dochters op bezoek bij de Valken, de club waar mijn vader (Jan Beemster) in de beginjaren 60 keeper was in het 1e elftal waarmee hij ook kampioen is geworden. Aanleiding was het nieuwe clubgebouw van de Valken waar aan de muur een levensgrote foto van mijn vader zou hangen. Omdat mijn dochter Isa in de buurt een hockeywedstrijd moest spelen leek het mij een mooie aanleiding om even langs te gaan. Ik werd hartelijk ontvangen door het barpersoneel die tevens de bijgevoegde foto hebben genomen waarop ik samen met mijn dochter aan de bar zit bij de foto van mijn vader. Daarbij moest ik beloven dat ik de foto ook naar de club zou toesturen om eventueel in het clubblad of op de website te plaatsen, bij deze dus.

Misschien leuk om nog wat extra informatie te verschaffen over mijn vader, want er zullen er denk ik nog weinig zijn die hem gekend hebben of zelfs hebben zien spelen destijds.
Als kind heb ik mijn vader nog regelmatig zien keepen, en natuurlijk kende ik de verhalen van de tijd dat hij keepte bij de Valken. Van verschillende personen die hem in die tijd hebben zien spelen heb ik in de loop der jaren te horen gekregen dat hij het tot “prof” had kunnen schoppen. En hoewel ik zelf natuurlijk niet onbevooroordeeld ben denk ik dat zij daar geen ongelijk in hadden. Wat ik mij van vroeger kan herinneren was dat mijn vader als keeper echt opviel op het voetbalveld. Mijn vader speelde de laatste jaren in het voetbalteam van zijn werk en verschillende voetbaltoernooien met gelegenheidsteams in het dorp waarbij veel publiek kwam kijken. Geen hoogstaand niveau meer maar ook toen nog viel hij op bij het publiek en hadden ze het over hem als ze hem zagen keepen. Tussen de toeschouwers staande als kind hoorde je dan opmerkingen over mijn vader als: “hij is niet de jongste meer, maar hij is wel de beste….’ . Mijn vader maakte er ook graag een show van, hij speelde de bal dan rustig voor zich uit en wuifde naar zijn team dat ze verder naar voren moesten. Hij liep dan zo tot halverwege het veld waarna hij de bal voor gaf. Ook als er een tegenstander kwam die er genoeg van kreeg durfde hij dan nog te passeren alvorens de bal voor te geven. De kwaliteiten van mijn vader waren denk ik dat hij zijn lengte mee had (hij was 1,94m), voor die tijd behoorlijk lang, en hij wist zich altijd zo in het strafschopgebied op te stellen dat hij precies goed stond om de ballen uit de lucht te vissen voordat de tegenstander er bij kon. Dat uit de lucht vissen deed hij dan als het moest met één hand, dat heb ik eigenlijk nooit meer een andere keeper zien doen, dat was echt zijn specialiteit. Met uitgestrekte arm ving hij zo de ballen uit de lucht. Keepen deed mijn vader trouwens altijd zonder handschoenen, dat kun je je nu nauwelijks meer voorstellen. Het is ook de reden dat hij uiteindelijk rond zijn 40e met keepen is gestopt, hij kwam te vaak met gekneusde vingers thuis van een wedstrijd. Mijn vader is op zijn 45e helaas al overleden, de foto is daarom een enorm mooi eerbetoon aan mijn vader. Ik weet zeker dat mijn vader het ook prachtig had gevonden, ik hoop dan ook dat hij nog lang over de voetbalvelden van de Valken mag uitkijken.

Vriendelijke groet,
Tim Beemster”