Hoewel de weersomstandigheden in de aanloop naar het weekend anders deden vermoeden, kon Valken 1 op zondag in Heerhugowaard toch aantreden tegen WMC. Het veld had meer te lijden gehad van poepende ganzen dan van het weer, maar was verder goed bespeelbaar. In herinnering had iedereen nog de 12-0 van de thuiswedstrijd, maar dat leek aanvankelijk geen reëel verwachtingspatroon. WMC had zich ook duidelijk voorgenomen meer weerstand te bieden en in de eerste helft kwam Valken nog niet goed ‘los’. Er waren goede kansen voor Alain de Leth, Roan Groot en Remon Leeuw, maar ook Tom Besseling moest zijn Valkendoel verdedigen na een schot van WMC, voorafgegaan door slordig balverlies. Joris Molenaar brak de ban met een kopbal die nog een verdediger raakte, maar wel het doel in ging: 0-1, op een voorzet van Sam Vroling. Remon Leeuw maakte nog de 2-0 waarbij hij een sterke individuele actie bekroonde met een treffer in de verre hoek. Zo zouden ‘jonkies’ zich vaker moeten manifesteren, want de jongste spelers laten het qua scherpte, handelingssnelheid en duelkracht wel eens afweten. Er mag wat meer ‘power’ getoond worden.
In de tweede helft kwam Valken 1 wel op stoom. Roan Groot scoorde als aanvoerder drie keer. De andere doelpunten kwamen op naam van Remon Leeuw en Kor Mantel. Kor Mantel keerde na blessureleed ongeveer een half uur voor tijd terug in het elftal en aan alles was te merken dat Valken 1 daarop zat te wachten. Voetballend lukte alles ineens veel beter en waar eerst nog de aanvallen moeizaam van achteruit werden opgezet, ging het met Kor Mantel in de gelederen veel soepeler en gevarieerder. WMC was weliswaar een tegenstander die het niet kon bolwerken, maar het was toch een teken aan de wand. Maar liefst drie keer vond Kor Mantel in korte tijd het doel (met ook nog twee assists); hij scoorde met een mooi geboogd schot, met een kopbal en na een slingerende actie in de zestienmeter. Eindstand, als we goed geteld hebben, dus: 0-9.
Helaas had de ook van een blessure herstelde Niels Timmer griep, maar met ook zijn terugkeer in het vooruitzicht, moet het elftal de komende duels veel sterker voor de dag kunnen komen dan meestal in dit seizoen. Mike Groot deed in Heerhugowaard ook weer mee en had nog een mooie voorzet waar een doelpunt uit volgde. Wie weet slaagt zelfs Erik Appelman er nog in speelklaar te worden. IJs en weder dienende zou dan Apollo ’68 volgende week de tegenstander zijn in een wedstrijd om naar uit te kijken. Dat duel kan dan voor toeschouwers een mooie combinatie worden met de Driebanflora in de Banne.
